Κυβέρνηση και εργοδότες, μας θέλουν φθηνούς, ευέλικτους εργαζόμενους, διαθέσιμους 24ώρες το 24ωρο χωρίς δικαιώματα για να μπορούν να εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους,
Θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα να ζούμε, να ξεκουραζόμαστε, να βλέπουμε τους ανθρώπους μας, να έχουμε κοινωνική και οικογενειακή ζωή.
Μας αντιμετωπίζουν σαν μηχανές βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια μας.
Στόχος αυτού του εκτρώματος – νομοσχεδίου, που η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή, με την υπογραφή της εργοδοσίας, είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η ενίσχυση της ευελιξίας, το ξεχείλωμα του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Δίνουν περισσότερα εργαλεία στην εργοδοσία για να ξεμπερδεύει μια και καλή με τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και να μας χρησιμοποιούν σαν «λάστιχο», να μας εξαντλούν όταν έχουν δουλειά και να μας πετάνε όταν δε μας χρειάζονται.
13 ώρες δουλειά την ημέρα στον ίδιο εργοδότη, συμβάσεις 2 ημερών, fast track προσλήψεις – απολύσεις, κομμάτιασμα της καλοκαιρινής άδεια, επέκταση της 10ωρης δουλειάς χωρίς πρόσθετη αμοιβή, υπερωρίες ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία, αυξομείωση του ωραρίου ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων αυτά έρχεται να νομοθετήσει η κυβέρνηση.
Αυτή την βαρβαρότητα πρωθυπουργός, υπουργοί και διάφοροί παρατρεχάμενοι προβάλλουν με απύθμενο θράσος ως εκσυγχρονισμό. Φτάνουν σε σημείο αυτoγελοιοποίησης υποστηρίζοντας ότι «αυτό ζητάνε οι εργαζόμενοι», ότι είναι «ελεύθερη επιλογή» το ξεζούμισμα και το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας, ότι αυτό είναι δίκαιη εργασία.
Τι είδους ελευθερία είναι αυτή; Όταν η ανεργία και οι μισθοί πείνας που τελειώνουν στα μέσα του μήνα σε αναγκάζουν να δεχτείς την εξόντωση για να επιβιώσεις; Όταν η «επιλογή» είναι ανάμεσα στο να σε διώξουν ή να πεις «ναι» στη δουλειά μέχρι τα μεσάνυχτα; Όταν ο εργοδότης έχει το πάνω χέρι και ο εργαζόμενος κανένα πραγματικό περιθώριο να πει «όχι»;
Ποιος εργάτης στις αποθήκες θέλει 13ώρες να σπάει τη μέση του κουβαλώντας παλέτες, με τον κίνδυνο του εργατικού ατυχήματος να τον παραμονεύει σε κάθε βήμα;
Ποιος διανομέας θέλει 13ώρες να παλεύει με τη βροχή, τη ζέστη και την κίνηση, βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο;
Ποια καθαρίστρια θέλει να λιώνει πάνω σε σφουγγαρίστρες και χημικά, σκυμμένη όλη μέρα, καθαρίζοντας δεκάδες χώρους χωρίς να σταματά ούτε λεπτό;
Ποιος εμποροϋπάλληλος θέλει να δουλεύει από το άνοιγμα μέχρι το κλείσιμο του καταστήματος, τρέχοντας από πόστο σε πόστο, κυνηγώντας «στόχους» για τα κέρδη των αφεντικών; Κανένας!
Τολμούν να λένε ότι παίρνουν «μέτρα στήριξης της οικογένειας»! Ποιον κοροϊδεύουν; Πως ακριβώς ένας γονιός θα βλέπει τα παιδιά του, όταν θα δουλεύει 13 ώρες και με τις μετακινήσεις θα φτάνει τις 15 ώρες;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΗΧΑΝΕΣ!
Έχουμε μνήμη, έχουμε πείρα, δεν ξεχνάμε και δεν συμβιβαζόμαστε με την βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που έχει την υπογραφή όλων μέχρι σήμερα των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Συγκεκριμένα η ευρωπαϊκή οδηγία 88/2003, που επιτρέπει την 13ωρη ημερήσια εργασία αρκεί να τηρείται 11ωρη ανάπαυση μεταξύ δύο βαρδιών, ψηφίστηκε και από ΝΔ, και από ΠΑΣΟΚ και από ΣΥΡΙΖΑ! Με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων η κάθε κυβέρνηση καθορίζει τον κατώτατο μισθό, καταργήθηκαν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι ΣΣΕ, επιβλήθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες, ξηλώθηκε το 8ωρο, καταργήθηκε η Κυριακή Αργία, φτάσαμε στις 13 ώρες δουλειάς με πλήρη «ευελιξία».
Σε αυτό το αντεργατικό ξεσάλωμα η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα του
...
