Εργάζομαι σχεδόν τριάντα χρόνια στον τομέα της εστίασης σαν υπάλληλος και επαγγελματίας,και έζησα σαν παιδί και σαν έφηβος στην Ελλάδα των δεκαετιών του 60 και του 70.
Για του νεώτερους που δεν έζησαν εκείνα τα χρόνια,να θυμίσω ότι η χώρα αναπτυσσόταν από τις αρχές του 50 και ως τα μέσα της δεκαετίας του 70 με ρυθμούς ανάπτυξης 7% κατά μέσο όρο, δεύτερη σε ανάπτυξη παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία.
Υπήρχαν τότε αποδείξεις,ταμειακές,ΦΠΑδες;
Όχι βέβαια.Θυμάμαι τον πατέρα στο συνεργείο,να σημειώνει σε ένα τεφτέρι στο τέλος της βραδιάς,τα έσοδα,τα έξοδα,τα χρέη.
Η χώρα υπήρχε και λειτουργούσε,οι περισσότεροι με -σκληρή δουλειά ομολογουμένως- δημιουργούσαν,έφτιαχναν σπίτια,σπόυδαζαν παιδιά,έκαναν αποταμιεύσεις.
Στην πόλη υπήρχαν από ιδιωτικά νοσοκομεία,μέχρι μικρές βιοτεχνίες,ενώ στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν δεκάδες εργοστάσια υφαντουργείας,μεταποίησης και συσκευασίας αγροτικών προϊόντων(Κύκνος,ΡΕΑ,Πελαργός,Ασπις,Δαναός, τα πιο γνωστά), μηχανουργεία και τόσα άλλα,που απασχολούσαν εργάτες από τον νομό,αλλά και τους γύρω νομούς.
Από τα χρόνια του 80 και την ένταξη στην ΕΟΚ άρχισαν να εισρρέουν στη χώρα τα πρώτα χρήματα και οι επιδιοτήσεις της ΕΟΚ (αγροτικές, στήριξης, υποδομών).
Παράλληλα το κράτος μεγάλωνε και μαζί μεγάλωνε κι ο δανεισμός (από το 22% το 81,φτάνει στα τέλη του 80 στο 76%),οι βιομηχανίες άρχισαν να κλείνουν (σε πολλές περιπτώσεις ο συνδικαλισμός και ο κομματισμός κάνει το θαύμα του),οι ίδιες πάνω κάτω αιτίες (κομματισμός και συνδικαλισμός) μαζί με τις επιδοτήσεις,διαλύουν τους συνεταιρισμούς και τη γεωργική παραγωγή .
Έτσι η ανάγκη του κράτους για περισσότερο χρήμα,την ίδια στιγμή που ο παραγόμενος πλούτος μειωνόταν και ο δανεισμός μεγάλωνε,έφερε στις αρχές του 90 τις ταμειακές,τις αποδείξεις,το ΣΔΟΕ ...και το κυνήγι των μαγεισών.
Είκοσι χρόνια τώρα η ίδια ιστορία,και το αποτέλεσμα; Μιά τρύπα στο νερό.
Η φοροδιαφυγή οργιάζει,όποιος μπορεί να κλέψει κλέβει,ένα μεγάλο πάρτυ σε όλη τη χώρα με τους "έξυπνους"-λαμόγια τους είπε ο λαός- να σέρνουν το χορό.
Βέβαια,τώρα που τα γάλατα έσφιξαν,τώρα που η κάνουλα του δανεισμού έκλεισε,τώρα που η μια τάξη στρέφεται εναντίον της άλλης,τώρα που τα χαράτσια,οι φόροι και οι περαιώσεις,η μειωμένη κίνηση και η πτώση του τζίρου, πλήτουν όλους τους επαγγελματίες, φαινόμαινα σαν αυτό της Ύδρα θα τα βλέπουμε όλο και πιο συχνά.
Κι όμως,η λύση είναι τόσο απλή.
Ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα ζητά από τον πολίτη δύο πράγματα:
Πρώτον,να δηλώνει όλο μα όλο τον πλούτο που έχει στην κατοχή του(ακίνητα,μετοχές,καταθέσεις κ.λ.π).
Δεύτερον,να αποδίδει - ορίζοντας (το κράτος) ένα ποσό,ως ελάχιστο ποσό αξιοπρεπούς διαβίωσης - κάθε χρόνο, ένα ποσό που δεν θα υπερβαίνει το 15% του πλούτου που απόκτησε .Ένας-δυό ακόμα συνταλεστές, για κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ για παράδειγμα,στο 25% έως 30% ,και τίποτε άλλο.
Ούτε λογιστές,ούτε πολυπλοκες δηλώσεις και διαδικασίες,ένα "τσεκ"από τον πολίτη στο κράτος και τίποτε άλλο.
Ο πολίτης θεωρείται ειλικρινής και η δήλωσή του αποδεκτή από την πολιτεία.
Θα πει κάποιος,μα έτσι κανένας δεν θα δηλώνει τίποτα,κι ακόμα,τόσοι λογιστές τι θα κάνουν.
Αμ δε.
Οι εφοριακοί στα γραφεία πια κι όχι στα μαγαζιά θα ελέγχουν την οικονομική κατάσταση,τον πλούτο των πολιτών (καταθέσεις,ακίνητα,αυτοκίνητα,σκαφη,μετοχές,σπουδές των παιδιών,ταξίδια στο εξωτερικό,ακόμα και έλεγχοι στα σπίτια αν αυτό χρειάζεται).
Όποιος παρανομεί, η περιουσία του δημεύεται και μπαίνει στη φυλακή,αφού η φοροδιαφυγή θα είναι πια κακούργημα.
Όσο για τους λογιστές,θα ξαναγίνουν αυτό που είναι το επάγγελμά τους ,οικονομοτεχνικοί δηλ.σύμβουλοι,ενώ θα μπορούν να εκκαθαρίζουν έναντι ποσοστού τις χιλιάδες ανέλλεκτες υποθέσεις που εκκρεμούν στις εφορίες.
Τόσα χρόνια η πολιτεία ανεπιτυχώς προσπαθεί να εισπράξει χρήματα φορολογόντας τη δραστηριότητα κι όχι όπως είναι το σωστό,τον παραγόμενο από την δραστηριότητα(φανερή ή κρυφή) πλούτο.
Αν αυτό δεν αλλάξει,φαινόμενα σν αυτό στην Ύδρα θα τα βλέπουμε συχνότερα,ότι κι αν λένε τα κανάλια και οι σχολιαστές στα μπλογκ και η χώρα θα εξακολουθεί να έχει τους υψηλοτερους δείκτες παραοϊκονομίας και διαφθοράς στην Ευρώπη και σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο.
