Δυστυχώς απεδείχθη στις μέρες μας και μάλιστα περίτρανα, ό,τι πιό εύκολα μπορούμε να πιστέψουμε το ψέμμα, απ’ότι την αλήθεια. Και με όλα αυτά που ζούμε ως λαός τα τελευταία χρόνια καταλήξαμε -στο παράδοξο - να συμφωνούμε όλοι, ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία.
Το δε ψέμμα στο ρυπαρό στόμα των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των δικηγόρων, των επιχειρηματιών και όλων αυτών που καλούνται να διευθετήσουν τις υποθέσεις μας ή να λύσουν τα προβλήματά μας ακόμα και με αμοιβή να μετατρέπεται αδιάντροπα σε αλήθεια.
Η τέχνη τού λόγου τών παραπάνω, - η ρητορική τους δυνότητα - και η ανάγκη μας να στηριχτούμε κάπου, να πιστέψουμε ότι υπάρχει ελπίδα, να κινηθούμε στα πλαίσια μιάς ευνομούμενης κοινωνίας και όχι να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, πράγμα που δεν το θέλει κανένας δημοκράτης που σέβεται πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άνομους-νόμους , λέτε να μας έφερε σ’αυτήν την κατάντεια...
Εσείς οι ίδιοι που σας όρισαν να φυλάτε ‘’Θερμοπύλας’’, εσείς οι ίδιοι με τη χαλαρότητα των ηθών και των αξιών σας, μας ωθείτε να γίνουμε σαν κι εσάς. Φαύλοι! Ψεύτες , κλέφτες , κερδοσκόποι, απατεωνίσκοι και απατεώνες ολκής.
Δεν θα γίνουμε όμως, γιατί δεν μας ενδιαφέρουν ούτε τα βρώμικα χρήματα ούτε τα οφίτσια. Μας ενδιαφέρει μόνο να δείξουμε σ’αυτά τα ταλαίπωρα παιδιά μας, ότι μπορούν να ζήσουν και να προκόψουν σε μια κοινωνία που θ’αναγνωρίζει και θα επιβραβεύει το καλό , σε μιά κοινωνία που ο λύκος δεν θα ισχυρίζεται ότι είναι χορτοφάγος και ο πατροκτόνος δεν θα ζητά έλεος από το δικαστήριο επειδή είναι ορφανός.
Φρειδερίκου Σπυριδούλα
