έρχεται ριπή
ουριοδρόμου ανέμου
και το ταξίδι ξεκινά
τότε η νύχτα ενώνεται
με καταρράκτες αστεριών
και ο καιρός
μας περιπαίζει
με άγγιγμα θανάτου
έσχατη συναυλία
που παιανίζουν
νικητήρια κύμβαλα
σε ατονικές συγχορδίες
ο θάνατος του έρωτα είνε
εκείνος που θρηνώ
και της γραφής
σε μια μέρα μόλις
ερωτεύτηκες την τέχνη
τώρα πια
σε πείσμα των αιώνων
ο έρωτας σου χάθηκε
το πύκτωμα
έφυγε μαζί με τον άνεμο
κι εσύ ήρεμα
χαίρεις
χωρίς αυταπάτες
το γλεύκος της ανυπαρξίας
την δίχως τάξη
αρμονία των σκιών
Θ.Σ.Σπαντιδέας
