Θέατρο στην Επίδαυρο: Μια εκπαιδευτική έξοδος με ουσία

Μια θεατρική έξοδος που οργανώθηκε με φροντίδα από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Νέου Σχολείου, σε συνεργασία με το Νέο Σχολείο, έδωσε την ευκαιρία σε μέλη της σχολικής μας κοινότητας να βρεθούν την Παρασκευή 4 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου – για μια εμπειρία που ξεπέρασε τα όρια μιας απλής παράστασης.

Το έργο που παρακολουθήσαμε ήταν η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Μια παράσταση απλή στη σκηνική της μορφή, αλλά με ουσιαστικό βάθος. Ο λόγος του Σοφοκλή αποδόθηκε καθαρά, χωρίς φτιασίδια ή εκβιασμένη επικαιρότητα – και γι’ αυτό λειτούργησε άμεσα. Οι ερμηνείες ισορροπημένες και έντονες, με έμφαση στην εσωτερική δύναμη του κειμένου.

Ξεχωριστή η παρουσία της Λουκίας Μιχαλοπούλου στον ρόλο της Ηλέκτρας. Με ψυχραιμία και ένταση, απέδωσε μια ηρωίδα βαθιά τραυματισμένη, γεμάτη θυμό, εμμονή, αλλά και προσωπική συνέπεια. Μια ερμηνεία χωρίς θεατρινισμούς, που κατάφερε να αποδώσει μια Ηλέκτρα δύσκολη, αλλά ανθρώπινη.

Πέρα από τη γνωστή ιστορία της οικογένειας των Ατρειδών, το έργο ανέδειξε και το ψυχολογικό βάθος της ηρωίδας. Μια γυναίκα εγκλωβισμένη στη μνήμη, παγιδευμένη στον κύκλο του πένθους και της εκδίκησης. Η συμπεριφορά της, με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ψυχολογικής μελέτης – χαρακτηριστικό παράδειγμα ψυχοπαθολογίας. Αυτή η διάσταση είναι που κάνει την Ηλέκτρα όχι μόνο δραματική, αλλά και επίκαιρη.

Η εμπειρία, βέβαια, δεν τελείωσε στη σκηνή. Οι συζητήσεις κατά την επιστροφή επιβεβαίωσαν ότι μια θεατρική παράσταση μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή για σκέψη, ερωτήματα και ουσιαστικό διάλογο.

Ιδιαίτερη αξία έχει το γεγονός ότι μαθητές είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε άμεση επαφή με το αρχαίο δράμα, όχι μέσα από τις σελίδες ενός σχολικού βιβλίου, αλλά ως ζωντανή εμπειρία. Η παρακολούθηση παραστάσεων στην Επίδαυρο, σε ένα χώρο φορτισμένο ιστορικά και πολιτισμικά, αποτελεί πολύτιμη στιγμή παιδείας: ενισχύει τη σύνδεση με τη γλώσσα, την αισθητική, την κριτική σκέψη και –κυρίως– με το ανθρώπινο βάθος των κλασικών έργων.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συμμετείχαν και στήριξαν αυτή την πρωτοβουλία με ανοιχτό πνεύμα και ενδιαφέρον.

Δράσεις σαν κι αυτή αποδεικνύουν έμπρακτα ότι η παιδεία δεν περιορίζεται στην αίθουσα διδασκαλίας. Όταν τέχνη και εκπαίδευση συναντιούνται, η εμπειρία αποκτά βάθος και προοπτική. Και αυτή η συνάντηση αξίζει να συνεχιστεί.