Ο Πρωθυπουργός στο Μπούρτζι και η παροιμία "Τι Μπραΐμης, τι Ζαΐμης"

Του Τόλη Κοϊνη

Για το 21 δίνεται μια ωραιοποιημένη εικόνα ή, στην καλλίτερη περίπτωση, μια απεικόνιση κάποιων στερεότυπων. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ πιο συναρπαστική!!!

H άνοδος και η πτώση του Κεχαγιάμπεη… - Το καταστρεπτικό πέρασμα από το Άργος

Του Τόλη Κοϊνη

Πρωταγωνίστησε σε πέντε μεγάλες μάχες (νίκησε μόνο την μία) του 21 και δεν ξέρουμε για αυτόν σχεδόν τίποτε!!!. Τα μόνα βέβαια είναι ότι λεγόταν Μουσταφάς, ήταν μπέης και ήταν Αλβανός μισθοφόρος στην υπηρεσία των Τούρκων, είχε μούσι και ήταν Κεχαγιάς (δλδ, κάτι μεταξύ υπασπιστή, επιτελάρχη και αντιπρόσωπου).

"Μύθοι για την 21η Απριλίου 1967" (γράφει ο Τόλης Κοΐνης)

Του Τόλη Κοΐνη

Οι αναμνήσεις για αυτή την «δύσκολη» επέτειο έρχονται άτακτα. Κάποιες από αυτές θα τις δημοσιεύσω σήμερα, μαζί με τους μύθους.

Η Άγια Λαύρα της Αργολίδας και το μαύρο Πάσχα στο Ναύπλιο

Του Τόλη Κοϊνη

Το Πάσχα το 1821 έπεφτε στις 10 του Απρίλη. Ήταν μια από τις πιο άτυχες ημέρες για τους Έλληνες. Είχαν προηγηθεί η φυγή των Τούρκων από το Άργος, η ενέδρα στους Τούρκους στη Δαλαμανάρα, η δημιουργία του στρατοπέδου στο Κατσίγκρι και η εμφάνιση δυο πλοίων με υψωμένη την σημαία της Επανάστασης στα ανοιχτά του Αργολικού.

Από τις Κυδωνίες στο Ανάπλι 200 χρόνια ιστορίας...

Του Τόλη Κοϊνη

Σίγουρα, μπουχτίσατε σημαιούλες και αναπαραγωγή των ζωγραφιών του Φον Ές, του Βρυζάκη και της εικονογράφησης των ωραίων παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Στρατίκη. Προτίμησα μια ξεχασμένη ταμπέλα… σε ένα δρομάκι της Πρόνοιας. 

200 χρόνια λησμονιάς - Ανάπλι, Μάρτης 1821: Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο

Του Τόλη Κοϊνη

Η επέτειος είναι σε λίγες ημέρες. Ευκαιρία για ασκήσεις αυτογνωσίας. Αναζητούμε τις λησμονημένες σελίδες της Ιστορίας μας. Τα κοινωνικά δίκτυα μας δίνουν μια ευκαιρία. Ας την εκμεταλλευτούμε.
Μάρτης 1821. Ναύπλιο. 

Οι σεισμοί και η σημασίας τους στην αναγέννηση του Ναυπλίου

Του Τόλη Κοϊνη

Κουνηθήκαμε λίγο αυτή την εβδομάδα, από ένα μικρό ρήγμα που έχει να δώσει μεγάλο σεισμό 2.400 περίπου χρόνια!!! Το ρήγμα του “Αραχναίου”, πηγαίνει παράλληλα στους πρόποδες του όρους Αραχναίου και είναι σε μικρή απόσταση έξω από το Μέρμπακα. Γύρω στο 380 π.Χ, αναφέρεται ότι χτύπησε εκεί ο Εγκέλαδος…

Όταν η κυβερνηση "έφαγε" πόρτα στο Ναύπλιο και η φυγή ενός φιλέλληνα

Του Τόλη Κοϊνη

Καθαρά λόγια να πούμε για το 21… Παράλληλα με τον εθνικό αγώνα διεξαγόταν μια σκληρή πολιτική πάλη.

Δυο πρίγκιπες στ΄ Ανάπλι

Του Τόλη Κοϊνη

Πριν 200 περίπου χρόνια… Τα θυμόμαστε με τις φτωχές μας τις φωνές, γιατί με κύμβαλα αλαλάζοντα ο χορός των αναθεωρητών της ιστορίας θέλει να μεταλλάξει την εθνική μνήμη. Όχι, δεν την “ψωνίσαμε” ότι είμαστε οι θεματοφύλακές της. Αλλά χρησιμοποιούμε το μέσο για να ξαναθυμίσουμε…

Ο Γέρος χωρίς γλυκερά τραγούδια και ένας αναπλιώτικος μύθος

Του Τόλη Κοϊνη

Σαν σκιές περνούν τα χρόνια και οι εικόνες…
Μια επανάσταση καταρρέει. Ένας καπετάνιος άτακτων στρατιωτικών κυνηγιέται πάνω στα βουνά μεταξύ Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας… 1770. Η οικογένεια ακολουθεί άλλο δρομολόγιο… Καταδιώκεται από Τουρκαλβανούς μισθοφόρους του σουλτάνου. 

Το ατύχημα που δεν έπεισε τους Ναυπλιώτες

Του Τόλη Κοΐνη

Είχε το όνομα του Αυτοκράτορα που αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο κανένας άλλος στην Ευρώπη. Βοναπάρτης. Παύλος Μάριος του Λουκιανού Βοναπάρτη, ο γιός.

Ποια ήταν η γυναίκα με τους περισσότερους έρωτες που πέρασε από το Ναύπλιο

Του Τόλη Κοϊνη

Ίσως να ήταν η γυναίκα με τους περισσότερους έρωτες στη ζωή της, που πέρασε από το Ναύπλιο. Το όνομά της Εσμέ. Προφανώς, Τουρκοπούλα. Αλλά όχι όποια κι όποια. Αδερφή του Πολυχρονεμένου Σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄.

Τα κανόνια του ¨Ντολφίνου"

Του Τόλη Κοϊνη

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα κάστρο. Ξεκίναγε από το Δικαστικό Μέγαρο του Ναυπλίου και έφτανε –περίπου- μέχρι τη διασταύρωση των οδών Σιδηράς Μεραρχίας και Πολυζωίδου. Το κάστρο αυτό όπως και πολλά άλλα τα γκρεμίσαμε «για να πάρει η πόλη αέρα». Τα τελευταία μπάζα του υπήρχαν εκεί όταν ήρθε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1930 στις εορτές της εκατονταετηρίδας. Τώρα στη θέση του είναι οι «κούνιες» πίσω από το άγαλμα του Καποδίστρια.

Το ψάρεμα σώζει το Ανάπλι

Του Τόλη Κοϊνη

Πρώτο έναυσμα για το σημερινό είναι η γιορτή του προστάτη των θαλασσινών Αγίου Νικολάου (τόσα ευρωπαϊκά προγράμματα υπήρχαν, έπρεπε πρώτα να πέσει η στέγη, για να ενδιαφερθούν οι αρμόδιοι …. Φοίνικες ήξεραν να αγοράζουν και να φυτεύουν παντού, μια εκκλησία του 1712 δεν μπορούσαν να την φροντίσουν). 

Ο Μαυραγοριτισμός ως διαχρονική παράμετρος εξέλιξης του Ναυπλίου

Του Τόλη Κοΐνη

Χωρίς δοξολογίες και δημόσιες εκδηλώσεις γιορτάζεται φέτος του «Αγίου Ανδρέως» η επέτειος. 198 χρόνια πριν υποσταλούν μια για πάντα τα Τούρκικα μπαϊράκια από το Παλαμήδι. Το ρεσάλτο του Μοσχονησιώτη το βράδυ 29-30 Νοεμβρίου 1822, έδωσε τέλος σε μια εποποιία που κράτησε 20 μήνες. Έδωσε τέλος και στο βάσανο της πείνας που μάστιζε τους Τούρκους του Ναυπλίου, κυρίως τα γυναικόπαιδα και λιγότερο την φρουρά.

Το πιο ατίθασο τέκνο του Αναπλιού

Του Τόλη Κοϊνη

Γεννήθηκε στο Ανάπλι το 1829. Θα μπορούσε να είχε γεννηθεί μέσα στο Παλαμήδι. Ο πατέρας του ο περιώνυμος Θοδωράκης Γρίβας (αυτός που υμνήθηκε με το τραγούδι: Γρίβα μ σε θέλει ο Βασιλιάς, τι να με θέλει ο κερατάς!!!) είχε για δυο χρόνια στήσει μια ιδιότυπη δικτατορία στο Παλαμήδι. 

Η Ναυπλιώτικη γενιά του ΟΧΙ

Του Τόλη Κοΐνη

Μαθητές του Γυμνασίου Ναυπλίου το 1934. Μια πλήρως οργανωμένη μπάντα. Σχολική όχι Δημοτική, η Δημοτική δημιουργήθηκε λίγο πιο μετά. 15-17 χρονών τότε. 21-23 χρονών το 1940. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του Μετώπου. Οι περισσότεροι κάτω από την σημαία του 8ου Συντάγματος, την σημαία που δεν παραδώθηκε και κοσμεί τώρα το πολεμικό μας μουσείο.

Μια λησμονημένη επέτειος: Η επάνοδος στο ΝΑΤΟ (19/10/1980)

Του Τόλη Κοΐνη

Μου την θύμισαν οι φίλοι από τις “Αργολικές Ειδήσεις”. Με προκάλεσαν, ως μεγαλύτερο, να περιγράψω αναμνήσεις. Μου έστειλαν και την φωτογραφία. Σίγουροι ότι θα με κεντρίσουν… Όχι μόνο το πέτυχαν αλλά με συγκίνησαν κιόλας.

Κάστρο Ακροναυπλίας: Από τον "Οίστρο της ακολασίας" στην αναστήλωση και στην τραγική συνέχεια

Του Τόλη Κοΐνη

Η Ακροναυπλία δεν είναι απλώς φάρος του Μωριά, που έλεγε το αντάρτικο τραγούδι. Είναι ένα σημείο με συνεχή ανθρώπινη παρουσία 4.000 ετών – τουλάχιστον-.

Ο ανήσυχος βίος και ο ήσυχος θάνατος στο Ναύπλιο του Ιωάννη Βλασόπουλου

Του Τόλη Κοΐνη

Μαζί με τον πρώτον «Αντιπρέσβη» της Ρωσίας στο Ναύπλιο, τον Κατακάζη, τοποθετήθηκε και ένας γενικός πρόξενος στην Πελοπόννησο. Μέχρις εδώ τίποτε το περίεργο. Μόνο που ο Γενικός Πρόξενος ήταν περίπου 88 χρονών!!! Τριάντα χρόνια γηραιότερος και από τον Γέρο του Μωριά.