Στα πλαίσια της διεξαγωγής του 5ου Πανελλήνιου διαγωνισμού ποίησης «Κέφαλος» το ποίημα της Γκέλης Ντηλιά «Τοίχος ομιλών» έλαβε το Β΄ Βραβείο. Εμπνεόμενη από τα αστικά graffiti, που ως street art εκφράζουν μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων κάθε είδους καθώς και συνθημάτων, η ποιήτρια καταγράφει τη σύγχρονη ανάγκη επικοινωνίας, τη μοναξιά και τη ματαίωση.
Τα graffiti άλλοτε ζωγραφισμένα με σπρέι, μπογιά ή μαρκαδόρο κι άλλοτε αφημένα ως αυτοσχέδια ποιήματα, διχάζουν το κοινό, αφού για κάποιους θεωρούνται βανδαλισμός, ενώ για άλλους αποτελούν μορφή σύγχρονης τέχνης.
Από τα μέσα του 16ου αιώνα μέχρι σήμερα η ανάγκη της κοινωνίας να βρει φωνή είναι διαρκής. Όσοι δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν τη σκέψη τους, την αποτυπώνουν πάνω σε έναν τοίχο που μιλάει στη θέση τους. Κάθε εσωστρεφής, άτολμος ή ντροπαλός χαρακτήρας, αλλά και κάθε μαχητικός, πολιτικοποιημένος και αποφασισμένος να βγάλει από μέσα του αυτά που νιώθει, καθρεφτίζεται πάνω σε έναν τοίχο. Διασκορπισμένα σε υποβαθμισμένες συνοικίες, σε μέσα συγκοινωνίας, σε εγκαταλειμμένα εργοστάσια και αλλού, προκαλούν το βλέμμα κάθε περαστικού να σταθεί έστω φευγαλέα και να μπει για λίγο στον μικρόκοσμο εκείνου που το χέρι του οπλίστηκε με σπρέι και ψέκασε τη σκέψη του, συχνά πάνω στη σκέψη κάποιου άλλου. Πολλές αλληλεπικαλυπτόμενες σκέψεις και ζωγραφιές τονίζουν την ανάγκη του ανθρώπου κάθε εποχής να βρει χώρο να εκφραστεί εντός και εκτός του αστικού ιστού, ελπίζοντας ότι θα ακουστεί με έναν τρόπο εσωτερικό και βουβό που όμως προκαλεί κατανόηση, ταύτιση, έκπληξη ακόμη και φόβο.
Η τέχνη που αποτυπώνεται στην επιφάνεια ενός τοίχου είναι παρέμβαση, όνειρο και προειδοποίηση. Καθένας που ζωγραφίζει ή γράφει εκεί πάνω συνεχίζει να ονειρεύεται ή να ονειροπολεί για όλους τους υπόλοιπους που έχουν παραιτηθεί. Κι αυτό λέει πολλά.
ΤΟΙΧΟΣ ΟΜΙΛΩΝ
Ο τοίχος του εγκαταλειμμένου σπιτιού τής γειτονιάς σας
υποφέρει σαν και εσάς, βουβά και στωικά.
Κραυγές επάνω του αφημένες και αφηρημένες
συγκατοικώντας με τη μοναξιά και το ανέφικτο
μισούν, αγαπούν, φοβούνται, θλίβονται.
Ο τοίχος έχει φωνή, μην τον προσπεράσετε αδιάφορα.
Σε αλλεπάλληλα στρώματα οι ζωγραφιές και τα συνθήματα
περιορίζουν των προηγούμενων το χάος
με διαφορετική απόχρωση ψεκάζοντάς το.
Η ανάγκη της μετάγγισης ενός οποιουδήποτε συναισθήματος
για την αποδημητική φύση των πουλιών
είναι μεγάλη.
Ο τοίχος ονειρεύεται,
εσείς μπορεί να μην,
αν οι κραυγές δεν εισακούγονται
λόγω αποδημίας σας.
