Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1938 η Επίδαυρος «αναπνέει» έπειτα από 2.000 χρόνια

 Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, το αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το οποίο βρίσκεται στην Αργολίδα κατασκευάστηκε από τον λαμπρό αρχιτέκτονα της εποχής, Πολύκλειτο τον Νεότερο. Η χρονολόγηση του «ζωντανότερου» αρχαιοελληνικού μνημείου, χωρίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη ήταν στα τέλη του 4ου αιώνα και η δεύτερη στα μέσα του 2ου αιώνα.

8 Σεπτεμβρίου 1822: Η Ναυμαχία των Σπετσών

Η Ναυμαχία των Σπετσών έγινε από τις 8 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 1822 ήταν μια σημαντική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

3 Σεπτεμβρίου 1843: Η επανάσταση που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα

Νύχτα, 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Φανταστικός πινάκας αγνώστου ζωγράφου της εποχής. Ο ζωγράφος παρουσιάζει σε πρώτο πλάνο το συνταγματάρχη Δημήτριο Καλλέργη έφιππο έξω από τα ανάκτορα, να ζητά Σύνταγμα, από το βασιλέα Όθωνα και την Αμαλία. (Συλλογή Λάμπρου Ευταξία)

Ένας Ρώσος πράκτορας στο Ναύπλιο

Του Τόλη Κοϊνη

Σαν σκιά πέρασε από την πόλη μας στα δυο σημαντικά χρόνια, 1833-1834. Κατέγραφε τα πάντα. Έστελνε λεπτομερειακές αναφορές για τις ίντριγκες που εκτυλίσσονταν στο Ναύπλιο. Αυτόπτης μάρτυρας στην μεταφορά του Κολοκοτρώνη από τις φυλακές της Ακροναυπλίας στο Βουλευτικό, την πρώτη μέρα της πολύκροτης δίκης. 

Σόνια Στεφανίδου: Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια που έδρασε και ως πράκτορας

Πόσοι γνωρίζουν ότι στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μια ατρόμητη Ελληνίδα εκπαιδεύτηκε ως κομάντο και αλεξιπτωτίστρια και έδρασε ως πράκτορας στην κατεχόμενη πατρίδα μας;

Επρόκειτο για τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, πρωτότοκη κόρη του Πόντιου γιατρού και θερμού πατριώτη Φιλοποίμενα Στεφανίδη. Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 και σε ηλικία πέντε ετών μετέβη στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον Ελληνικό Στρατό, κατά τους βαλκανικούς πολέμους. Ο Φιλοποίμενας φρόντισε να μεταδώσει την φλογερή αγάπη προς την πατρίδα στην κόρη του.

Η εθελοντική κατάταξη

Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της, λίγους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφτηκε εθελοντικά στο Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας. Αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική υπηρεσία καθώς, όπως έγραψε: «εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι ηδυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος» .

Στα τέλη Νοεμβρίου 1940, παρουσιάστηκε για εκπαίδευση αδελφής νοσοκόμας στο νοσοκομείο « Ερυθρός Σταυρός» της Αθήνας. Στις 15 Ιανουαρίου 1941, με εμφανή ανυπομονησία, έστειλε επιστολή στον Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή! Τελικά, στις 7 Απριλίου, την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για ανάληψη υπηρεσίας στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία. Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να βοηθήσει τους πολυάριθμους τραυματίες. Δεν δίστασε, μάλιστα, να συγκεντρώσει τα διαμελισμένα μέλη των άτυχων θυμάτων! Μετά τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, επέστρεψε στην Αθήνα. Όμως, η ζωή στην κατεχόμενη πόλη δεν της ταίριαζε. «Η θέα του αγκυλωτού σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου», έγραφε.

Μετά από μια Οδύσσεια 2 ½ μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξε αξιοθαύμαστη τόλμη και αντοχή, κατάφερε να φθάσει στη Μέση Ανατολή. Εκεί, ζήτησε επίμονα να καταταγεί στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό Μέσης Ανατολής, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των ελληνικών μονάδων που είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο.

Την 1η Ιουνίου 1942, κλήθηκε για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας. Ωστόσο, η υπήρεσία της νοσοκόμας δεν της αρκούσε. Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε από τον εμβρόντητο πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando). Παραδόξως για τα ελληνικά ήθη, το αίτημά της έγινε δεκτό και η ατρόμητη Πόντια βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στη χρήση ασυρμάτου και στην πτώση με αλεξίπτωτο! Η επίδοσή της μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως «υψηλού επιπέδου».

Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια

Στις 2 Ιουλίου 1943, η Στεφανίδου έπεσε με αλεξίπτωτο, ως μέλος ομάδας πρακτόρων, κοντά στη Φλώρινα, με αποστολή τη συλλογή πληροφοριών. Μεταμφιεσμένη πότε σε ζητιάνα και πότε σε χωρική, μετέβαινε σε κατοικημένες περιοχές και μάζευε πληροφορίες, που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσει ένας άνδρας κατάσκοπος.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η δράση της ως κατασκόπου φάνηκε να τελειώνει άδοξα, καθώς ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Γερμανούς. Εντελώς ανέλπιστα όμως, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν! Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας, όπου λειτουργούσε στρατηγείο ανταρτών με Βρετανούς συνδέσμους.

Τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο του ανθυπολοχαγού. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Ελληνίδα πράκτορας μετέβη σε αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944). Εκεί, ήλθε σε επαφή με έναν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης στο νησί, τον Μανώλη Μπαντουβά. Ωστόσο, ακόμη δεν έχουμε μάθει για ποιό λόγο συναντήθηκαν. Η μυστικότητα και το γεγονός ότι τα αρχεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών παραμένουν πεισματικά κλειστά, δεν επιτρέπουν την πλήρη εξέταση των αποστολών της.

Η αίτηση να πολεμήσει τους Ιάπωνες!

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Τον Μάιο του 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε με την ολοκληρωτική ήττα της χιτλερικής Γερμανίας. Από τον άλλοτε παντοδύναμο Άξονα, μόνο η Ιαπωνία συνέχιζε να μάχεται. Προφανώς, ο κίνδυνος είχε γίνει δεύτερη φύση για τη Στεφανίδου. Δεν εξηγείται αλλιώς η υποβολή αίτησής της, να ενταχθεί στον Αμερικανικό Στρατό ως αλεξιπτωτίστρια, προκειμένου να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού! Η αίτησή της απορρίφθηκε. Ο πόλεμος για την Ελληνίδα κομάντο είχε τελειώσει.

Μετά τον πόλεμο

Τα χρόνια της ειρήνης, η Στεφανίδου εργάστηκε ως υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Διεύθυνση Εθιμοτυπίας. Παρέμεινε σεμνή και αφανής και δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την πλούσια πολεμική της δράση.

Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων, μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου!

Πέθανε την άνοιξη του 1990. Τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί με μια απλή τελετή, φορώντας τη στρατιωτική της στολή και τα παράσημά της.

Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός.

Ο Ναυπλιώτης που συμμετείχε με τον Μαγγελάνο στον πρώτο περίπλου της γης

 Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1519, ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος, για λογαριασμό των Ισπανών, αναχωρεί από το Σανλούκαρ της Ισπανίας με σκοπό να ανακαλύψει το θαλάσσιο πέρασμα νότια της Αμερικανικής ηπείρου και να φτάσει στα Νησιά των Μπαχαρικών.

"Οι Οθωμανίδες κυρίες του Ναυπλίου" επί των επάλξεων

Του Τόλη Κοϊνη

Όχι αυτές του βιβλίου μου. Οι κανονικές. Αυτές που αποκαλούσαν την πόλη μας Anabolu και την έγραφαν (οι ελάχιστες που ήξεραν να γράφουν) με τα αραβικά γράμματα που βλέπετε δίπλα.

Νοσταλγική περιήγηση στο Ναύπλιο του 1974 (βίντεο)

Στην κεντρική πλατεία Συντάγματος του Ναυπλίου το 1974 πιτσιρικάδες με κοντά παντελονάκια παίζουν ποδόσφαιρο ενώ νεαροί με καμπάνα παντελόνια διασχίζουν τον δρόμο μπροστά από το παλιό τζαμί που εκείνα τα χρόνια ήταν ο κινηματογράφος «Τριανόν».

Ιλαρίων Τουρέ: Ο Γάλλος φιλέλληνας που ίδρυσε το Πυροσβεστικό Σώμα στην Ελλάδα - Η δράση του στο Ναύπλιο και το Άργος

Ο Συνταγματάρχης Auguste Hilarion Touret (Ιλαρίων Τουρέ) ήταν μία από τις ευγενέστερες μορφές φιλέλληνα.

14 Αυγούστου 1822: Πεθαίνοντας παραμονή Δεκαπενταύγουστου στο Κοφίνι

Του Τόλη Κοϊνη

14 Αυγούστου 1822. Αξημέρωτα. Με μύριες όσες προφυλάξεις βγαίνουν αρκετοί Τούρκοι από το Ναύπλιο. Προχωρούν με προσοχή. Δεν είναι σίγουροι ότι οι Έλληνες έχουν οχυρωθεί ξανά στην Άρια. 

Ένας ήρωας, ένας καμεραμάν από το Άργος και η Ιστορία

Του Βαγγέλη Σιαφάκα

Ήταν αρχές Αυγούστου του 1996 όταν ο Κολιγλιάτης ήρθε στο γραφείο μου στον ΑΝΤ1.
-Αφεντικό, θέλω άδεια.
Καμεραμάν που μας έστελνε θέματα από την περιοχή του Άργους, ήταν. Με το κομμάτι πληρωνόταν.
-Που θα πας ρε Γιάννη;
-Στην Κύπρο αφεντικό. Θα γίνει χαλασμός, εκεί…

Ο άδοξος θάνατος δυο Σουηδών στο Ναύπλιο

Του Τόλη Κοϊνη

Τέτοιες ημέρες το 1686 η ιστορία έγραφε ενδιαφέρουσες σελίδες στην περιοχή μας. Οι Βενετοί μετά από 146 χρόνια την διεκδικούσαν. Η γκραβούρα στην μέση της φωτό μας δείχνει μια μεγάλη μάχη που έγινε στην Άρια. 

5 Αυγούστου του 1832 πεθαίνει στο Ναύπλιο ο Δημήτριος Υψηλάντης

 Ο Δημήτριος Υψηλάντης (1794 – 5 Αυγούστου 1832) ήταν στρατιωτικός και αγωνιστής της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν δεύτερος γιος του Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας Κωνσταντίνου Υψηλάντη και της Ελισάβετ Βακαρέσκου.

Étienne-Marin Bailly: Ο Γάλλος φιλέλληνας που έσωσε τον πληθυσμό του Ναυπλίου από την πανώλη

O Étienne-Marin Bailly, είναι ένας σημαντικός Γάλλος Φιλέλληνας ιατρός που συνέδραμε καθοριστικά με το έργο του τον Αγώνα των Ελλήνων.

Η πρώτη διαδήλωση στην Ελλάδα

Του Τόλη Κοϊνη

Μια φορά και έναν καιρό οι λέξεις “διαδήλωση”, “συλλαλητήριο”, “πολιτική συγκέντρωση” ήταν άγνωστες στο λεξιλόγιό μας. Για τους Τούρκους που, εκείνο τον καιρό, κατείχαν την Ελλάδα ήταν αδιανόητες.

27 Ιουλίου 1832: Η Εθνοσυνέλευση στο Ναύπλιο ορίζει τον Όθωνα βασιλιά της Ελλάδας

 Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Ιουλίου 1832 όταν η Εθνοσυνέλευση στο Ναύπλιο επικυρώνει την απόφαση των μεγάλων δυνάμεων, σύμφωνα με την οποία ο Όθων θα εστέφετο βασιλιάς της Ελλάδας.

Η μάχη στα Δερβενάκια 26 Ιουλίου 1822

 Όπως έχει επισημανθεί και στο παρελθόν , το βιβλίο δόξας της Ελληνικής ιστορίας- αρχαίας και σύγχρονης- διαθέτει αναρίθμητες σελίδες. Και όλες τους τόσο χρυσές και τόσο ξεχωριστές και ιδιαίτερες.

Ιούλιος 1822: Η κάθοδος του Δράμαλη πασά στο Άργος

 Στά μέσα Ιουνίου 1822, ο αρχιστράτηγος Χουρσίτ πασάς οργάνωσε στή Λάρισα ένα τεράστιο στρατό άνω τών 30000 ανδρών καί έδωσε εντολή στόν Μαχμούτ Δράμαλη πασά νά τόν οδηγήσει στό νότο καί νά δώσει ένα οριστικό τέλος στήν εξέγερση τών "βδελυρών Ρούμ".

1954: Ξεκινούν χωρίς ρεύμα οι παραστάσεις στην Επίδαυρο

Ακούγεται σαν υπεραστικός μύθος, αλλά είναι αλήθεια. «Από το 1954, που ξεκίνησαν τα Επιδαύρια, ως το 1960 ρεύμα στο Λυγουριό δεν υπήρχε. Οι παραστάσεις γίνονταν χάρη σε μια μεγάλη γεννήτρια και οι Λυγουριώτες περίμεναν τους ηθοποιούς μετά το τέλος της παράστασης με λάμπες πετρελαίου να τους οδηγήσουν πίσω στο χωριό.

Ιούλιος 1829: Ξεκινάει στο Αρχαίο Θέατρο Άργους η Δ΄ Εθνοσυνέλευση

 Η Δ' Εθνοσυνέλευση έγινε στο Άργος από τις 11 Ιουλίου έως τις 6 Αυγούστου 1829 δυο χρόνια μετά την Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Συνήλθε στο αρχαίο θέατρο της πόλης ενώ προηγήθηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.