Θα μπορούσε ν ’αποτελεί τίτλο ταινίας περιπέτειας και δράσης, αλλά δυστυχώς αποτελεί τίτλο της πραγματικής ζωής. Καθημερινά ηκυκλοφοριακή κατάσταση που επικρατεί τόσο στην εντελώς επιβαρυμένη Οδό Ινάχου όσο και στο υπόλοιπο Άργος, ιδίως τις πρωινές ώρες, είναι απαράδεκτη και θέτει σοβαρά εμπόδια για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όχι μόνο της πόλης, αλλά και μίας ευρύτερης περιοχής που φτάνει μέχρι το Λεωνίδιο, αφού όλη η Κυνουρία εξυπηρετείται μέσω του Άργους.
Ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει συντελεστεί απ’ όλες τις δημοτικές αρχές της πόλης ήταν η απόλυτη αμέλεια που έδειξαν μπροστά στην κατασκευή ενός σύγχρονου περιφερειακού, που θα μπορούσε να την απελευθερώσει από το κυκλοφοριακό κομφούζιο, τα ατυχήματα και την περιβαλλοντική κι ηχητική ρύπανση.
Είναι αυτονόητο πώς οι στενοί δρόμοι της πόλης μας δεν μπορούν ν ’αντέξουν την καθημερινή επιβάρυνση που υφίστανται. Κτίστηκαν σ ’εποχές που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, πόσο μάλλον φορτηγά και λεωφορεία, και δεν επιδέχονται διαπλάτυνσης ή βελτίωσης. Μοναδική λύση είναι συνεπώς η κατασκευή ενόςπεριφερειακού δρόμου που θα επιτρέψει την εκτροπή της διαμπερούς κυκλοφορίας, ιδίως των φορτηγών και των λεωφορείων που μετά βίας χωρούν από την οδό Ινάχου, εκτός πόλης, αλλά κι ταυτόχρονα θα οδηγήσει στην καλύτερη επικοινωνία του βόρειου τμήματος της πόλης (και των πλέον προαστιακών οικισμών του Κάμπου) με το νότιο, με την Νέα Κίο και το Ναύπλιο.
Υπάρχουν εδώ δύο πιθανές λύσεις, που θα έπρεπε κι οι δύο να εξεταστούν. Η πρώτη είναι η δημιουργία ενός ολοκαίνουργιο δρόμου, του Ανατολικού Περιφερειακού, που θα ξεκινάει από τον Κόμβο Μαλαχία πριν το Κουτσοπόδι, όπου θα συνδέεται με τον δρόμο για την Στέρνα και τον αυτοκινητόδρομο Μορέα/Α7, και θα καταλήγει μετά τον κόμβο Αγίου Βασιλείου, στο υφιστάμενο τμήμα του Περιφερειακού. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι προφανώς η βέλτιστη λύση, αλλά είναι άγνωστο που βρίσκεται μελετητικά, κι θ ’απαιτήσει σίγουρα μεγάλα ποσά απαλλοτριώσεων εξαιτίας των υψηλών αξιών γης του Κάμπου. Επιπλέον για την σύνδεση με τον υφιστάμενο περιφερειακό στον κόμβο Αγίου Βασιλείου πιθανότατα ν ’απαιτηθούν σημαντικά τεχνικά έργα αφού κι ο κόμβος χρειάζεται αναδιαμόρφωση και περνάει η σιδηροδρομική γραμμή από το σημείο. Δεδομένου τόσο του περιοριστικού οικονομικού πλαισίου στο οποίο βρίσκεται η τοπική αυτοδιοίκηση όσο και των χρονοβόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών είναι μία λύση που θα απαιτήσει χρόνο.
Μία δεύτερη λύση, όχι ιδανική αλλά που μπορεί ν’αποσυμφορήσει το Άργος, τουλάχιστον από τα φορτηγά και τα λεωφορεία για την Κυνουρία, είναι η αναβάθμιση του υφιστάμενου δρόμου που ξεκινάει από την είσοδο της πόλης, αμέσως μετά την γέφυρα του Ξεριά και ακολουθεί την βάση του λόφου του Κάστρου για να καταλήξει στην Ξηρόβρυση, στην οδό Τριπόλεως. Ο συγκεκριμένο δρόμος μπορεί ν ’αποκαλεστεί «Δυτική Περιφερειακή οδός».Ο δρόμος ήδη υπάρχει, έχει ικανοποιητικό πλάτος και καλή χάραξη. Χρειάζεται όμως βελτιώσεις για να εξυπηρετήσει ως περιφερειακός, ή ορθότερα παράκαμψη, της πόλης. Αρχικά θα πρέπει, κοντά στην Κόκλα, μέσα στο ρέμα, να βελτιωθεί η χάραξη του δρόμου με τις αλλεπάλληλες στροφές. Έπειτα πρέπει να κατασκευαστούν ασφαλείς κόμβοι στις κυριότερες διασταυρώσεις που παρουσιάζουν εικόνα επικινδυνότητα, κι από την διασταύρωση με τον δρόμο για Κεφαλάρι να επεκταθεί ο δρόμος μέχρι τον κόμβο με τον περιφερειακό και την οδό Τρίπολης ώστε να παρακαμφθεί η Ξηρόβρυση. Τέλος είναι αυτονόητο πώς θα πρέπει να ξηλωθεί όλη η υφιστάμενη άσφαλτος η οποία έχει καταστραφεί και να γίνουν χωματουργικές εργασίες ώστε να αποκατασταθεί το υπόβαθρο της οδού που σε πολλά σημασία έχει διαλυθεί μ ’αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνη η χρήση της. Το κόστος πάντως όλων αυτών των παρεμβάσεων είναι σαφώς χαμηλότερο σε σχέση με την δημιουργία της Ανατολικής Περιφερειακής οδού.
Κατά την γνώμη μου πρέπει και τα δύο αυτά τμήματα να υλοποιηθούν κάποια στιγμή ώστε να δημιουργηθεί ένα οδικό δακτυλίδι γύρω από την πόλη που θα εξυπηρετεί άριστα όλες τις πιθανές οδικές διαδρομές. Η Δυτική Περιφερειακή οδός όμως παρουσιάζεται σαν ευκολότερη λύση για την άμεση αποσυμφόρηση της πόλης και θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά από την Περιφερειακή και την Δημοτική αρχή ώστε να μπει σ ’ένα πρόγραμμα και να υλοποιηθούν οι προτεινόμενες παρεμβάσεις μέσα σ ‘ένα εύλογο χρονικό διάστημα και να μην χαθεί περαιτέρω κρίσιμος χρόνος για την πόλη. Επιπλέον, ασχέτως του περιφερειακού, πρέπει να κατασκευαστεί ένας κυκλικός κόμβος στον Άγιο Βασίλειο όπου καταγράφεται καθημερινά τρομερή κίνηση κι εμποδίζεται η ορθή λειτουργία του υφιστάμενου τμήματος του περιφερειακού.
Η οδική παράκαμψη του Άργους, πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις, θα επιτρέψει την κατασκευή κανονικών πεζοδρομίων και διαβάσεων στις οδούς Ινάχου και 25ης Μαρτίου ώστε να εξαλειφθεί η suigenerisδιχοτόμηση που υφίσταται η πόλη. Ακόμη μπορεί ν ’αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την περαιτέρω προώθηση της βιώσιμης αστικής κινητικότητας εντός της πόλης και της εκδίωξης των αμαξιών, προϋπόθεση για τον πραγματικό εξυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό, όσο και για την βελτίωση της ποιότητας ζωής και της ελκυστικότητας της, τόσο ως επενδυτικού όσο κι ως τουριστικού προορισμού. Το Άργος είναι μία μικρή πόλη με στενούς δρόμους και χωρίς μεγάλες κλίσεις, ιδανική δηλαδή για περπάτημα και ποδήλατο, όχι για αμάξια.
Θα τελειώσω επισημαίνοντας πώς συχνά λέμε ότι το Άργος χρειάζεται γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή «για να γίνει πόλη», όμως δεν είναι καθόλου τόσο άσχημα τα πράγματα. Όποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό γνωρίζει πώς υπάρχουν αναρίθμητες πόλεις ακριβώς σαν το Άργος, χωροταξικά και πολεοδομικά που δεν παρουσιάζουν αυτή την εικόνα παρακμής και δυσλειτουργίας του Άργους. Ποια είναι η διαφορά; Στις πόλεις αυτές δεν επικρατεί η απραξία κι ο φαταλισμός, αλλά γίνονται έργα, πολλά και συνεχή. Έτσι κι εδώ πρέπει να κατανοήσουμε πώς ο μόνος τρόπος η πόλη να πάρει πάλι τα πάνω της και ν’αναπτυχθεί είναι να λυθούν οι χρόνιες εκκρεμότητες που τόσες δημοτικές αρχές για τόσα χρόνια αμέλησαν. Από τις πρώτες που πρέπει να βρουν τον δρόμο τους είναι ο περιφερειακός, μαζί με την ΒΙΠΕ, την δημοτική συγκοινωνία, την επέκταση του σχεδίου πόλεωςκαι την επαναλειτουργία του σιδηρόδρομου. Η ευημερία είναι επιτεύξιμη, αρκεί να υπάρχει δράση κι όχι απραξία!
Γράφει ο Φίλιππος Παπαδημητρίου
Ο Φίλιππος Παπαδημητρίου είναι φοιτητής νομικής, πρόεδρος της ΑΜΚΕ Το Χαμόγελο του Χωριού κι ελαιοπαραγωγός.
Είναι αυτονόητο πώς οι στενοί δρόμοι της πόλης μας δεν μπορούν ν ’αντέξουν την καθημερινή επιβάρυνση που υφίστανται. Κτίστηκαν σ ’εποχές που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, πόσο μάλλον φορτηγά και λεωφορεία, και δεν επιδέχονται διαπλάτυνσης ή βελτίωσης. Μοναδική λύση είναι συνεπώς η κατασκευή ενόςπεριφερειακού δρόμου που θα επιτρέψει την εκτροπή της διαμπερούς κυκλοφορίας, ιδίως των φορτηγών και των λεωφορείων που μετά βίας χωρούν από την οδό Ινάχου, εκτός πόλης, αλλά κι ταυτόχρονα θα οδηγήσει στην καλύτερη επικοινωνία του βόρειου τμήματος της πόλης (και των πλέον προαστιακών οικισμών του Κάμπου) με το νότιο, με την Νέα Κίο και το Ναύπλιο.
Υπάρχουν εδώ δύο πιθανές λύσεις, που θα έπρεπε κι οι δύο να εξεταστούν. Η πρώτη είναι η δημιουργία ενός ολοκαίνουργιο δρόμου, του Ανατολικού Περιφερειακού, που θα ξεκινάει από τον Κόμβο Μαλαχία πριν το Κουτσοπόδι, όπου θα συνδέεται με τον δρόμο για την Στέρνα και τον αυτοκινητόδρομο Μορέα/Α7, και θα καταλήγει μετά τον κόμβο Αγίου Βασιλείου, στο υφιστάμενο τμήμα του Περιφερειακού. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι προφανώς η βέλτιστη λύση, αλλά είναι άγνωστο που βρίσκεται μελετητικά, κι θ ’απαιτήσει σίγουρα μεγάλα ποσά απαλλοτριώσεων εξαιτίας των υψηλών αξιών γης του Κάμπου. Επιπλέον για την σύνδεση με τον υφιστάμενο περιφερειακό στον κόμβο Αγίου Βασιλείου πιθανότατα ν ’απαιτηθούν σημαντικά τεχνικά έργα αφού κι ο κόμβος χρειάζεται αναδιαμόρφωση και περνάει η σιδηροδρομική γραμμή από το σημείο. Δεδομένου τόσο του περιοριστικού οικονομικού πλαισίου στο οποίο βρίσκεται η τοπική αυτοδιοίκηση όσο και των χρονοβόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών είναι μία λύση που θα απαιτήσει χρόνο.
Μία δεύτερη λύση, όχι ιδανική αλλά που μπορεί ν’αποσυμφορήσει το Άργος, τουλάχιστον από τα φορτηγά και τα λεωφορεία για την Κυνουρία, είναι η αναβάθμιση του υφιστάμενου δρόμου που ξεκινάει από την είσοδο της πόλης, αμέσως μετά την γέφυρα του Ξεριά και ακολουθεί την βάση του λόφου του Κάστρου για να καταλήξει στην Ξηρόβρυση, στην οδό Τριπόλεως. Ο συγκεκριμένο δρόμος μπορεί ν ’αποκαλεστεί «Δυτική Περιφερειακή οδός».Ο δρόμος ήδη υπάρχει, έχει ικανοποιητικό πλάτος και καλή χάραξη. Χρειάζεται όμως βελτιώσεις για να εξυπηρετήσει ως περιφερειακός, ή ορθότερα παράκαμψη, της πόλης. Αρχικά θα πρέπει, κοντά στην Κόκλα, μέσα στο ρέμα, να βελτιωθεί η χάραξη του δρόμου με τις αλλεπάλληλες στροφές. Έπειτα πρέπει να κατασκευαστούν ασφαλείς κόμβοι στις κυριότερες διασταυρώσεις που παρουσιάζουν εικόνα επικινδυνότητα, κι από την διασταύρωση με τον δρόμο για Κεφαλάρι να επεκταθεί ο δρόμος μέχρι τον κόμβο με τον περιφερειακό και την οδό Τρίπολης ώστε να παρακαμφθεί η Ξηρόβρυση. Τέλος είναι αυτονόητο πώς θα πρέπει να ξηλωθεί όλη η υφιστάμενη άσφαλτος η οποία έχει καταστραφεί και να γίνουν χωματουργικές εργασίες ώστε να αποκατασταθεί το υπόβαθρο της οδού που σε πολλά σημασία έχει διαλυθεί μ ’αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνη η χρήση της. Το κόστος πάντως όλων αυτών των παρεμβάσεων είναι σαφώς χαμηλότερο σε σχέση με την δημιουργία της Ανατολικής Περιφερειακής οδού.
Κατά την γνώμη μου πρέπει και τα δύο αυτά τμήματα να υλοποιηθούν κάποια στιγμή ώστε να δημιουργηθεί ένα οδικό δακτυλίδι γύρω από την πόλη που θα εξυπηρετεί άριστα όλες τις πιθανές οδικές διαδρομές. Η Δυτική Περιφερειακή οδός όμως παρουσιάζεται σαν ευκολότερη λύση για την άμεση αποσυμφόρηση της πόλης και θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά από την Περιφερειακή και την Δημοτική αρχή ώστε να μπει σ ’ένα πρόγραμμα και να υλοποιηθούν οι προτεινόμενες παρεμβάσεις μέσα σ ‘ένα εύλογο χρονικό διάστημα και να μην χαθεί περαιτέρω κρίσιμος χρόνος για την πόλη. Επιπλέον, ασχέτως του περιφερειακού, πρέπει να κατασκευαστεί ένας κυκλικός κόμβος στον Άγιο Βασίλειο όπου καταγράφεται καθημερινά τρομερή κίνηση κι εμποδίζεται η ορθή λειτουργία του υφιστάμενου τμήματος του περιφερειακού.
Η οδική παράκαμψη του Άργους, πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις, θα επιτρέψει την κατασκευή κανονικών πεζοδρομίων και διαβάσεων στις οδούς Ινάχου και 25ης Μαρτίου ώστε να εξαλειφθεί η suigenerisδιχοτόμηση που υφίσταται η πόλη. Ακόμη μπορεί ν ’αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την περαιτέρω προώθηση της βιώσιμης αστικής κινητικότητας εντός της πόλης και της εκδίωξης των αμαξιών, προϋπόθεση για τον πραγματικό εξυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό, όσο και για την βελτίωση της ποιότητας ζωής και της ελκυστικότητας της, τόσο ως επενδυτικού όσο κι ως τουριστικού προορισμού. Το Άργος είναι μία μικρή πόλη με στενούς δρόμους και χωρίς μεγάλες κλίσεις, ιδανική δηλαδή για περπάτημα και ποδήλατο, όχι για αμάξια.
Θα τελειώσω επισημαίνοντας πώς συχνά λέμε ότι το Άργος χρειάζεται γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή «για να γίνει πόλη», όμως δεν είναι καθόλου τόσο άσχημα τα πράγματα. Όποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό γνωρίζει πώς υπάρχουν αναρίθμητες πόλεις ακριβώς σαν το Άργος, χωροταξικά και πολεοδομικά που δεν παρουσιάζουν αυτή την εικόνα παρακμής και δυσλειτουργίας του Άργους. Ποια είναι η διαφορά; Στις πόλεις αυτές δεν επικρατεί η απραξία κι ο φαταλισμός, αλλά γίνονται έργα, πολλά και συνεχή. Έτσι κι εδώ πρέπει να κατανοήσουμε πώς ο μόνος τρόπος η πόλη να πάρει πάλι τα πάνω της και ν’αναπτυχθεί είναι να λυθούν οι χρόνιες εκκρεμότητες που τόσες δημοτικές αρχές για τόσα χρόνια αμέλησαν. Από τις πρώτες που πρέπει να βρουν τον δρόμο τους είναι ο περιφερειακός, μαζί με την ΒΙΠΕ, την δημοτική συγκοινωνία, την επέκταση του σχεδίου πόλεωςκαι την επαναλειτουργία του σιδηρόδρομου. Η ευημερία είναι επιτεύξιμη, αρκεί να υπάρχει δράση κι όχι απραξία!
Γράφει ο Φίλιππος Παπαδημητρίου
Ο Φίλιππος Παπαδημητρίου είναι φοιτητής νομικής, πρόεδρος της ΑΜΚΕ Το Χαμόγελο του Χωριού κι ελαιοπαραγωγός.
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")