Φρειδερίκου Σπυριδούλας
Έφτασε η άνοιξη. Η αγαπημένη εποχή των περισσοτέρων ανθρώπων. Η εποχή τής αναγέννησης τής φύσης, η εποχή που σηματοδοτεί την έλευση του καλοκαιριού, η εποχή που μεγαλώνει η μέρα, που ο ήλιος είναι πιό κοντά στη γή, που τα λουλούδια μοσχοβολούν, που το Πάσχα είναι προ των πυλών και που η ελπίδα ξαναγεννιέται.
Φέτος , περισσότερο από κάθε άλλη φορά , έχουμε ένα λόγο παραπάνω να επιθυμούμε διακαώς τον ερχομό της άνοιξης. Να γλυτώσουμε από τα έξοδα τού καλοριφέρ,( όσοι από εμάς είχαμε), ή από τα έξοδα του ρεύματος που οι πρισσότεροι από μας χρησιμοποιήσαμε για να ζεσταθούμε. Η δε ανάγκη μας για καλοκαιρία είναι επιτακτική, αφού στην χώρα μας, αυτός ο ήλιος ο ‘’ηλιάτορας ‘’ μας προστατεύει από πολλά δεινά, σωματικά και ψυχικά και κυρίως από τις αυτοκτονίες που δυστυχώς έγιναν καθημερινότητα στις μέρες μας.
Ω ! γλυκύ μου έαρ..Φέτος φοβάμαι ότι δεν θάρθουν στη χώρα μας τα χελιδόνια .
Σκοτώσαμε την άνοιξη.
Σκοτώσαμε την ψυχή του λαού. Υπουργοί, δήμαρχοι και λοιποί άρχοντες της δημόσιας διοίκησης, οι πρώτοι διδάξαντες στην λαμογιά.
Σκοτώσαμε την αθωότητα των παιδιών. Μέσα στα σχολεία τα δακρυγόνα και τα ανήλικα στην αστυνομία για ανακρίσεις. Η Παιδεία στη εντατική και τα παιδιά μας να ψάχνουν την Σχολή τους και να μην την βρίσκουν. Μετακόμισε..ή μάλλον έκλεισε .
Σκοτώσαμε την πίστη μας απέναντι στο κράτος. Σ’ένα κράτος που επέτρεψε ν’ανδρωθούν πολιτικές δυνάμεις βίας , αταίριαστες και προκλητικές για τα Ελληνικά, δημοκρατικά ιδεώδη.
Σκοτώσαμε την αξιοπιστία μας σαν άνθρωποι και σαν λαοί . Γεμίσαμε θύματα και θύτες. Μεταλασσόμαστε από την μια στιγμή στην άλλη, από θύματα σε θύτες και από θύτες σε θύματα, σύμφωνα με τις ανάγκες συμφερόντων... . Πολύ αίμα στο τραπέζι τής πολιτικής. Τα χελιδόνια δεν τρέφονται με αίμα. Δεν θά έρθουν.
Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις, όπως είπε ο Ελύτης.
Ας την φιάξουμε λοιπόν, γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή.
