‘Αρθρο του Τόλη ΚοΐνηΕπέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σήμερα.
Κομβική μέρα για την Ελληνική Ιστορία.
Επηρέασε και επηρεάζει ακόμα.
Ο βασικός άξονας της εξέγερσης ήταν ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΟΣ. Είχε δρομολογηθεί μια πορεία προς κοινοβουλευτικό πολίτευμα – «μαϊμού», ελεγχόμενο από την Χούντα. Για την ακρίβεια ο Παπαδόπουλος θα είχε δικαίωμα βέτο σε ό,τι και αν ψήφιζε η Βουλή που θα προέκυπτε από τις εκλογές του Μαρκεζίνη.
Δεύτερος άξονας και αφορμή ήταν ο ελεύθερος συνδικαλισμός των φοιτητών. Θα μπορούσαμε να τον εντάξουμε στον πρώτο άξονα.
Τρίτος άξονα ήταν ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ (Θυμηθείτε τα συνθήματα στα κολονάκια της πόρτας: «έξω αι ΗΠΑ», «έξω από το ΝΑΤΟ»).
Δυστυχώς, υπάρχει και η προσπάθεια να δυσφημιστεί η εξέγερση στις επόμενες γενιές. Συνειδητή και επίμονη από νεοχουντικούς κύκλους.
Η προσπάθεια αυτή αναλύεται σε δυο παραμυθάκια:
Δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο
Ήταν στημένη η εξέγερση από τους Αμερικάνους.
Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.
Νεκροί υπήρξαν. Η μόνη διαφωνία που διατυπώθηκε ήταν για τον ακριβή αριθμό τους. Ισχυρότερο αποδεικτικό στοιχείο είναι το πόρισμα του εισαγγελέα Δ. ΤΣΕΒΑ το 1975. Άμεμπτος δικαστικός λειτουργός, συντηρητικών πολιτικών φρονημάτων, στήριξε την πρότασή του σε πάνω από 300 μαρτυρικές καταθέσεις. Δίνει τον αριθμό των 24 βεβαιωμένων νεκρών και το, εκπληκτικό για μας, στοιχείο της ύπαρξης 16 αταυτοποίητων πτωμάτων, το αντίστοιχο νούμερο για τους τραυματίες είναι πάνω από 300… Πολλοί τραυματίες απέφυγαν τα νοσοκομεία, αλλά τους παρείχαν υγειονομική περίθαλψη κατ’ οίκον οι δικοί τους, έτσι δεν καταγράφηκαν.
Οι ασάφειες γύρω από τον αριθμό προήλθαν από δύο «περίεργους τύπους». Υπενθυμίζω τα ονόματά τους Δ. ΠΙΜΠΑΣ και Γ.ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ.
Για να τα δούμε ξεχωριστά.
Ο ΠΙΜΠΑΣ ήταν πράκτορας της ΚΥΠ ο οποίος είχε μπει μέσα στο Πολυτεχνείο προσποιούμενος τον …γιατρό!! Και περιέθαλψε (!!!) στα πρόχειρα ιατρεία που είχαν στηθεί χτυπημένους από σφαίρες σπουδαστές και όχι μόνο. Έδωσε τον Σεπτέμβριο του 74 στον εισαγγελέα, που παρουσιάστηκε με τη δική του θέληση, τον απίθανο αριθμό των 350 νεκρών!!! Ο Πίμπας καταδικάστηκε στη δίκη του Πολυτεχνείου για την δράση του. Δεν του προσάψανε συμμετοχή σε ανθρωποκτονία. Αυτό μαζί με το κάρφωμα, που έκανε στους πρώην συναδέλφους του, είχε σαν αποτέλεσμα να του επιβληθεί μικρή ποινή φυλάκισης. Απασχόλησε την κοινή γνώμη πάλι το 2002, όταν κατηγορήθηκε για κοινή απάτη.
Ο Γ. ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ήταν δημοσιόγραφος, ο πρώτος που κατέθεσε μήνυση για την σφαγή στο Πολυτεχνείο, παρουσιάζοντας στην Εισαγγελία κατάλογο 75 νεκρών. Ο κατάλογος αυτός περιλάμβανε άτομα που τραυματίστηκαν, αλλά επέζησαν, και δεν περιλάμβανε άλλους, που εξακριβώθηκε ότι σκοτώθηκαν. Ο Τσεβάς σχεδόν αγνόησε την προσφυγή του Παπαδάτου και ξεκίνησε να καλεί μεγάλο αριθμό αυτόπτων μαρτύρων στο γραφείο του.
Το 2002 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών μελέτησε το θέμα και έδωσε μια λίστα νεκρών, με ελάχιστες διαφορές από την πρόταση Τσεβά.
Το πιο τραγικό στοιχείο είναι τα ακόμη και σήμερα 16 ΑΤΑΥΤΟΠΟΙΗΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ.
Βρέθηκαν οι δολοφόνοι τους;
Σε ελάχιστες περιπτώσεις. Ο Τσεβάς έφερε στο εδώλιο των κατηγορουμένων τρεις κατηγορίες ανθρώπων.
Α) Τους ηθικούς αυτουργούς δλδ. τον Παπαδόπουλο (ως Πρόεδρο Δημοκρατίας), τον Ιωαννίδη (ως αρχηγό της ΕΣΑ), δύο υπουργούς της Κυβέρνησης Μαρκεζίνη (Σιφναίο και Αγαθαγγέλου) όχι τον τότε Πρωθυπουργό!!!.
Β) Αυτούς που ήταν ύποπτοι ότι μπορούσαν να διατάξουν «παύσατε πυρ» και δεν το έκαναν… δλδ. αυτούς που μπορούσαν να σταματήσουν τη σφαγή… αλλά, και είχαν τη δύναμη να την διατάξουν. Αρχηγούς στρατιωτικών σωμάτων και διοικητές της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής
Γ) Τέλος, αυτούς που συμμετείχαν άμεσα στα γεγονότα είτε ως προβοκάτορες – χαφιέδες, είτε το πλήρωμα του τανκς που εισέβαλε στην πόρτα, είτε ως «φυσικούς αυτουργούς δολοφονιών».
Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν:
Ο εκ των κορυφαίων χουντικών Ταξίαρχος τότε Ντερτιλής. Ο λεβέντης αυτός στις 18/11 σταμάτησε το υπηρεσιακό του τζιπ, κατέβηκε, έβγαλε το πιστόλι και σκότωσε τον φοιτητή Μυρογιάννη. Αυτόπτης μάρτυρας που κατέθεσε το περιστατικό ήταν ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας ο παλιός μουσικοσυνθέτης Μίμης Τραϊφόρος (δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων και σύζυγος της Σοφίας Βέμπο).
Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Λυμπέρης που ανέβηκε με άγημα φαντάρων στο κτίριο του ΟΤΕ στην Πατησίων και πυροβολούσε «τους πάντες» από την ταράτσα. Θεωρήθηκε από το δικαστήριο ότι δύο άτομα έχασαν τη ζωή τους από τα χεράκια του.
Τέλος ο …δικός μας, Τσιαπούρης από το Άργος, ο οποίος διέφυγε στο εξωτερικό δεν δικάστηκε, αλλά επέστρεψε νεκρός μετά από μερικά χρόνια.
Άρα νεκροί υπήρξαν.
Ήταν στημένη η εξέγερση από τους Αμερικάνους;
Η θεωρία αυτή φαίνεται να βολεύει τους Χουντικούς, γιατί παίρνει την ευθύνη από πάνω τους και τη ρίχνει στην Υπερατλαντική Σύμμαχο.
Κατ’ αρχήν οι υπηρεσίες που προσπάθησαν να εισχωρήσουν στους διαδηλωτές ήταν: η ΚΥΠ, η ΕΣΑ, και η Ασφάλεια της Αστυνομίας, άπασαι υπό τον έλεγχο της ΣΙΑ.
Μετά, κανένας δεν αποδείχτηκε στη δίκη ότι είχε δώσει διαταγή για να ανοίξουν πυρ, ούτε ακόμα και για τα τεθωρακισμένα που περιπολούσαν στους δρόμους μετά την πτώση της Πύλης του Πολυτεχνείου και πυροβολούσαν αδιακρίτως.
Το όνομα του ΓΚΑΣ ΑΒΡΑΚΩΤΟΥ Ελληνοαμερικάνου στελέχους της ΣΙΑ, ακούστηκε πολλά χρόνια μετά, ως ενορχηστρωτή της σφαγής. Για την περίπτωσή του υπάρχουν μόνο απόψεις (στηριγμένες σε έρευνες) δημοσιογράφων, αλλά όχι δικαστική απόφαση.
Η σφαγή δεν είχε στόχο την ανακατάληψη του Πολυτεχνείου, αλλά τον μαζικό εκφοβισμό του πληθυσμού της Αθήνας. Ο Παπαδόπουλος σίγουρα ήξερε ποιοι – συγκεκριμένα- την οργάνωσαν. Προτίμησε αντί να μην αντιδράσει, ή να μιλήσει, να κάτσει σαν κυρία, να τον συλλάβουν και να περάσει τα τελευταία του χρόνια σιωπηλός στην φυλακή, σαν επαγγελματίας πράκτορας που ήταν.
Ναι, με η ΣΙΑ οργάνωσε τη σφαγή, αλλά με όργανα εφαρμογής τους μηχανισμούς του Χουντικού καθεστώτος.
Η εξέγερση δεν οργανώθηκε από τους Αμερικάνους. Ήταν αυθόρμητη. Στηρίχθηκε στη δράση οργανώσεων της Αριστεράς (από Σοσιαλιστές μέχρι Αναρχικούς). Ο ριζοσπαστισμός ήταν, από ένα σημείο και μετά, ανεξέλεγκτος.
Η σφαγή οργανώθηκε με επιμέλεια. Πέτυχε τον σκοπό της. Άπλωσε ένα δίκτυ τρόμου πάνω από την Ελλάδα, μέχρι να πουληθεί η Κύπρος. Άρα σχεδιάστηκε από σοβαρή υπηρεσία. Και η πιο σοβαρή που δρούσε τότε στην Αθήνα ήταν η ΣΙΑ.
