Λίνας Παπαδάκη
Κανείς μαύρος μικροπωλητής φέτος στο πανηγύρι. Αυτό ήταν το θέμα συζήτησης σε όλες τις παρέες, ανήμερα της 25ης.Η παραμονή το βράδυ είναι μεγάλη γιορτή για το Ναύπλιον. Η Ευαγγελίστρια, ο ναός που είναι χτισμένος στο ύψωμα της πόλης, κάτω απ´ το Παλαμήδι, γιορτάζει. Κόσμος και κοσμάκης ανεβαίνει με τα πόδια -από το πρωί, έως τα ξημερώματα- για να προσκυνήσει, τον βηματισμό του ακολουθούν, αριστερά-δεξιά, πάγκοι μικροπωλητών που τα ‘χουν όλα.
Από πλαστικά λουλούδια, μπουλντόζες και κούκλες ψηλές, μέχρι εσώρουχα πολύχρωμα κρεμασμένα, κουζινικά, χαντρολέμια και χαλιά. Σουβλάκια, σφήνες, γλειφιτζούρια, παστέλια, ξηροί καρποί. Είναι κομμάτι των εθίμων της περιοχής και καθιερωμένη βόλτα μαμάδων και παιδιών. Οι «μικροί πιστοί» είναι αυτοί που ανάβουν κερί με αντάλλαγμα. "Θα πάμε, θα ‘σαι φρόνιμος, θα μου κρατάς το χέρι και θα σου πάρω αυτοκινητάκι και μαλλί της γριάς".
Προχθές, οι πάγκοι ήταν λίγοι, δεν ακούμπησαν καν τον δρόμο που γίνεται κάθε Σάββατο η λαϊκή. Οι ντόπιοι γνωρίζουν ότι αυτό σημαίνει κάμποσα εκατοντάδες μέτρα μείον η αγορά. Ο λόγος ήταν η περιφρούρηση της Χρυσής Αυγής που έδιωξε με την παρουσία της τους σκουρόχρωμους μικροπωλητές, με τη δικαιολογία ότι αυτοί ήταν παράνομοι, δεν πλήρωσαν αντίτιμο στον Δήμο, δεν είχαν άδεια σχετική.
Μέχρι εδώ τίποτα νέο για τη χώρα, εικόνες που σπάνε οι πάγκοι και τρέχουν, αριστερά-δεξιά, να κρυφτούν οι παράνομοι ιδιοκτήτες τους, έχουμε δει, λίγους μήνες πριν, σε όλα τα κανάλια. Το καινούριο στοιχείο είναι ότι η κίνηση αυτή των Χρυσαυγιτών έγινε αποδεκτή από μέρος των πολιτών που είχαν έτοιμη την απάντηση στο στόμα: "Καλά τους κάνανε, δεν πρέπει όλοι να πληρώνουμε το ίδιο;".
Και δεν επρόκειτο για νέους, φιλοακροδεξιούς που, κρυφά ή φανερά, χειροκροτούν τη βία. Ούτε για παιδιά που γουστάρουν την «αντρίκια» συμπεριφορά του Κασιδιάρη ή τον τρόπο αντίστασης του Παπά, αλλά για φαινομενικά κανονικούς ανθρώπους που -πια- θεωρούν φυσιολογική αυτή τη συμπεριφορά.
Το επικίνδυνο για την πολιτεία και για τους ίδιους εμάς είναι ότι αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε παράλογο, «ανήκουστο», ανάρμοστο στο πλαίσιο της δημοκρατικής μας ζωής, τώρα γίνεται αποδεκτό και φέρει επεξήγηση λογική.
Είναι εύκολο να καταδικάζουμε το δημόσιο χαστούκι, τον γηπεδικό ναζιστικό χαιρετισμό ή το εκκωφαντικό ξεβράκωμα. Το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε και να αποτινάξουμε από πάνω μας τα μικρά καθημερινά, αυτά που υποδόρια εισχωρούν στον ιστό της κοινωνίας μας σαν μικρές δόσεις εξοικείωσης με το μίσος στον ξένο. Να δραπετεύσουμε από αυτόν τον μιθριδατισμό που έχει κάνει τον παλιό μας, καλό γείτονα να μην αγανακτεί που κάποιοι κάνουν αντιποίηση αρχής, που εγκαθιστούν την εχθρότητα στο καθιστικό μας.
Η βουβή αποδοχή της νέας παράνομης νομιμότητας. Ο φόβος, η ανέχεια και η οικονομική αστάθεια, μας έκαναν να μη σκεφτόμαστε το δίκιο, αλλά μονάχα πώς θα βγει κι αυτή η μέρα.
www.protagon.gr
