Στο πάνελ θα βρίσκονται ο Γιάννης Πανούσης, Καθ. Εγκληματολογίας, π. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας, Συγγραφέας, Ποιήτρια και ο Διονύσης Χιόνης, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Πρόεδρος Κ.Ε.Μ.Ε. Πραγματεύεται κοινωνικά προβλήματα τα οποία απασχολούν διεθνώς τις κοινωνίες. Μέσα από την πλοκή, ξεδιπλώνεται μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, αλλά και η περίπτωση ενός βαρυποινίτη, ο οποίος επί του παρόντος εκτίει την ποινή του. Η συγγραφέας αποκαλύπτει την επίπονη διαδρομή του από την ακραία δύσκολη παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα. Κι όλα συμβαίνουν εξαιτίας τού φόνου ενός βιβλιοθηκονόμου.
Το μυθιστόρημα προλογίζει ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω- εγκληματολόγος, γράφοντας μεταξύ άλλων, «Το έγκλημα, οι εγκληματίες, ο επίσημος και ανεπίσημος κοινωνικός έλεγχος τίθενται στον πυρήνα της ιστορίας, παράλληλα δε παρέχεται με αυτά και η πάντοτε βαρύνουσα οπτική του θύματος. Η συγγραφέας μεταφέρει με επιτυχία στο μυθιστόρημά της τη βαθιά γνώση της περί της ζωής στη φυλακή και καταφέρνει να αποτυπώσει με μεγάλη ακρίβεια τόσο το ασφυκτικό κλίμα του εγκλεισμού όσο και την ιδιότυπη νοοτροπία των κρατουμένων. Η μακρά πορεία της στον τομέα του εθελοντισμού στη φυλακή και η δημιουργική συναναστροφή της με τον έγκλειστο πληθυσμό την έχουν εξοπλίσει με κριτική ματιά όχι μόνο πάνω στις συνθήκες κράτησης, αλλά και στην πορεία ζωής των λεγόμενων «παραβατικών». Έχει μάλιστα σχηματίσει ξεκάθαρη εικόνα για το εγκληματικό φαινόμενο, την οποία σκιαγραφεί με αδρές γραμμές, παρέχοντας σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης ψήγματα οιονεί ερμηνείας των αιτιών αυτού που οι εγκληματολόγοι ορίζουμε ως «πέρασμα στην εγκληματική πράξη».
.jpg)
Σύμφωνα με την κριτική ματιά της ποιήτριας και συγγραφέα Όλγας Καλύβα, «Με βασικό πυρήνα της ιστορίας του το έγκλημα και τη θυματοποίηση του θύτη στηλιτεύει το φαύλο κι ασταμάτητο κύκλο της παραβατικότητας, η οποία αποτελεί απότοκο της στυγνής ενδοοικογενειακής βίας, της σωματικής και συναισθηματικής κακοποίησης, της βουβής και πνιχτής λογοκρισίας καθώς και του συμπεφωνημένου συνονθυλεύματος κακοποιών στοιχείων που γαλουχούν και δομούν εγκληματικές προσωπικότητες και συνάμα τολμά να φέρει στο φως πτυχές μιας πραγματικής ιστορίας χωρίς ωραιοποιήσεις ή αναδιπλώσεις παρά μονάχα με την ιδιαίτερη δυναμική του συγγραφικού της ταλέντου».
Η Αντιγόνη Σδρόλια, φιλόλογος αναρωτιέται, «Ποια η αλήθεια λοιπόν και ποιο το μυθοπλαστικό στοιχείο; Μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία είναι το είδος του πονήματος. Έτσι αναγράφεται στην ταυτότητά του. Με απώτερο σκοπό του ίσως τη δικαίωση του ήρωα, ίσως την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, ίσως την καταγραφή της αλήθειας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, χαριτολογώντας θα λέγαμε ότι το βιβλίο της Ντηλιά δεν είναι απλά μυθιστόρημα. Θα λέγαμε ότι είναι ταυτόχρονα και μύθος και ιστόρημα.»
Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Δεν έμαθα από τα λάθη των άλλων, δεν ήμουν τόσο έξυπνος. Βιαζόμουν να φτάσω στο λάθος προορισμό, δεν είχα και κάπου αλλού να πάω. Ήταν αναπόφευκτο να μην πάρω «τον κακό το δρόμο και την άσωτη ζωή», πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρούσα με το χειρότερο νόμισμα όσους από την οικογένεια δεν με αγάπησαν, δείχνοντας με το δάχτυλο πού με κατάντησε η πλάτη που μονίμως μου είχαν γυρισμένη και ας προσποιούνταν κάποιοι ότι νοιαζόντουσαν. Μεγάλα λόγια και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Τώρα που κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση που μου είχε καρφωθεί ότι για όλα τα στραβά έφταιγαν οι άλλοι, είναι αργά. Θυματοποιούσα για χρόνια τον εαυτό μου για να μπαλώσω λάθη επί λαθών που ο ίδιος συνέχιζα να κάνω αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.»
Γίνεται ένας εκτελεστής να κάνει δύο φόνους την ίδια στιγμή και να παραδεχθεί τον έναν;
Γίνεται ένας κατάδικος να χρεωθεί τον άλλον φόνο χωρίς να είναι παρών;
Τι γίνεται όταν ένας βιβλιοθηκονόμος, ανακαλύπτοντας τον συνδετικό κρίκο αυτών των δυο, βρίσκεται νεκρός;
Πώς η νέα υπάλληλος της βιβλιοθήκης βρίσκεται στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκε ο προκάτοχός της και κινδυνεύει;
Γιατί περνά τη μετεφηβεία και την ενηλικίωσή του στην κόλαση της φυλακής ένας αθώος;
Η συγγραφέας παραδίδει στο κοινό μια σύνθεση χαρακτήρων που ζουν ανάμεσα μας, έκαστος με το φορτίο του και το αντίτιμο που καλούνται να πληρώσουν.
