"Νιόκοπα αστέρια": Μια αφιέρωση στον αγαπημένο Πήτερ Ιωάννου

Τις μεγάλες ψυχές ζωές μικρές δεν τις χωρούνε
παρακαταθήκη
μας δωρίζεται το πέρασμά τους
η φωτεινή τους ενέργεια εξακτινίζεται
αποχωρούνε…

στη γη χηρεύουνε τότε απαρηγόρητα τα γαλαζόφτερα τα περιστέρια
μα ο Θόλος χαριεντίζεται
φιλάρεσκα
στα σκοτεινά τα βελούδα του τα καρφιτσώνει τα νιόκοπα αστέρια

Μ. Α.

Πίτερ
αστεράκι έγινες γιατί κι αστράκι ήσουν

Απαρηγόρητη κι η πρώτη σου δασκάλα
Μυρσίνη Αρώνη