Το φως της Πανσελήνου φωτίζει τις καλοκαιρινές νύχτες, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα που συνδυάζει ρομαντισμό και μυστήριο.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, και ιδίως τον Αύγουστο, η Σελήνη φαίνεται μεγαλύτερη από ό,τι τους υπόλοιπους. Συχνά δε, παίρνει μια πιο βαθιά και κόκκινη απόχρωση.
Αυτό συμβαίνει διότι αυτή την περίοδο, η θέση της Σελήνης είναι χαμηλά στον ορίζοντας και έτσι το φως διαθλάται, με αποτέλεσμα να έχει μια σκούρα απόχρωση. Το φαινόμενο αυτό είναι ακόμα πιο έντονο κατά την ανατολή του φεγγαριού, η οποία συμβαίνει περίπου την ίδια στιγμή με τη Δύση του Ηλίου.
Η πανσέληνος του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού φαίνεται να είναι μεγαλύτερη, αλλά και πιο λαμπερή. Αυτό ωστόσο που συμβαίνει είναι ότι τους θερινούς μήνες ο Ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινομενικής τροχιάς του στον ουρανό.
Ο μύθος για την πανσέληνο του Αυγούστου δεν είναι ο μοναδικός. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί κατά καιρούς στους διάφορους λαούς, μεταξύ των οποίων η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» τη μέρα της πανσελήνου, εξ ου και η λέξη «σεληνιασμός». Αλλά υπάρχει και μία σύνδεσή του φεγγαριού με την επιληψία. Παρόλα αυτά, στατιστικές μελέτες που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά (Annals of Emergency Medicine, Journal of Emergency Nursing, Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση ανάμεσα στη συμπεριφορά του ανθρώπου και στην πανσέληνο.
Αν και πρόκειται για μύθους, οι οποίοι έχουν καταρριφθεί, εκείνοι συνεχίζουν να διαιωνίζονται.
