ΤουΧρίστου Κράππα
ΤοΕλληνικό Έθνος ως Κράτος αυτεξούσιο και της «οικίας γνώμης αυτοκράτορας»(Θουκ. ) έπαψε να υπάρχει μετά απόχιλιάδες χρόνια συνέχειάς του, την 9 Οκτωβρίου 1831, με τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, του τελευταίου Έλληνα Κυβερνήτη της Ελλάδος. Έκτοτε, μέχρι τα σήμερα, και Κύριος οίδε μέχρι πότε, λειτουργεί ως προτεκτοράτο της Αγγλοαμερικανικής διπλωματίας.
Ομεγάλος και τελευταίος αυτός κυβερνήτης, στις 11 Ιανουαρίου του 1828,αποβιβασθείς στην Αίγινα για να αναλάβει την κυβέρνηση της απελευθερωμένης απότην Τουρκική ΒΑΡΒΑΡΗ κατοχή Ελλάδος, το θέαμα που αντίκρισε στην υποδοχή, τον συντάραξε.
Έμεινε στη μνήμη του, την διηγήθηκε εν συνεχεία και την διέσωσε ο Γ. Τερτσέτης, στα «Απόλογα για τον Καποδίστρια».
Ας αφήσουμε λοιπόν τον ίδιο τον Καποδίστρια, στη δωρικής λιτότητας αφήγηση τωνόσων αντίκρισε εκεί στην Αίγινα, στις διαπιστώσεις της οικτρής κατάστασης πουεπικρατούσε, αλλά και τα τελείως προφητικά του λόγια μέχρι τα σήμερα για τα σχέδια της Αγγλικής διπλωματίας που εκκαλείτο να ξεπεράσει για να στυλώσει το νεοσύστατο Ελληνικό Έθνος ως Κράτος. Μία αφήγηση που σου σκίζει την καρδιά,όσων βέβαια έχουν καρδιά Ελληνική για να σκιστεί όπως η δική του.
«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλ ιάγριο. Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις τηνΑίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή… «Ζήτω ο κυβερνήτηςο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες μελαβωματιές πολέμου, ορφανά κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήταν το συναπάντημάμου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. Η γη εβρέχετο από δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού, μού έσχιζε την καρδιά μου.
Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τουςαπέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησιςκαι ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνειτην ζημία του θανάτου και της αδικίας. Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του,καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι,ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας. Δύνομαι να κάμω εγώ όλα αυτά και να δικαιολογήσω την παντοχή του κόσμου; Δύναμαι να πράξω μηδέν χωρίς την σταθεράν ομοφροσύνην τωνπρώτων του τόπου; Δεν είναι κίνδυνος ότι τα αγαθοεργήματά τους εις τον αγώνα,έχυσανπλησμονήν ορέξεων, απαιτήσεων εις τα στήθη των; Πλησμονήν αφίλιωτη με τογενικόν καλόν, με το κύρος της εξουσίας και με την ευτυχίαν του λαού; Άνευρεθώμεν εις αντιλογίαν, αντίμαχοι είς το φρόνημα, ποιος θα
μονομερίση ; Εγώ ή εκείνοι;…
»…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας. Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα,Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιοστρατό καί από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμέναξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων.Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους; Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινούέτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι;σκόρπιοι είς τα βουνά και εις τα σπήλαια. Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυοεκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναιυποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδιααπόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου καί τωνδακρύων παρά άλλο. Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση. Είμαιαπό τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία,φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα καιακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήνπατρίδα. Ας υψώσω το μεγαλείον της, ώστε οποίος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώση.Στερεωμένο είς ρίζες αρετής είναι ακαταμάχητο. Εκάματε έργα πολεμικά αθάνατα.Βασιλείς καί έθνη σας επαίνεσαν αλλά πιστευσετέ μου δια πολυετίαν ακόμη ή ζώνη τουΠροδρόμου πρέπει να είναι στολισμός μας, όχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα. Ως οι παλαιοίήρωες ή βασιλείς της Ελλάδος πρέπει να φυτεύωμε δέντρα, να ανοίγωμε δρόμους, να παλεύωμε με τα θηρία του δάσους, να δέσωμε την κοινωνία μας με νόμους σύμφωνους προς το έθνος μας. Ούτε οπίσω, ούτε εμπρός του καιρού μας. Μη μου ζητείτε ζωγραφιές πολύτιμες είς οικοδόμημα ακόμη ατελείωτο. Μέτρο μας και άστρο είς δεινά ελληνικά, θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας όχι ως οί χειρουργοί τηςΕυρώπης κόφτοντας, αλλά με το στόμα μας να βυζαίνουμε το έμπυο της πατρίδας μας δια να την γιάνωμε.
»Άν δεν μας αποστραφή ομεγαλοδύναμος καί αξιωθούμε την ευλογία του, τα ακροθαλασσιά μας θα στολισθούναπό εύμορφες πολιτείες, η σημαία η ελληνική θα δοξάζεται είς τα πελάγη, ήμεραδένδρα θα ανθίσουν είς τα άγρια βουνά καί οι ερημιές θα πληθύνουν από κατοίκους-καί όχι είς τις όψιμες ημέρες των απογόνων όσα σου προλέγω, αλλά εσύ θα ταιδής πού είσαι νέος, θα ζήσης καί θα γεράσης. Ένα μόνο φοβούμαι πολύ και μεδέρνει υποψία, τρέμω την απειρία σας. Αν η νέα κυβέρνηση τύχη να συγκρουσθή με συμφέρονταξένων δυνάμεων -επειδή κάθε τόπος έχει χωριστά το μυστήριο της ζωής του, τοννόμο της ευτυχίας του-, αν πλανεθή ό ελληνισμός και σήκωση σκοτάδι μεταξύ μας,ώστε εσείς να μη διαβάζετε είς την καρδίαν μου, θολωθούν καί εμένα οί οφθαλμοίμου, ποιος ηξεύρει;… που θα πάμε, τί θα γενούμε; Ετινάξατε το καβούκι τωναλλοφύλων, άλλ’ οί πλεκτάνες της διπλωματίας έχουν κλωστές πλανήτριες, φαρμακερές,κλωστές θανάτου, άφαντες καί εσείς δεν τις εννοείτε. Κατεβαίνω πολεμιστής είςτο στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πούείναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικήςζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναιδική μας, αν βασιλεύση είς την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.
Είθε οί νέοι της Ελλάδος ναείναι βοηθοί μου… Μη φορής πολυτελή φορέματα αταίριαστα με την ένδεια των πολλώνκαί είναι κεφάλαιο θαμμένο, αχρησίμευτο, η αφορμή ή η απόκτησίς του των κακώνορέξεων και πράξεων…».
Μήπως αυτό το κείμενο,διαμαντένιο δάκρυ σώματος και ψυχής, του τελευταίου μας Κυβερνήτη, πρέπει ναδιδάσκεται σόλα τα Λύκεια της Χώρας; Αλλά ποιος θα λάβει τέτοια απόφαση; ΗΦραγκουδάκη με τη Δραγώνα που εκτουρκίζουν την Θράκη με τις ευλογίες καιπροτροπές του τοπάρχη των Αγγλοαμερικανών;
Ας δούμε λοιπόν, έστω καιακροθιγώς, τμήματα από το σπάραγμα ψυχής αυτού του Ανδρός, της Ελληνικής Ψυχήςτου.
<<..Τοδημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούνοι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη νατην ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα τουΚιουτάγια και του Αιγυπτίου. >>
Τότε,το 1828, το δημόσιο ήταν «πλακωμένο», δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, σαν από πάνωτου να είχαν βάλει ταφόπλακα οι Άγγλοι με την φροντίδα των εδώ φιλήκοων,Μαυροκορδάτων, Κωλέτηδων, Κουντουριωτών , Μιαούληδων και Μαυρομιχαλέων καιλοιπών προδοτών της ελευθερίας των Ελλήνων, με 2 εκατομμύρια λίρες στερλίνες,και άλλα τόσα ζητούσαν όλοι αυτοί. Τότε, όλη η απελευθερωμένη γη επίσης είχευποθηκευτεί στους Άγγλους δανειστές. Να μην έχεις ούτε τόπο να σταθείς. Και ομεγάλος κυβερνήτης αμέσως χωρίς περιστροφές δίνει τη λύση: «…ανάγκη να τηνελευθερώσουμε με την ίδια απόφαση ως την ελευθερώσαμε και από τα άρματα τουΚιουτάγια (Κιουταχή) και του Αιγυπτίου(Ιμπραήμ).» !!! Ο μεγάλος κυβερνήτηςαμέσως διαβλέπει χωρίς περιστροφές πως το χρέος που έχει «πλακώσει» την Ελλάδα,ισοδυναμεί με κατοχή δια των όπλων, είναι επαχθές και χρειάζεται πόλεμο ίδιο μεαυτόν που αποφάσισαν οι Έλληνες εναντίον του «Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.»
Σήμερα,με πόσες λίρες στερλίνες είναι «πλακωμένη» η Ελλάδα; Μήπως, κατ’ αναλογίαν, με875.000.000; Εμείς, τι πράττουμε; Ξαναυπογράφουμε το πλάκωμα να γίνει πιο βαρύ.
<<Είμαιαπό τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία,φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα καιακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήνπατρίδα. Ας υψώσω το μεγαλείον της, ώστε οποίος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώση.>>
Ποιοιαπό τους κυβερνήτες αυτού του τόπου, από τότε μέχρι τα σήμερα, μίλησαν καιέπραξαν όπως αυτός; Ούτε μισθό δεν καταδεχόταν να πάρει. Αλλά πρέπει να είσαιαπό την ίδια φυλή, την Ελληνική, για να πεις και να πράξεις αυτά!!!
Καιας δούμε τώρα την αποστροφή – μνημείο, παρακαταθήκη ανεκτίμητης αξίας καιπολιτικής ευθυκρισίας, που την ίδια ακριβώς τραγούδησαν οι εθνικοί μαςποιητές, Σολωμός, Παλαμάς, Σεφέρης καιΕλύτης. Αλλά ποιος άκουσε ή ακούει από τους κυβερνώντες;
<<Ετινάξατε το καβούκιτων αλλοφύλων, άλλ’ οί πλεκτάνες της διπλωματίας έχουν κλωστές πλανήτριες, φαρμακερές,κλωστές θανάτου, άφαντες καί εσείς δεν τις εννοείτε. Κατεβαίνω πολεμιστής είςτο στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πούείναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένωνπρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκηθα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα τοελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.>>!!!!
Όλους τους ευρωλιγούρηδεςτης εποχής, Μαυροκορδάτους και Κωλέτηδες, τους έθαψε χωρίς ανάσταση, μέσα σεμία φράση: <<… τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής,…>> τους έστειλε αδιάβαστους χωρίς περιστροφές, λέγοντας πως ό, τιπρεσβεύουν δεν έχουν καμμία σχέση με την πρακτική της κοινωνίας των Ελλήνων πολιτών,και απεφάνθη οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα: << ως φιλήκοει τωνξένων είναι προδότες!!!>>. Και η Ιστορία, αλίμονο, τον επαλήθευσε πλήρωςκαι συνεχίζει να τον επαληθεύει ακόμη. Και ο ηρωικός Κωνσταντίνος Κανάρης, τοίδιο ακριβώς είπε στον Μιαούλη όταν ο τελευταίος κατέλαβε το Ναύσταθμο τονΑύγουστο του 1831 στον Πόρο με τη βοήθεια του Μαυροκορδάτου κατ’ εντολήν τωνΑγγλογάλλων.
Και όταν ο Καποδίστριαςζήτησε την επέμβαση των εγγυητριών δυνάμεων, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων, οιΑγγλογάλλοι έκαναν το κορόιδο, και μόνο οι Ρώσοι προσέτρεξαν και λύθηκε ηκατάληψη. Δυστυχώς όμως με την χαιρεκακία του Μιαούλη και των Μαυρομιχαλέων,βάζοντας φυτίλι στις πυριτιδαποθήκες των πλοίων, χάθηκαν με ανατίναξη ταπολεμικά πλοία «ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ» ,«ΕΛΛΑΣ» ,«ΥΔΡΑ» ,«ΑΝΤΙΖΗΛΟΣ» και «ΑΧΙΛΛΕΥΣ». Ό, τικερδίσαμε στον ύπνο μας, το χάσαμε στον ξύπνο μας.
Και αφού η ανταρσία των Αγγλόδουλων Υδραίων απέτυχε με την βοήθεια των Ρώσων, οι Άγγλοιέθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της φυσικής εξόντωσης του τελευταίου ΈλληνοςΚυβερνήτη με ηθικούς αυτουργούς και καθοδηγητές τον Μαυροκορδάτο, Κωλέτη και την Αγγλική διπλωματία, και αυτουργούς τονΚωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, αδελφό και γιό του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.Στις 9 Οκτωβρίου 1931, τον πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν στην είσοδο Εκκλησίας στο Ναύπλιο.
Ακόμη σήμερα, το 2004, τοΒρετανικό ΦΟΡΕΪΝ ΟΦΙΣ αρνείται να ανοίξει τον Φάκελλο Καποδίστρια της εποχήςεκείνης ώστε «να μην διαταραχθούν οι ελληνοβρετανικές σχέσεις» όπωςανέφερε πρόσφατος απάντηση σε σχετικήαίτηση Ελλήνων….Και μόνο η άρνηση, αλλά και η παραδοχή με το άνοιγμα τουΦακέλλου Καποδίστριας για το βέβαιο της «διαταραχής των σχέσεών μας», δηλώνειτο μέγεθος της φρίκης όσων θα αποκαλυφθούν που δεν γνωρίζουμε.
Σήμερα, όλοι μας βεβαίωςγνωρίζουμε το ρόλο της Αγγλικής διπλωματίας στη Μικρασιατική Καταστροφή, στονΕμφύλιο και στην Κύπρο για την οποία ζούμε τη φρίκη του «διαίρει και βασίλευε»βάζοντας τους Τούρκους στο παιχνίδι από το πουθενά.
Σήμερα, μετά από 200 χρόνια,ενώ αποτινάξαμε το φανερό «καβούκι» των βαρβάρων Τούρκων, μετά τη δολοφονία τουκυβερνήτη μας, μας φόρεσαν το «καβούκι =κουκούλι» οι Άγγλοι φτιαγμένο από τις « πλεκτάνες της διπλωματίας που έχεικλωστές πλανήτριες, φαρμακερές, κλωστές θανάτου, άφαντες», γραπτή παρακαταθήκητου κυβερνήτη μας.
Ας βάλουμε λοιπόν το αίμαμας , την ψυχή μας και εν τέλει τον πατριωτισμό μας, για να δικαιωθεί με τοέργο μας και τις αποφάσεις μας η ψυχήτου τελευταίου μας κυβερνήτη που τόσο άδικα χάθηκε για μας.-
Ας αφήσουμε λοιπόν τον ίδιο τον Καποδίστρια, στη δωρικής λιτότητας αφήγηση τωνόσων αντίκρισε εκεί στην Αίγινα, στις διαπιστώσεις της οικτρής κατάστασης πουεπικρατούσε, αλλά και τα τελείως προφητικά του λόγια μέχρι τα σήμερα για τα σχέδια της Αγγλικής διπλωματίας που εκκαλείτο να ξεπεράσει για να στυλώσει το νεοσύστατο Ελληνικό Έθνος ως Κράτος. Μία αφήγηση που σου σκίζει την καρδιά,όσων βέβαια έχουν καρδιά Ελληνική για να σκιστεί όπως η δική του.
«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλ ιάγριο. Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις τηνΑίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή… «Ζήτω ο κυβερνήτηςο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες μελαβωματιές πολέμου, ορφανά κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήταν το συναπάντημάμου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. Η γη εβρέχετο από δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού, μού έσχιζε την καρδιά μου.
Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τουςαπέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησιςκαι ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνειτην ζημία του θανάτου και της αδικίας. Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του,καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι,ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας. Δύνομαι να κάμω εγώ όλα αυτά και να δικαιολογήσω την παντοχή του κόσμου; Δύναμαι να πράξω μηδέν χωρίς την σταθεράν ομοφροσύνην τωνπρώτων του τόπου; Δεν είναι κίνδυνος ότι τα αγαθοεργήματά τους εις τον αγώνα,έχυσανπλησμονήν ορέξεων, απαιτήσεων εις τα στήθη των; Πλησμονήν αφίλιωτη με τογενικόν καλόν, με το κύρος της εξουσίας και με την ευτυχίαν του λαού; Άνευρεθώμεν εις αντιλογίαν, αντίμαχοι είς το φρόνημα, ποιος θα
μονομερίση ; Εγώ ή εκείνοι;…
»…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας. Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα,Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιοστρατό καί από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμέναξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων.Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους; Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινούέτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι;σκόρπιοι είς τα βουνά και εις τα σπήλαια. Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυοεκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναιυποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδιααπόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου καί τωνδακρύων παρά άλλο. Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση. Είμαιαπό τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία,φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα καιακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήνπατρίδα. Ας υψώσω το μεγαλείον της, ώστε οποίος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώση.Στερεωμένο είς ρίζες αρετής είναι ακαταμάχητο. Εκάματε έργα πολεμικά αθάνατα.Βασιλείς καί έθνη σας επαίνεσαν αλλά πιστευσετέ μου δια πολυετίαν ακόμη ή ζώνη τουΠροδρόμου πρέπει να είναι στολισμός μας, όχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα. Ως οι παλαιοίήρωες ή βασιλείς της Ελλάδος πρέπει να φυτεύωμε δέντρα, να ανοίγωμε δρόμους, να παλεύωμε με τα θηρία του δάσους, να δέσωμε την κοινωνία μας με νόμους σύμφωνους προς το έθνος μας. Ούτε οπίσω, ούτε εμπρός του καιρού μας. Μη μου ζητείτε ζωγραφιές πολύτιμες είς οικοδόμημα ακόμη ατελείωτο. Μέτρο μας και άστρο είς δεινά ελληνικά, θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας όχι ως οί χειρουργοί τηςΕυρώπης κόφτοντας, αλλά με το στόμα μας να βυζαίνουμε το έμπυο της πατρίδας μας δια να την γιάνωμε.
»Άν δεν μας αποστραφή ομεγαλοδύναμος καί αξιωθούμε την ευλογία του, τα ακροθαλασσιά μας θα στολισθούναπό εύμορφες πολιτείες, η σημαία η ελληνική θα δοξάζεται είς τα πελάγη, ήμεραδένδρα θα ανθίσουν είς τα άγρια βουνά καί οι ερημιές θα πληθύνουν από κατοίκους-καί όχι είς τις όψιμες ημέρες των απογόνων όσα σου προλέγω, αλλά εσύ θα ταιδής πού είσαι νέος, θα ζήσης καί θα γεράσης. Ένα μόνο φοβούμαι πολύ και μεδέρνει υποψία, τρέμω την απειρία σας. Αν η νέα κυβέρνηση τύχη να συγκρουσθή με συμφέρονταξένων δυνάμεων -επειδή κάθε τόπος έχει χωριστά το μυστήριο της ζωής του, τοννόμο της ευτυχίας του-, αν πλανεθή ό ελληνισμός και σήκωση σκοτάδι μεταξύ μας,ώστε εσείς να μη διαβάζετε είς την καρδίαν μου, θολωθούν καί εμένα οί οφθαλμοίμου, ποιος ηξεύρει;… που θα πάμε, τί θα γενούμε; Ετινάξατε το καβούκι τωναλλοφύλων, άλλ’ οί πλεκτάνες της διπλωματίας έχουν κλωστές πλανήτριες, φαρμακερές,κλωστές θανάτου, άφαντες καί εσείς δεν τις εννοείτε. Κατεβαίνω πολεμιστής είςτο στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πούείναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικήςζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναιδική μας, αν βασιλεύση είς την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.
Είθε οί νέοι της Ελλάδος ναείναι βοηθοί μου… Μη φορής πολυτελή φορέματα αταίριαστα με την ένδεια των πολλώνκαί είναι κεφάλαιο θαμμένο, αχρησίμευτο, η αφορμή ή η απόκτησίς του των κακώνορέξεων και πράξεων…».
Μήπως αυτό το κείμενο,διαμαντένιο δάκρυ σώματος και ψυχής, του τελευταίου μας Κυβερνήτη, πρέπει ναδιδάσκεται σόλα τα Λύκεια της Χώρας; Αλλά ποιος θα λάβει τέτοια απόφαση; ΗΦραγκουδάκη με τη Δραγώνα που εκτουρκίζουν την Θράκη με τις ευλογίες καιπροτροπές του τοπάρχη των Αγγλοαμερικανών;
Ας δούμε λοιπόν, έστω καιακροθιγώς, τμήματα από το σπάραγμα ψυχής αυτού του Ανδρός, της Ελληνικής Ψυχήςτου.
<<..Τοδημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούνοι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη νατην ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα τουΚιουτάγια και του Αιγυπτίου. >>
Τότε,το 1828, το δημόσιο ήταν «πλακωμένο», δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, σαν από πάνωτου να είχαν βάλει ταφόπλακα οι Άγγλοι με την φροντίδα των εδώ φιλήκοων,Μαυροκορδάτων, Κωλέτηδων, Κουντουριωτών , Μιαούληδων και Μαυρομιχαλέων καιλοιπών προδοτών της ελευθερίας των Ελλήνων, με 2 εκατομμύρια λίρες στερλίνες,και άλλα τόσα ζητούσαν όλοι αυτοί. Τότε, όλη η απελευθερωμένη γη επίσης είχευποθηκευτεί στους Άγγλους δανειστές. Να μην έχεις ούτε τόπο να σταθείς. Και ομεγάλος κυβερνήτης αμέσως χωρίς περιστροφές δίνει τη λύση: «…ανάγκη να τηνελευθερώσουμε με την ίδια απόφαση ως την ελευθερώσαμε και από τα άρματα τουΚιουτάγια (Κιουταχή) και του Αιγυπτίου(Ιμπραήμ).» !!! Ο μεγάλος κυβερνήτηςαμέσως διαβλέπει χωρίς περιστροφές πως το χρέος που έχει «πλακώσει» την Ελλάδα,ισοδυναμεί με κατοχή δια των όπλων, είναι επαχθές και χρειάζεται πόλεμο ίδιο μεαυτόν που αποφάσισαν οι Έλληνες εναντίον του «Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.»
Σήμερα,με πόσες λίρες στερλίνες είναι «πλακωμένη» η Ελλάδα; Μήπως, κατ’ αναλογίαν, με875.000.000; Εμείς, τι πράττουμε; Ξαναυπογράφουμε το πλάκωμα να γίνει πιο βαρύ.
<<Είμαιαπό τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία,φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα καιακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήνπατρίδα. Ας υψώσω το μεγαλείον της, ώστε οποίος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώση.>>
Ποιοιαπό τους κυβερνήτες αυτού του τόπου, από τότε μέχρι τα σήμερα, μίλησαν καιέπραξαν όπως αυτός; Ούτε μισθό δεν καταδεχόταν να πάρει. Αλλά πρέπει να είσαιαπό την ίδια φυλή, την Ελληνική, για να πεις και να πράξεις αυτά!!!
Καιας δούμε τώρα την αποστροφή – μνημείο, παρακαταθήκη ανεκτίμητης αξίας καιπολιτικής ευθυκρισίας, που την ίδια ακριβώς τραγούδησαν οι εθνικοί μαςποιητές, Σολωμός, Παλαμάς, Σεφέρης καιΕλύτης. Αλλά ποιος άκουσε ή ακούει από τους κυβερνώντες;
<<Ετινάξατε το καβούκιτων αλλοφύλων, άλλ’ οί πλεκτάνες της διπλωματίας έχουν κλωστές πλανήτριες, φαρμακερές,κλωστές θανάτου, άφαντες καί εσείς δεν τις εννοείτε. Κατεβαίνω πολεμιστής είςτο στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πούείναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένωνπρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκηθα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα τοελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.>>!!!!
Όλους τους ευρωλιγούρηδεςτης εποχής, Μαυροκορδάτους και Κωλέτηδες, τους έθαψε χωρίς ανάσταση, μέσα σεμία φράση: <<… τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής,…>> τους έστειλε αδιάβαστους χωρίς περιστροφές, λέγοντας πως ό, τιπρεσβεύουν δεν έχουν καμμία σχέση με την πρακτική της κοινωνίας των Ελλήνων πολιτών,και απεφάνθη οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα: << ως φιλήκοει τωνξένων είναι προδότες!!!>>. Και η Ιστορία, αλίμονο, τον επαλήθευσε πλήρωςκαι συνεχίζει να τον επαληθεύει ακόμη. Και ο ηρωικός Κωνσταντίνος Κανάρης, τοίδιο ακριβώς είπε στον Μιαούλη όταν ο τελευταίος κατέλαβε το Ναύσταθμο τονΑύγουστο του 1831 στον Πόρο με τη βοήθεια του Μαυροκορδάτου κατ’ εντολήν τωνΑγγλογάλλων.
Και όταν ο Καποδίστριαςζήτησε την επέμβαση των εγγυητριών δυνάμεων, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων, οιΑγγλογάλλοι έκαναν το κορόιδο, και μόνο οι Ρώσοι προσέτρεξαν και λύθηκε ηκατάληψη. Δυστυχώς όμως με την χαιρεκακία του Μιαούλη και των Μαυρομιχαλέων,βάζοντας φυτίλι στις πυριτιδαποθήκες των πλοίων, χάθηκαν με ανατίναξη ταπολεμικά πλοία «ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ» ,«ΕΛΛΑΣ» ,«ΥΔΡΑ» ,«ΑΝΤΙΖΗΛΟΣ» και «ΑΧΙΛΛΕΥΣ». Ό, τικερδίσαμε στον ύπνο μας, το χάσαμε στον ξύπνο μας.
Και αφού η ανταρσία των Αγγλόδουλων Υδραίων απέτυχε με την βοήθεια των Ρώσων, οι Άγγλοιέθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της φυσικής εξόντωσης του τελευταίου ΈλληνοςΚυβερνήτη με ηθικούς αυτουργούς και καθοδηγητές τον Μαυροκορδάτο, Κωλέτη και την Αγγλική διπλωματία, και αυτουργούς τονΚωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, αδελφό και γιό του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.Στις 9 Οκτωβρίου 1931, τον πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν στην είσοδο Εκκλησίας στο Ναύπλιο.
Ακόμη σήμερα, το 2004, τοΒρετανικό ΦΟΡΕΪΝ ΟΦΙΣ αρνείται να ανοίξει τον Φάκελλο Καποδίστρια της εποχήςεκείνης ώστε «να μην διαταραχθούν οι ελληνοβρετανικές σχέσεις» όπωςανέφερε πρόσφατος απάντηση σε σχετικήαίτηση Ελλήνων….Και μόνο η άρνηση, αλλά και η παραδοχή με το άνοιγμα τουΦακέλλου Καποδίστριας για το βέβαιο της «διαταραχής των σχέσεών μας», δηλώνειτο μέγεθος της φρίκης όσων θα αποκαλυφθούν που δεν γνωρίζουμε.
Σήμερα, όλοι μας βεβαίωςγνωρίζουμε το ρόλο της Αγγλικής διπλωματίας στη Μικρασιατική Καταστροφή, στονΕμφύλιο και στην Κύπρο για την οποία ζούμε τη φρίκη του «διαίρει και βασίλευε»βάζοντας τους Τούρκους στο παιχνίδι από το πουθενά.
Σήμερα, μετά από 200 χρόνια,ενώ αποτινάξαμε το φανερό «καβούκι» των βαρβάρων Τούρκων, μετά τη δολοφονία τουκυβερνήτη μας, μας φόρεσαν το «καβούκι =κουκούλι» οι Άγγλοι φτιαγμένο από τις « πλεκτάνες της διπλωματίας που έχεικλωστές πλανήτριες, φαρμακερές, κλωστές θανάτου, άφαντες», γραπτή παρακαταθήκητου κυβερνήτη μας.
Ας βάλουμε λοιπόν το αίμαμας , την ψυχή μας και εν τέλει τον πατριωτισμό μας, για να δικαιωθεί με τοέργο μας και τις αποφάσεις μας η ψυχήτου τελευταίου μας κυβερνήτη που τόσο άδικα χάθηκε για μας.-
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")