«Ιστορική απόδειξη ότι οι κεφαλαιοκράτες και ο καπιταλισμός εκτρέφουν, γεννάν, το φασισμό ενάντια στην άνοδο του εργατικού λαϊκού κινήματος»
Καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου, στα διάφορα βιομηχανικά κέντρα της Βρετανίας, στη μεγαλύτερη αποικιακή αυτοκρατορία στον κόσμο, που επί δεκαετίες απομυζούσε τεράστια πλούτη από την καταπίεση των λαών, γίνονταν οι περίφημες «πορείες πείνας» όπου δεν είναι γνωστές για να μη χαλάσει η αγγελικά πλασμένη εικόνα του «φιλελεύθερου δημοκρατικού προτύπου».
Ακόμη, σύμφωνα με στοιχεία του συντηρητικού Ινστιτούτου Brookings, κατά τη «Χρυσή Εποχή» της δεκαετίας του 1920, λιγότερο από το 60% των Αμερικανών διέθετε εισόδημα ικανό να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Εξυπηρετώντας την ίδια σκοπιμότητα, δηλαδή να μείνει ανέγγιχτο το δημοκρατικό προφίλ της καπιταλιστικής Αμερικής, δεν είναι γνωστές οι δολοφονίες κατά 36 απεργών ανθρακωρύχων στο Herrin του Illinois (ΗΠΑ) στις 22 Ιούνη 1922, οι 10 δολοφονημένοι απεργοί μεταλεργάτες του Σικάγο στις 30 Μάη 1937.
Επίσης, τα μεγάλα μονοπωλιακά συγκροτήματα, όπως της «FORD», της «Du Pont» και της «General Motors», είχαν ιδιωτικούς στρατούς, που επιστράτευαν επανειλημμένα κατά των αγωνιζόμενων εργατών.
Η «Μαύρη Λεγεώνα», αδερφή οργάνωση της «Κου Κλουξ Κλαν», με την αρωγή του κεφαλαίου ανέλαβε καθήκοντα τρομοκράτησης και καθυπόταξης των εργαζομένων, με δολοφονίες, άγριους βασανισμούς, απαγωγές, εμπρησμούς σπιτιών συνδικαλιστών και κομμουνιστών, βομβιστικές επιθέσεις κατά συνδικάτων κλπ.
Η διεθνής οικονομική κρίση του καπιταλισμού (1929-1932) δεν εκδηλώθηκε από την επιθυμία κάποιων μεγαλοεπενδυτών «να εισπράξουν μέρος από τα κέρδη τους» πουλώντας μετοχές, όπως αναφέρεται στα σχολικά βιβλία της Γ’ Γυμνασίου και Γ’ Λυκείου. Εκδηλώθηκε γιατί είναι εγγενές χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του καπιταλισμού, γεγονός που ενέχει σημαντικές προεκτάσεις και για το σήμερα.
Την περίοδο 1933–1937, οι αμερικάνικες επιχειρήσεις «επένδυσαν» πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια σε πληροφοριοδότες (χαφιέδες), απεργοσπάστες και όπλα – πυρομαχικά, όπως δακρυγόνα, πολυβόλα, θωρακισμένα αυτοκίνητα, βόμβες θρυμματισμού κ.α., που προορίζονταν για τη μάχη κατά των συνδικάτων. (1936 – 1940 «για την άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ», Ρ. Ο. Μπόγιερ και Χ. Μ. Μορέ, εκδόσεις Σ.Ε.)
Ο φασισμός, με την μορφή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, στην Γερμανία, συγκέντρωσε στις εκλογές του 1928 μόλις το 2,6% των ψήφων. Ενώ στις εκλογές του Μάρτη 1933, αυξάνει εντυπωσιακά για να φτάσει το 44%. Ήταν η ίδια χρονιά όπου το γερμανικό κεφάλαιο έδειξε την προτίμηση του ανοιχτά και αποφασιστικά στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ.
Οι άμεσοι δεσμοί που αναπτύχθηκαν μεταξύ μονοπωλίων και Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης.
Ήταν ο φασισμός ένα «ιδιαίτερο» ιταλικό ή γερμανικό φαινόμενο, αποσπασμένο από τη μεγάλη οικονομική κρίση 1929-’32, την αδυναμία ουσιαστικής ανάκαμψης και την επίδραση της στο πολιτικό σύστημα; Σαφώς όχι. Για την ακρίβεια, προς τα τέλη της μεσοπολεμικής περιόδου, ήταν ελάχιστες οι χώρες τις Ευρώπης στις οποίες δεν είχαν ενταθεί τα μέτρα καταστολής και λαϊκής τρομοκράτησης, η αναστολή αστικοδημοκρατικών ελευθεριών.
Στη Γαλλία για παράδειγμα, η ακροδεξιά-φασιστική οργάνωση «Σταυροί της Φωτιάς» (Croix-de-Feu), με την υποστήριξη των γαλλικών μονοπωλίων και της καθολικής Εκκλησίας, είχε 400.000 μέλη το 1935. Μετά τη συμφωνία του Μονάχου, το 1938, η κυβέρνηση Νταλαντιέ έθεσε το ΚΚ Γαλλίας εκτός νόμου.
Η σχέση της αμερικάνικης άρχουσας τάξης με τα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας δεν αρκέστηκε μόνο στην ανταλλαγή διάφορων φιλοφρονήσεων για το λεγόμενο «New Deal» όπου ήταν η αμερικανική εκδοχή του οικονομικού προγράμματος του φασισμού που ακολουθούσε κατά γράμμα τη πολιτική συνεργασία που πρότεινε ο ίδιος ο Μουσολίνι, για την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ένα γεγονός που αποκρύπτεται επιμελώς από την κυρίαρχη ιστοριογραφία είναι ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξαν τα μεγάλα αμερικανικά μονοπωλιακά συγκροτήματα στην οικονομική – στρατιωτική ανόρθωση της Γερμανίας από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην προετοιμασία της για το Β’. Εταιρείες όπως η «FORD», η «General Motors» (μέσω της θυγατρικής της «Opel» και όχι μόνο), η «General Electic»,η «Standard Oil» (η σημερινή «Exxon-Mobil»),η IBM,η ITT (η σημερινή AT&T), η τράπεζα «Chase Manhattan» και πολλές άλλες, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενες του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που πρόσφερε το Γ’ Ράιχ, αποκομίζοντας ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Ο πρόεδρος της ΙΒΜ, T.Watson,όσο και ο πρόεδρος της FORD, Η.Ford, τιμήθηκαν για της «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντίστοιχα.
Με τεχνολογία της ΙΒΜ έγινε η μηχανογραφική οργάνωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης-εξόντωσης (78 στο σύνολο) που υπήρξε καταλυτική στην «αποτελεσματική» λειτουργία τους. Στη διάρκεια του πολέμου η «Standard Oil» προμήθευε με καύσιμα τόσο τους Συμμάχους όσο και τον Άξονα. Αυτή που συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση του γερμανικού συστήματος πληροφοριών και σχεδίασε τις βόμβες Foche-Wulfs, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στα συμμαχικά στρατεύματα ήταν η ΙΤΤ. Η «General Motors» κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για το γερμανικό στρατό. Το 1941 η «Fordwerke» (εργοστάσιο της FORD στο Βερολίνο), προμήθευσε το 1/3 σχεδόν του συνόλου των φορτηγών της Βέρμαχτ, ενώ οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν «σκλάβοι εργασίας» προερχόμενοι από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις κατεχόμενες περιοχές.
Ο βιομηχανικός κολοσσός της «Krupp», όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του γερμανικού κεφαλαίου, υπήρξαν βασικοί αρωγοί-χορηγοί όχι μόνο της πολεμικής μηχανής της φασιστικής Γερμανίας, αλλά και των διάφορων πολιτικών ή στρατιωτικών οργανώσεων των Ναζί (όπως κόμμα, οργανώσεις νεολαίας, Τάγματα Εφόδου SA, τα SS κλπ). Έτσι ξεκίνησε το «Ταμείο Χίτλερ», με κεφάλαια που προέρχονταν «ακόμα και από τους πιο απομακρυσμένους κύκλους της γερμανικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου της αγροτικής οικονομίας και των τραπεζών». (από ομιλία του G. Krupp, 26 Γενάρη 1934, Ντοκουμέντο D-392, Πρακτικά Δικών Νυρεμβέργης)
Με το άνοιγμα των αρχείων της «Krupp» προέκυψε ότι, για παράδειγμα, μόνο το εργοστάσιο της εταιρείας στο Essen είχε «προσφέρει» ως το 1945 το πόσο των 4.738.446 μάρκων στο εν λόγω Ταμείο.
Ο φασισμός αγαπήθηκε από τους κεφαλαιοκράτες γιατί εξασφάλισε την πολυπόθητη γι’ αυτούς «εργασιακή ειρήνη», διαλύοντας τα συνδικάτα των εργατών και συλλαμβάνοντας, εκτοπίζοντας ή εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.
Οι δύο βασικές επιδιώξεις των Ναζί ήταν: η ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου και η συντριβή της ΕΣΣΔ, με τις οποίες ικανοποιούνταν τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων.
Ο Στρατηγός S. Butler, επικεφαλής πολλών αλλεπάλληλων στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ [στην Αϊτή (19χρονη κατοχή 1914-1934), στην Κούβα (1917-1933, κατοχή-προτεκτοράτο), τη Γουατεμάλα (1920), το Ελ Σαλβαδόρ (1932) κ.α.], περιέγραψε την καριέρα του ως εξής: «Ξόδεψα 33 χρόνια και 4 μήνες στην ενεργό στρατιωτική υπηρεσία… Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ξόδεψα τον περισσότερο καιρό μου ως μπράβος των μεγάλων επιχειρήσεων, της Wall Street και των τραπεζιτών. Με λίγα λόγια υπήρξα… ένας γκάνγκστερ του καπιταλισμού… Έτσι συνέδραμα στο να γίνει το Μεξικό ασφαλές για τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου το 1914. Συνέδραμα στο να γίνει η Αϊτή και η Κούβα ασφαλές μέρος για τους λεβέντες της National City Bank να αποκομίζουν κέρδη. Συνέδραμα στο βιασμό μισής ντουζίνας κρατών της Κεντρικής Αμερικής για το όφελος της Wall Street. (J.Brabner: “War is a Racket “Real War Stories” (Forestville,CA:Eclipse,1991)
Στον ισπανικό εμφύλιο, το σημαντικότερο ίσως πρόδρομο γεγονός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι αστικές κυβερνήσεις Γαλλίας και Βρετανίας, στην απομόνωση , στο εμπάργκο δηλαδή, της Δημοκρατικής Ισπανίας, την ίδια στιγμή που ο Φράνκο και οι δυνάμεις του απολάμβαναν την αμέριστη υποστήριξη του Άξονα, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό. Τον Ιούλιο του 1936 βρετανικό αεροσκάφος μετέφερε τον στρατηγό Φράνκο από τα Κανάρια νησιά στο ισπανικό Μαρόκο, σηματοδοτώντας ουσιαστικά την απαρχή του Εμφυλίου. Επίσης παρά το εμπάργκο η Βρετανία συνέχισε να έχει εμπορικές συναλλαγές αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με τη φασιστική Ισπανία, κεφάλαια απαραίτητα για τη χρηματοδότηση της πολεμικής δραστηριότητας του Φράνκο. Αξιοσημείωτη υπήρξε ακόμη η συνδρομή των ΗΠΑ και των αμερικανικών μονοπωλίων «FORD», «General Motors» κ.α. υπέρ των φρανκιστών σε καύσιμα, οχήματα κ.ο.κ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της πρεσβείας στη Μαδρίτη, οι ΗΠΑ έδωσαν συνολικά 1.886.000 τόνους καυσίμων, ενώ τρείς εταιρείες («FORD», «Στουντεμπέικερ» και «General Motors») έδωσαν 12.000 φορτηγά.
Τέλος, η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε ρόλο στη θωράκιση της αστικής εξουσίας, στην υπονόμευση των εργατικών αγώνων και την άνοδο του φασισμού κατά τη μεσοπολεμική περίοδο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Β’ Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του Βαντερβέλντε, ο οποίος τόνισε στη βελγική βουλή το 1932: « Το καπιταλιστικό σύστημα έχει παντού ρήγματα. Μπορεί να σωθεί μόνο με σοβαρά και επείγοντα μέτρα. Μόλις που προλαβαίνουμε. Προσέξτε να μην γκρεμίσει το προλεταριάτο το ναό, όπως ο Σαμψών».
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ιστορικά γεγονότα που συγκεντρώθηκαν γιατί συγκρίνοντας τα με το σήμερα βρήκα διάφορες κοινές «αναφορές». Το κεφάλαιο βγήκε κερδισμένο από την άνοδο του φασισμού, όταν λίγο πριν το πόλεμο, 250 εταιρείες διέθεταν περιουσιακά στοιχεία αξίας 450 εκατομμυρίων δολαρίων στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η ξαφνική άνοδος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ προτιμήθηκε ανοιχτά και αποφασιστικά από τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες για να ξεπεράσουν την κρίση τους, διότι εξασφαλιζόταν φτηνό εργατικό δυναμικό, με διαλυμένα συνδικάτα και νεκρούς πρωτοπόρους εργάτες.
Η τωρινή θεωρία των δύο άκρων τι θέλει; Θέλει να χτυπήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚ, για να μπορέσει η εξουσία των μονοπωλίων να ανακτήσει δυνάμεις και να συνεχίσει την κυριαρχία της.
Συμπερασματικά τι βγαίνει; Ο φασισμός είναι παιδί των αστών και των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτοί τον ανεβάζουν, του δίνουν βήμα και τροφή, όμως δεν είναι ανίκητος. Αντιμετωπίζουμε και απομονώνουμε το φασισμό ως αντίληψη! Όπως κατατροπώθηκε από τον Κόκκινό Στρατό στη μάχη του Στάλινγκραντ, έτσι μπορεί να νικηθεί ξανά. Το μόνο που θέλει είναι οργανωμένους, ταξικά προσανατολισμένους εργάτες, μαζί με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα, που θα διώξουν μια χούφτα παράσιτα, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται, και θα γίνουν αφέντες στη δικιά τους ζωή.
ΜΑΡΩ ΚΑΛΑΪΤΖΗ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε
Ακόμη, σύμφωνα με στοιχεία του συντηρητικού Ινστιτούτου Brookings, κατά τη «Χρυσή Εποχή» της δεκαετίας του 1920, λιγότερο από το 60% των Αμερικανών διέθετε εισόδημα ικανό να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Εξυπηρετώντας την ίδια σκοπιμότητα, δηλαδή να μείνει ανέγγιχτο το δημοκρατικό προφίλ της καπιταλιστικής Αμερικής, δεν είναι γνωστές οι δολοφονίες κατά 36 απεργών ανθρακωρύχων στο Herrin του Illinois (ΗΠΑ) στις 22 Ιούνη 1922, οι 10 δολοφονημένοι απεργοί μεταλεργάτες του Σικάγο στις 30 Μάη 1937.
Επίσης, τα μεγάλα μονοπωλιακά συγκροτήματα, όπως της «FORD», της «Du Pont» και της «General Motors», είχαν ιδιωτικούς στρατούς, που επιστράτευαν επανειλημμένα κατά των αγωνιζόμενων εργατών.
Η «Μαύρη Λεγεώνα», αδερφή οργάνωση της «Κου Κλουξ Κλαν», με την αρωγή του κεφαλαίου ανέλαβε καθήκοντα τρομοκράτησης και καθυπόταξης των εργαζομένων, με δολοφονίες, άγριους βασανισμούς, απαγωγές, εμπρησμούς σπιτιών συνδικαλιστών και κομμουνιστών, βομβιστικές επιθέσεις κατά συνδικάτων κλπ.
Η διεθνής οικονομική κρίση του καπιταλισμού (1929-1932) δεν εκδηλώθηκε από την επιθυμία κάποιων μεγαλοεπενδυτών «να εισπράξουν μέρος από τα κέρδη τους» πουλώντας μετοχές, όπως αναφέρεται στα σχολικά βιβλία της Γ’ Γυμνασίου και Γ’ Λυκείου. Εκδηλώθηκε γιατί είναι εγγενές χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του καπιταλισμού, γεγονός που ενέχει σημαντικές προεκτάσεις και για το σήμερα.
Την περίοδο 1933–1937, οι αμερικάνικες επιχειρήσεις «επένδυσαν» πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια σε πληροφοριοδότες (χαφιέδες), απεργοσπάστες και όπλα – πυρομαχικά, όπως δακρυγόνα, πολυβόλα, θωρακισμένα αυτοκίνητα, βόμβες θρυμματισμού κ.α., που προορίζονταν για τη μάχη κατά των συνδικάτων. (1936 – 1940 «για την άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ», Ρ. Ο. Μπόγιερ και Χ. Μ. Μορέ, εκδόσεις Σ.Ε.)
Ο φασισμός, με την μορφή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, στην Γερμανία, συγκέντρωσε στις εκλογές του 1928 μόλις το 2,6% των ψήφων. Ενώ στις εκλογές του Μάρτη 1933, αυξάνει εντυπωσιακά για να φτάσει το 44%. Ήταν η ίδια χρονιά όπου το γερμανικό κεφάλαιο έδειξε την προτίμηση του ανοιχτά και αποφασιστικά στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ.
Οι άμεσοι δεσμοί που αναπτύχθηκαν μεταξύ μονοπωλίων και Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης.
Ήταν ο φασισμός ένα «ιδιαίτερο» ιταλικό ή γερμανικό φαινόμενο, αποσπασμένο από τη μεγάλη οικονομική κρίση 1929-’32, την αδυναμία ουσιαστικής ανάκαμψης και την επίδραση της στο πολιτικό σύστημα; Σαφώς όχι. Για την ακρίβεια, προς τα τέλη της μεσοπολεμικής περιόδου, ήταν ελάχιστες οι χώρες τις Ευρώπης στις οποίες δεν είχαν ενταθεί τα μέτρα καταστολής και λαϊκής τρομοκράτησης, η αναστολή αστικοδημοκρατικών ελευθεριών.
Στη Γαλλία για παράδειγμα, η ακροδεξιά-φασιστική οργάνωση «Σταυροί της Φωτιάς» (Croix-de-Feu), με την υποστήριξη των γαλλικών μονοπωλίων και της καθολικής Εκκλησίας, είχε 400.000 μέλη το 1935. Μετά τη συμφωνία του Μονάχου, το 1938, η κυβέρνηση Νταλαντιέ έθεσε το ΚΚ Γαλλίας εκτός νόμου.
Η σχέση της αμερικάνικης άρχουσας τάξης με τα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας δεν αρκέστηκε μόνο στην ανταλλαγή διάφορων φιλοφρονήσεων για το λεγόμενο «New Deal» όπου ήταν η αμερικανική εκδοχή του οικονομικού προγράμματος του φασισμού που ακολουθούσε κατά γράμμα τη πολιτική συνεργασία που πρότεινε ο ίδιος ο Μουσολίνι, για την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ένα γεγονός που αποκρύπτεται επιμελώς από την κυρίαρχη ιστοριογραφία είναι ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξαν τα μεγάλα αμερικανικά μονοπωλιακά συγκροτήματα στην οικονομική – στρατιωτική ανόρθωση της Γερμανίας από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην προετοιμασία της για το Β’. Εταιρείες όπως η «FORD», η «General Motors» (μέσω της θυγατρικής της «Opel» και όχι μόνο), η «General Electic»,η «Standard Oil» (η σημερινή «Exxon-Mobil»),η IBM,η ITT (η σημερινή AT&T), η τράπεζα «Chase Manhattan» και πολλές άλλες, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενες του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που πρόσφερε το Γ’ Ράιχ, αποκομίζοντας ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Ο πρόεδρος της ΙΒΜ, T.Watson,όσο και ο πρόεδρος της FORD, Η.Ford, τιμήθηκαν για της «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντίστοιχα.
Με τεχνολογία της ΙΒΜ έγινε η μηχανογραφική οργάνωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης-εξόντωσης (78 στο σύνολο) που υπήρξε καταλυτική στην «αποτελεσματική» λειτουργία τους. Στη διάρκεια του πολέμου η «Standard Oil» προμήθευε με καύσιμα τόσο τους Συμμάχους όσο και τον Άξονα. Αυτή που συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση του γερμανικού συστήματος πληροφοριών και σχεδίασε τις βόμβες Foche-Wulfs, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στα συμμαχικά στρατεύματα ήταν η ΙΤΤ. Η «General Motors» κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για το γερμανικό στρατό. Το 1941 η «Fordwerke» (εργοστάσιο της FORD στο Βερολίνο), προμήθευσε το 1/3 σχεδόν του συνόλου των φορτηγών της Βέρμαχτ, ενώ οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν «σκλάβοι εργασίας» προερχόμενοι από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις κατεχόμενες περιοχές.
Ο βιομηχανικός κολοσσός της «Krupp», όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του γερμανικού κεφαλαίου, υπήρξαν βασικοί αρωγοί-χορηγοί όχι μόνο της πολεμικής μηχανής της φασιστικής Γερμανίας, αλλά και των διάφορων πολιτικών ή στρατιωτικών οργανώσεων των Ναζί (όπως κόμμα, οργανώσεις νεολαίας, Τάγματα Εφόδου SA, τα SS κλπ). Έτσι ξεκίνησε το «Ταμείο Χίτλερ», με κεφάλαια που προέρχονταν «ακόμα και από τους πιο απομακρυσμένους κύκλους της γερμανικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου της αγροτικής οικονομίας και των τραπεζών». (από ομιλία του G. Krupp, 26 Γενάρη 1934, Ντοκουμέντο D-392, Πρακτικά Δικών Νυρεμβέργης)
Με το άνοιγμα των αρχείων της «Krupp» προέκυψε ότι, για παράδειγμα, μόνο το εργοστάσιο της εταιρείας στο Essen είχε «προσφέρει» ως το 1945 το πόσο των 4.738.446 μάρκων στο εν λόγω Ταμείο.
Ο φασισμός αγαπήθηκε από τους κεφαλαιοκράτες γιατί εξασφάλισε την πολυπόθητη γι’ αυτούς «εργασιακή ειρήνη», διαλύοντας τα συνδικάτα των εργατών και συλλαμβάνοντας, εκτοπίζοντας ή εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.
Οι δύο βασικές επιδιώξεις των Ναζί ήταν: η ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου και η συντριβή της ΕΣΣΔ, με τις οποίες ικανοποιούνταν τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων.
Ο Στρατηγός S. Butler, επικεφαλής πολλών αλλεπάλληλων στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ [στην Αϊτή (19χρονη κατοχή 1914-1934), στην Κούβα (1917-1933, κατοχή-προτεκτοράτο), τη Γουατεμάλα (1920), το Ελ Σαλβαδόρ (1932) κ.α.], περιέγραψε την καριέρα του ως εξής: «Ξόδεψα 33 χρόνια και 4 μήνες στην ενεργό στρατιωτική υπηρεσία… Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ξόδεψα τον περισσότερο καιρό μου ως μπράβος των μεγάλων επιχειρήσεων, της Wall Street και των τραπεζιτών. Με λίγα λόγια υπήρξα… ένας γκάνγκστερ του καπιταλισμού… Έτσι συνέδραμα στο να γίνει το Μεξικό ασφαλές για τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου το 1914. Συνέδραμα στο να γίνει η Αϊτή και η Κούβα ασφαλές μέρος για τους λεβέντες της National City Bank να αποκομίζουν κέρδη. Συνέδραμα στο βιασμό μισής ντουζίνας κρατών της Κεντρικής Αμερικής για το όφελος της Wall Street. (J.Brabner: “War is a Racket “Real War Stories” (Forestville,CA:Eclipse,1991)
Στον ισπανικό εμφύλιο, το σημαντικότερο ίσως πρόδρομο γεγονός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι αστικές κυβερνήσεις Γαλλίας και Βρετανίας, στην απομόνωση , στο εμπάργκο δηλαδή, της Δημοκρατικής Ισπανίας, την ίδια στιγμή που ο Φράνκο και οι δυνάμεις του απολάμβαναν την αμέριστη υποστήριξη του Άξονα, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό. Τον Ιούλιο του 1936 βρετανικό αεροσκάφος μετέφερε τον στρατηγό Φράνκο από τα Κανάρια νησιά στο ισπανικό Μαρόκο, σηματοδοτώντας ουσιαστικά την απαρχή του Εμφυλίου. Επίσης παρά το εμπάργκο η Βρετανία συνέχισε να έχει εμπορικές συναλλαγές αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με τη φασιστική Ισπανία, κεφάλαια απαραίτητα για τη χρηματοδότηση της πολεμικής δραστηριότητας του Φράνκο. Αξιοσημείωτη υπήρξε ακόμη η συνδρομή των ΗΠΑ και των αμερικανικών μονοπωλίων «FORD», «General Motors» κ.α. υπέρ των φρανκιστών σε καύσιμα, οχήματα κ.ο.κ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της πρεσβείας στη Μαδρίτη, οι ΗΠΑ έδωσαν συνολικά 1.886.000 τόνους καυσίμων, ενώ τρείς εταιρείες («FORD», «Στουντεμπέικερ» και «General Motors») έδωσαν 12.000 φορτηγά.
Τέλος, η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε ρόλο στη θωράκιση της αστικής εξουσίας, στην υπονόμευση των εργατικών αγώνων και την άνοδο του φασισμού κατά τη μεσοπολεμική περίοδο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Β’ Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του Βαντερβέλντε, ο οποίος τόνισε στη βελγική βουλή το 1932: « Το καπιταλιστικό σύστημα έχει παντού ρήγματα. Μπορεί να σωθεί μόνο με σοβαρά και επείγοντα μέτρα. Μόλις που προλαβαίνουμε. Προσέξτε να μην γκρεμίσει το προλεταριάτο το ναό, όπως ο Σαμψών».
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ιστορικά γεγονότα που συγκεντρώθηκαν γιατί συγκρίνοντας τα με το σήμερα βρήκα διάφορες κοινές «αναφορές». Το κεφάλαιο βγήκε κερδισμένο από την άνοδο του φασισμού, όταν λίγο πριν το πόλεμο, 250 εταιρείες διέθεταν περιουσιακά στοιχεία αξίας 450 εκατομμυρίων δολαρίων στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η ξαφνική άνοδος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ προτιμήθηκε ανοιχτά και αποφασιστικά από τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες για να ξεπεράσουν την κρίση τους, διότι εξασφαλιζόταν φτηνό εργατικό δυναμικό, με διαλυμένα συνδικάτα και νεκρούς πρωτοπόρους εργάτες.
Η τωρινή θεωρία των δύο άκρων τι θέλει; Θέλει να χτυπήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚ, για να μπορέσει η εξουσία των μονοπωλίων να ανακτήσει δυνάμεις και να συνεχίσει την κυριαρχία της.
Συμπερασματικά τι βγαίνει; Ο φασισμός είναι παιδί των αστών και των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτοί τον ανεβάζουν, του δίνουν βήμα και τροφή, όμως δεν είναι ανίκητος. Αντιμετωπίζουμε και απομονώνουμε το φασισμό ως αντίληψη! Όπως κατατροπώθηκε από τον Κόκκινό Στρατό στη μάχη του Στάλινγκραντ, έτσι μπορεί να νικηθεί ξανά. Το μόνο που θέλει είναι οργανωμένους, ταξικά προσανατολισμένους εργάτες, μαζί με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα, που θα διώξουν μια χούφτα παράσιτα, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται, και θα γίνουν αφέντες στη δικιά τους ζωή.
ΜΑΡΩ ΚΑΛΑΪΤΖΗ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε
