Στην Ερμιόνη το 1898 βγήκαν τα ψάρια στη στεριά

"Η ιστορία ενός πίνακα"

της κας Ανθούλας Λαζαρίδου- Δουρούκου

Από αυθεντική μαρτυρία παιδιού που γεννήθηκε το 1889.

 Το1898 μια παρέα παιδιών, εννέα χρόνων περίπου, τρέχοντας και παίζοντας στις ακρογιαλιές της Ερμιόνης, στην περιοχή της Κάπαρης, ανακάλυψαν κάτι περίεργο και συγκλονιστικό για τα παιδικά τους μάτια.

Ένα κοπάδι μεγάλες παλαμίδες σπαρταρούσαν στην αμμουδιά.
Ποιός δεν θα ξαφνιαζότανε αν έβλεπε ζωντανά ψάρια στη στεριά και τόσο μεγάλα;
Έπειτα από το πρώτο δυνατό χτυποκάρδι άρχισε η πρακτική σκέψη.
Όλα τους φορτώθηκαν όσα ψάρια μπορούσαν και τρέχοντας από την Κάπαρη φτάσανε ξέπνοα στα σπίτια τους.

Τι υποδοχή και ευχαρίστηση των γονιών τους!
Επέστρεψαν πάλι και πάλι στον τόπο του θησαυρού, τέσσερις φορές πήγαν και ήρθαν φορτωμένα παλαμίδες.

Σε μια τόσο δύσκολη εποχή αυτό το αναπάντεχο ήρθε σαν "μάννα εξ ουρανού".
Σίγουρα τα ψάρια κατεβαίνοντας ομαδικά από τον Βόσπορο-εκεί είναι ο τόπος τους-για μια βόλτα στη Μεσόγειο, παρασύρθηκαν στη στεριά από έναν τρελό Γραιγολεβάντη.

Στην περιοχή του Βοσπόρου στα αρχαία νομίσματα εικονίζεται η παλαμίδα, σαν έμβλημα οικονομικού πλούτου. (Ζωγραφική απεικόνιση της κας Ανθούλας)

Για την καταγραφή της αφήγησης της κας Ανθούλας Λαζαρίδου- Δουρούκου,
Ρίνα Λουμουσιώτη.

enpoermionis.blogspot.gr