Άρθρο του Γιώργου Λυσίκατου
Με αφορμή κάποιο κακόβουλο άρθρο που γράφτηκε στο διαδίκτυο όσον αφορά τη συλλογή πλαστικών καπακιών γενικότερα για στην Ελλάδα, θέλησα να πω δύο λόγια όσον αφορά την δράση μας.
«Τι μαζεύετε καπάκια και κινητοποιείτε τόσο κόσμο αφού ένα αμαξίδιο κάνει 300 ευρώ, μπορείτε να πάτε να μαζέψετε “x” ποσό από τους κατοίκους της περιοχής σας και μέσα σε λίγες ημέρες να το αγοράσετε, από το να ταλαιπωρείτε τον κόσμο να μαζεύει καπάκια για μήνες…» Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων το κακόβουλο άρθρο του οποίου ο τίτλος είναι «ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΠΑΚΙΑ».
Υπάρχει όμως και μια διαφορετική άποψη:
1) Μια ποσότητα πλαστικού δεν καταλήγει στα σκουπίδια, για να επιβαρύνει και άλλο το περιβάλλον αλλά αξιοποιείται.
2) Δεν είναι διατεθειμένος ο καθένας να δώσει το προαναφερθέν “x” ποσό , αλλά είναι διατεθειμένος να ρίξει το καπάκι σε μια σακούλα – να κάνει συλλογή αντί να το πετάξει
3) Έστω και έτσι ο κόσμος ενημερώνεται ότι υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανάγκη και μπορούμε να βοηθήσουμε με αυτήν την κίνηση
4) Με την ανακύκλωση του πλαστικού δίδεται κάποιο χρηματικό ποσό για ένα αναπηρικό αμαξίδιο το οποίο δεν διατίθεται ως δωρεά σε δημόσιο ίδρυμα αλλά σε πολίτες οι οποίοι έχουν πραγματικά ανάγκη.
5) Όλες οι διαδικασίες που κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε είναι διαφανείς αφού ο κόσμος ενημερώνεται για τις κινήσεις μας, για το πότε τελειώνει η συλλογή – πόσα καπάκια συλλέχθηκαν – πόσα χρειάστηκαν για το αμαξίδιο – που παραδόθηκε το αμαξίδιο.
Η δράση που έχουμε ξεκινήσει από κοινού με τον Παναγιώτη Τούμπα μέσα σε οχτώ μήνες απέφερε καρπούς αφού καταφέραμε να αγοράσουμε δύο αναπηρικά αμαξίδια και να τα δώσουμε σε άτομα που τα είχαν ανάγκη.
Ξέραμε από την αρχή ότι θα υπάρχουν και οι περίεργοι οι οποίοι θα πουν μια κουβέντα παραπάνω.
Ο κόσμος όμως της Αργολίδας και όχι μόνο απέδειξε τον εθελοντικό του χαρακτήρα και στήριξε τη δράση μας έμπρακτα.
«Τι μαζεύετε καπάκια και κινητοποιείτε τόσο κόσμο αφού ένα αμαξίδιο κάνει 300 ευρώ, μπορείτε να πάτε να μαζέψετε “x” ποσό από τους κατοίκους της περιοχής σας και μέσα σε λίγες ημέρες να το αγοράσετε, από το να ταλαιπωρείτε τον κόσμο να μαζεύει καπάκια για μήνες…» Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων το κακόβουλο άρθρο του οποίου ο τίτλος είναι «ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΠΑΚΙΑ».
Υπάρχει όμως και μια διαφορετική άποψη:
1) Μια ποσότητα πλαστικού δεν καταλήγει στα σκουπίδια, για να επιβαρύνει και άλλο το περιβάλλον αλλά αξιοποιείται.
2) Δεν είναι διατεθειμένος ο καθένας να δώσει το προαναφερθέν “x” ποσό , αλλά είναι διατεθειμένος να ρίξει το καπάκι σε μια σακούλα – να κάνει συλλογή αντί να το πετάξει
3) Έστω και έτσι ο κόσμος ενημερώνεται ότι υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανάγκη και μπορούμε να βοηθήσουμε με αυτήν την κίνηση
4) Με την ανακύκλωση του πλαστικού δίδεται κάποιο χρηματικό ποσό για ένα αναπηρικό αμαξίδιο το οποίο δεν διατίθεται ως δωρεά σε δημόσιο ίδρυμα αλλά σε πολίτες οι οποίοι έχουν πραγματικά ανάγκη.
5) Όλες οι διαδικασίες που κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε είναι διαφανείς αφού ο κόσμος ενημερώνεται για τις κινήσεις μας, για το πότε τελειώνει η συλλογή – πόσα καπάκια συλλέχθηκαν – πόσα χρειάστηκαν για το αμαξίδιο – που παραδόθηκε το αμαξίδιο.
Η δράση που έχουμε ξεκινήσει από κοινού με τον Παναγιώτη Τούμπα μέσα σε οχτώ μήνες απέφερε καρπούς αφού καταφέραμε να αγοράσουμε δύο αναπηρικά αμαξίδια και να τα δώσουμε σε άτομα που τα είχαν ανάγκη.
Ξέραμε από την αρχή ότι θα υπάρχουν και οι περίεργοι οι οποίοι θα πουν μια κουβέντα παραπάνω.
Ο κόσμος όμως της Αργολίδας και όχι μόνο απέδειξε τον εθελοντικό του χαρακτήρα και στήριξε τη δράση μας έμπρακτα.
