Σε πανέμορφες γωνιές της φύσης, το φαινόμενο είναι δυστυχώς οικείο. Η ασυδοσία ορισμένων να πετούν απορρίμματα και σκουπίδια σε περιοχές με ιδιαίτερο περιβαλλοντικό ενδιαφέρον δεν είναι απλώς ένα αντιαισθητικό έγκλημα, είναι μια πράξη βαθιάς αντίληψης περιβαλλοντικής βαρβαρότητας.
Αυτή η πράξη αποκαλύπτει μια επικίνδυνη αδιαφορία απέναντι σε κάτι που δεν μας ανήκει, αλλά μας έχει δοθεί ως δάνειο: τη φύση. Κάθε πλαστικό μπουκάλι, κάθε κουτί, κάθε σκουπίδι που εγκαταλείπεται είναι μια πληγή στο δέρμα του τοπίου. Δυσφημεί την ομορφιά, επιβαρύνει τα οικοσυστήματα, απειλεί την άγρια πανίδα και υποβαθμίζει την εμπειρία για όλους όσους επισκέπτονται αυτούς τους χώρους με σεβασμό.
Είναι ένα εγωκεντρικό χτύπημα κατά της κληρονομιάς μας και του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Η προστασία αυτών των μοναδικών περιοχών δεν είναι επιλογή, είναι υποχρέωση. Η ευαισθητοποίηση, η αυστηρή εφαρμογή των κανόνων και η προσωπική ευθύνη του καθενός μας είναι το μόνο αντίδοτο σε αυτή την καταστροφική ασυδοσία.


















