Λαφυραγωγώντας το κράτος (γράφει ο Νίκος Ζέρβας)

Η επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου ήταν για πολλούς πολιτικούς αναλυτές αναπάντεχη. Η επαναφορά του στην προεδρία των ΗΠΑ αποτέλεσε μία μεγάλη πολιτική έκπληξη, από τη στιγμή που μόνο ο 22ος και 24ος πρόεδρός τους Γκρόβερ Κλίβελαντ είχε καταφέρει να επιστρέψει στο προεδρικό αξίωμα, έχοντας μεσολαβήσει μεταξύ των δύο θητειών του η εκλογική ήττα στα 1888 από τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, Μπέντζαμιν Χάρρισον. 

Παγίδες των ανοικτών διαδικασιών (γράφει ο Νίκος Ζέρβας)

Η καθολική ψηφοφορία αποτελεί πεμπτουσία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Το σύνολο των εκλογέων και πολιτών καλούνται περιοδικά, μυστικά και ελεύθερα να αναδεικνύουν εκείνους που επιθυμούν να τους αντιπροσωπεύουν σε εθνικό, τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Προαυτοκρατορικός αυταρχισμός και πρόσφυγες

Του Νίκου Ζέρβα

Η πλεονεξία και η φιλαρχία, μας διδάσκει ο Θουκυδίδης εδώ και 25 περίπου αιώνες, γεννούν τη δίψα για την εξουσία, ή αλλιώς την εξουσιομανία. Αμφότερα, μάλιστα, τα δύο αυτά πάθη, προσθέτει ο ‘πατέρας’ της μεθοδολογίας της ιστορικής αιτιότητας στη μνημειώδη «Ιστορία» του, εκτρέφουν τον ζήλο για πολιτικές διαμάχες (Βιβλίον Γ’, 82). 

Το "χρέος" των "τέως"

Ο Πλάτωνας μας διδάσκει εδώ και 2500 χρόνια, πως η επιστήμη-τέχνη του «κυβερνάν», της διακυβέρνησης, δηλαδή, ελεύθερων ανθρώπων, είναι η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα η πιο σημαντική που μπορούμε να αποκτήσουμε (Πολιτικός, 292d 3-5).