«Σήμερα συζητούμε την κύρωση ενός πολύ σπουδαίου κειμένου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ο Πολυετής Δημοσιονομικός Προγραμματισμός 2014-2020. Πρόκειται για τα έσοδα και τα έξοδα της Κοινότητας, τα έσοδα και τα έξοδα όλων των κρατών-μελών για τα επόμενα 5 χρόνια.
Πριν λίγες ημέρες είχαμε μια τραυματική εξέλιξη στην Ευρώπη με το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία, τη νίκη του Brexit. Είχαμε έναν σοβαρό τραυματισμό της ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εάν δεν προσέξουμε κι εάν δεν συνεισφέρουν σ’ αυτή την προσοχή τα εθνικά κοινοβούλια, αυτός ο σοβαρός τραυματισμός της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να εξελιχθεί σε θανάσιμο και να δρομολογηθεί μια διαδικασία η οποία θα φέρει την Ευρώπη πίσω στα παλιά, σε αυτό που ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ χαρακτήρισε ως Ευρώπη-η σκοτεινή ήπειρος του 20ου αιώνα.
Γιατί Brexit; Γιατί ο λαός της Μεγάλης Βρετανίας υπέκυψε κι αυτός στον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και σε ανόητους και ψεύτες πολιτικούς οι οποίοι, όταν πέτυχαν το στόχο τους, εγκατέλειψαν το καράβι σαν τα ποντίκια. «Την κοπάνησαν» αφήνοντας το βρετανικό λαό και όλους εμάς τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, να δούμε πώς θα χειριστούμε τις ψευδολογίες τους, τις αυταπάτες και τα ψέματά τους.
Στην πατρίδα μας είχαμε μια άλλη αντιμετώπιση. Αντί για την παραίτηση, είχαμε μια μεγαλοπρεπέστατη κυβίστηση: Το αποτέλεσμα «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος -πέρσι τέτοια εποχή- έγινε ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ», που όμως δυστυχώς συνοδεύτηκε από τεράστιο κόστος για τον ελληνικό λαό, πάνω από 86 δις €, αύξηση του ΕΝΦΙΑ, κόψιμο του ΕΚΑΣ και εις το διηνεκές ξεπούλημα του συνόλου της δημόσιας περιουσίας, του συνόλου αυτού που αποτελεί την προίκα του ελληνικού λαού για τα επόμενα 99 χρόνια.
Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός παρασύρουν λαούς σε επιλογές για τις οποίες αργότερα μετανιώνουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Απόδειξη για την Ελλάδα: Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε δημοσκόπηση για το ποιοι θεωρούν ότι το δημοψήφισμα ήταν σωστή επιλογή. Το 63% των Ελλήνων πολιτών θεωρούν ότι ήταν ένα τραγικό λάθος. Αδυνατούμε, λοιπόν, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, να αντιληφθούμε τους πανηγυρισμούς του κ. Πρωθυπουργού από το Πεκίνο, ο οποίος θριαμβολογεί επί της ιστορικής ήττας της Ελλάδας, επί της ιστορικής ήττας της αλήθειας απέναντι στον ελληνικό λαό και μάλιστα προσπαθώντας να διαστρεβλώσει τα πράγματα κάνοντας το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο.
Δημοσιονομικό Πλαίσιο: Πρόκειται για μια προϊούσα ιστορία υποταγής μιας σημαντικής πρωτοβουλίας, που ξεκίνησε κάποιες δεκαετίες νωρίτερα, για να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στα κράτη-μέλη και τους λαούς, αλλά τελικά υποτάχθηκε σε βραχυπρόθεσμα κυβερνητικά κι εθνικιστικά συμφέροντα.
Από το 1,24% του συνολικού ακαθάριστου προϊόντος της Ευρώπης, πριν 3 μόλις χρόνια με απόφαση του Συμβουλίου των Αρχηγών, έγινε 1,23%. Μειώθηκε κατά 0,01%. Η μείωση αυτή, όμως, ήταν ένα ακόμη συμβολικό μήνυμα ότι κάποιοι κοιτούν μόνο «την πάρτη» τους και δεν κοιτούν την ολότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Φτάσαμε στο σημείο να εξαρτάται η χρηματοδοτική επιβίωση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα η επιβίωση και όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων και των διαρθρωτικών ταμείων που στηρίζουν τις πιο αδύναμες χώρες, από τη βούληση και την επιλογή των ισχυρότερων κάθε φορά κρατών – μελών.
Κι αυτό έγινε γιατί το 2013 ο προϋπολογισμός της Κοινότητας προσδιορίστηκε κατά 76% από το πόσο συνεισφέρουν τα κράτη – μέλη και μόλις κατά 11% από την ουδέτερη και μακριά από κυβερνητικές σκοπιμότητες επιστροφή του Φ.Π.Α. Σημειώνω, όπως τόνισα και στην Επιτροπή, ότι η Ελλάδα συνεισφέρει στην πενταετία 12,5 δις €, αλλά οι ταμειακές εισροές της ξεπερνούν τα 42 δις €, δηλ. έχουμε μια σχέση 1€ προς 3€, συνεισφέρουμε 1€ και παίρνουμε 3€. Έχουμε κατά συνέπεια απόλυτα θετικό ισοζύγιο.
Ένα μεγάλο στοίχημα που πρέπει να βάλει και η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και όλοι εμείς που συμμετέχουμε σε Ευρωκοινοβουλευτικές Ομάδες, είναι να αντιστρέψουμε αυτήν την πορεία και να επανέλθουμε σε επιλογές που δεν θα εξαρτώνται από τον κάθε κ. Όρμπαν στην Ουγγαρία, που θέλει να κάνει δημοψήφισμα για να πετάξει σήμερα έξω τους μετανάστες, αύριο τους Εβραίους, μεθαύριο τους Ρομά, ή δεν ξέρω τι άλλο.
Εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, στο αντικείμενο αυτό που ερχόμαστε να κυρώσουμε, στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, έχουμε καταθέσει 2 πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες καταθέσαμε στο Ευρωκοινοβούλιο, στη μεγάλη συνάντηση που έκαναν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες πριν από 2 μήνες.
1η πρόταση: Να αποφασιστεί και να στηρίξουν όλες οι ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού Ταμείου Καταπολέμησης της Ανεργίας και στήριξης της απασχόλησης, έτσι ώστε, μαζί με τα εθνικά προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας και τις τομεακές πολιτικές στήριξης της απασχόλησης, να έχουμε και μια πανευρωπαϊκή ομπρέλα, με την οποία το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας που έχουν ιδιαίτερα οι νέοι σε χώρες του νότου και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, να αντιμετωπιστεί ως μια νέα ολιστικού χαρακτήρα κορυφαία ευρωπαϊκή πρωτοβουλία.
2η πρόταση: Να επανέλθει αυτό που είχαμε καταθέσει από το 2012 - 2013, δηλ. να εφαρμοστεί ο φόρος των βραχυπρόθεσμων χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αυτό που λέμε στη διεθνή ορολογία «φόρος Τόμπιν». Να επιβληθεί μικρή φορολόγηση στις βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικού χαρακτήρα κινήσεις στα χρηματιστήρια, ώστε, παρακρατώντας ένα μικρό μέρος από αυτές τις συναλλαγές –αυτός είναι ο «φόρος Τόμπιν»- να καταφέρουμε να ενισχύσουμε, με τρόπο που δεν επιβαρύνει κανέναν ευρωπαϊκό λαό, τις μεγάλες δεξαμενές χρημάτων, οι οποίες θα βοηθήσουν να έχουμε μια περιφερειακή κι εθνική σύγκλιση όλων των οικονομιών για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι κανένας από εμάς δεν θέλει να δει να εμφανίζονται το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα χιλιάδες «φάτσες» σαν του κ. Φάρατζ, που δεν θα είναι πια Βρετανοί και νησιώτες, αλλά κεντροευρωπαίοι της ηπειρωτικής Ευρώπης. Κι έχουμε ήδη πολλές τέτοιες «φάτσες» να εμφανίζονται σαν τον κ. Φάρατζ, την κ. Μαρί Λεπέν και τον κ. Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία. Γι’ αυτό σ’ αυτά τα θέματα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και επιτέλους, πολιτικά και με σοβαρότητα στο Εθνικό Κοινοβούλιο, να δούμε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας».
