Το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, όπως πανελλαδικά έτσι και στην Αργολίδα, βρέθηκε όλη την προηγούμενη περίοδο στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και σε αυτή τη ρότα θα συνεχίσουμε, διότι τα προβλήματα και οι παράγοντες που οδήγησαν τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στην απώλεια δικαιωμάτων και κατακτήσεων βρίσκονται εδώ.
Ο αντίπαλός μας είναι εδώ!
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την ΕΕ φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης και των χρεών στις πλάτες του λαού, συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία και την εξαθλίωση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας.
Αυτός ο αντίπαλος δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Αξιοποιώντας αυτή την εναλλαγή βρίσκεται εδώ πιο έτοιμος και εξοπλισμένος. Tα συχαρίκια και οι φιλοφρονήσεις από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση πηγάζουν από τις δεσμεύσεις για νέα προνόμια, για ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης που θα τους βοηθήσει να βγουν από την κρίση. Θέλουν να παγιωθεί όλο αυτό το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί ώστε σε συνθήκες ανάκαμψης να έχει εξουδετερωθεί η αγωνιστική - διεκδικητική φωνή των εργαζομένων. Βασικός πυλώνας της νέας διαχείρισης του συστήματος είναι να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, να ικανοποιούμαστε με τα ψίχουλα, όπως ακριβώς τόνισε ο νέος υπουργός Οικονομικών με τη δήλωση περί "λιτού βίου".
Οι δηλώσεις υπουργών που κλείνουν το μάτι στην "ισχυρή επιχειρηματικότητα", που αναφέρονται σε σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών σύμφωνα με "τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας" φανερώνουν τους βασικούς σχεδιασμούς που υπάρχουν, αλλά κρύβονται επιμελώς πίσω από επικοινωνιακά τρικ.
Σε όλους τους κλάδους παραμένει και εντείνεται η εργοδοτική επίθεση. Οι απολύσεις, η ανεργία, η κυριαρχία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τα απαράδεκτα προγράμματα απασχόλησης, το τσάκισμα των μισθών με κάθε τρόπο συνεχίζουν να υπάρχουν με έναν και μόνο στόχο: Να μειώνεται συνεχώς το "εργατικό κόστος" για να πλουτίζουν και να αυγαταίνουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Εφόσον τα μονοπώλια και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν την οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βρίσκεται σε μόνιμη επιφυλακή, σε αγωνιστική ετοιμότητα. Να αγωνίζεται για την ανάκτηση των απωλειών, αλλά και για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.
Όσοι ισχυρίζονται με τα λόγια και τις θέσεις τους ότι μπορεί να υπάρχει κοινό συμφέρον και επικαλούνται την ταξική συνοχή ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργαζόμενους, λένε ψέματα. Είναι κοροϊδία και απάτη να υποστηρίζει κάποιος ότι μπορεί οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές να έχουν άθικτα τα κέρδη και τα συμφέροντά τους και παράλληλα οι εργαζόμενοι να ελπίζουν σε ανακούφιση και βελτίωση της ζωής τους.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της έχει διατυπώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια με σθένος, δυναμισμό και με συλλογικούς, μαζικούς αγώνες στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς τις διεκδικήσεις της. Διεκδικήσεις που συμπυκνώνονται στο αίτημα:
"Κάλυψη όλων των απωλειών - Δεν θα ζήσουμε με τα ψίχουλα".
Να βάλουμε μπρος για ουσιαστικές αυξήσεις παντού!
Ø ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς.
Ø Κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
Ø Να καταργηθεί το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ.
Ø Να επανέλθουν οι κατώτεροι κλαδικοί μισθοί στα επίπεδα του 2009.
Ø Κανένας εργαζόμενος χωρίς Συλλογική Σύμβαση. Να μπει τέρμα στη σύγχρονη γκιλοτίνα των ατομικών συμβάσεων, στις Ενώσεις Προσώπων.
Ø Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.
Ø Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου και επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα και επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
Ø Να καταργηθεί τώρα το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο (Ν. 4024).
Ø Να καταργηθεί ο νόμος 4250/2014 για την αξιολόγηση.
Ø Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Κατάργηση των νόμων που προωθούν και ενισχύουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Ø "Όχι" στην απελευθέρωση του ωραρίου. "Όχι" στην κατάργηση της Κυριακής αργίας. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
Ø Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Η Γραμματεία Αργολίδας του ΠΑΜΕ υπενθυμίζει πως όποιος ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με τα κέρδη των επιχειρήσεων, όποιος βάζει τις δεσμεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω από την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου λαού, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Το συνεχές κυνήγι του κέρδους απαιτεί αφοπλισμένο εργατικό κίνημα, εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, ανοργάνωτους.
Καμιά κυβέρνηση, ό,τι πρόσημο και αν έχει, δεν μπορεί να ξεπεράσει σε ισχύ τη δύναμη που έχει η εργατική τάξη όταν διεκδικεί το δίκιο της. Να μην περάσουν λογικές αναμονής ή αυταπάτης πως το κεφάλαιο, που σε όλες τις φάσεις είτε σε περιόδους ανάκαμψης είτε σε περιόδους κρίσης της οικονομίας άρπαζε τον πλούτο που με ιδρώτα έβγαζαν οι εργαζόμενοι, θα σταυρώσει τα χέρια και θα παραχωρήσει δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αδράνεια, η καθυστέρηση δημιουργούν νέες υποχωρήσεις, νέες απώλειες, παγιώνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση.
Το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αλλάζει, δεν γίνεται πιο ανθρώπινο μέσω των εναλλαγών στις κυβερνήσεις. Από τη δική μας δράση, από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας εξαρτάται η "σωτηρία" μας, η αξιοπρεπής ζωή, η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Η ταξική συσπείρωση και η αποφασιστική πάλη κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν είναι ο σημερινός μονόδρομος για τους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, για να αποσπάσουν αυτά που έχασαν, για να βάλουν μπρος για τις διεκδικήσεις τους που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες.
Η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, η υιοθέτηση αιτημάτων που θίγουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο.
Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους. Η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητα της εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες.
