Από τον Γιώργο Μανινή,δικηγόρο,τ.Δήμαρχο Νέας Κίου
(εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου)
Πιστεύω ότι άσκησα το ύψιστο λειτούργημά μου,εύορκα, με συνέπεια, σοβαρότητα και ήθος, όπως αρμόζει και επιβάλλεται για τα μέλη του ιστορικού Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, προσπαθώντας όσο μπορούσα ν υπηρετήσω την Δικαιοσύνη και να εκπληρώσω την αποστολή μου, μέσα στα παραπάνω αναφερόμενα πλαίσια της δικηγορικής δεοντολογίας και σύμφωνα με την παράδοση του Δικηγορικού μας Συλλόγου.Εάν, άθελά μου, έγινα πρόξενος οποιουδήποτε προβλήματος, στον Σύλλογό μας ή σε συναδέλφους μου, ζητώ ειλικρινά συγγνώμη.Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους με τους οποίους πάντα είχα και ήθελα να έχω τις πιο ειλικρινείς και αγαθές σχέσεις συνεργασίας».
Με αυτά τα λόγια ο Γιάννης Μελίδης, τον Αύγουστο του 2005, αποχωρούσε από την ενεργή δικηγορία και αποχαιρετούσε τους συναδέλφους του. Αλλά από αυτά τα απλά και σταράτα λόγια, ο καθένας αντιλαμβάνεται το πνευματικό και ηθικό του ανάστημα.
Σήμερα, που ο Γιάννης Μελίδης, αποχαιρετά, πλήρης ημερών, «χωρίς των δειλών τα παρακάλια και παράπονα» οριστικά την Αλεξάνδρεια, «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σ΄αυτόν που αξιώθηκε μια τέτοια πόλη», οδεύοντας προς την «άνω Ιερουσαλήμ» και ενώ άπνους ενώπιον μας κατατίθεται, μας φωνάζει με στεντόρεια τη φωνή:
-Αγαπημένοι μου συνάδελφοι, μείνετε στο ύψος που αρμόζει στο δικηγορικό σας λειτούργημα. Εγώ, από όλα τα αξιώματα που απέκτησα, ως τον σημαντικότερο και υψηλότερο τίτλο τιμής θεωρούσα εκείνον του δικηγόρου.
-Αγαπημένοι μου συμπολίτες, αγαπήστε τ΄Ανάπλι μας, όπως εγώ ειλικρινά το αγάπησα, τ΄Ανάπλι που μου ανταπέδωσε την αγάπη αυτή, εκλέγοντάς με ως πρώτο πολίτη του.
-Αγαπητοί Αργολιδείς, κυρίως εσείς που έχετε ή διεκδικείτε θέσεις ευθύνης σ΄αυτό τον τόπο, αρθείτε στο ύψος την περιστάσεων και πορευθείτε με αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια, μη αναλωνόμενοι «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου», με κυρίαρχο στοιχείο της δράσης σας «το δούναι» και όχι «το λαβείν».
-Αγαπητοί νέοι του τόπου μας, στήκετε και κρατείτε τη μνήμη του γένους μας. Μη ξεχνάτε από πού ήλθαν οι πρόγονοί σας, μην απεμπολήσετε τις αξίες που αυτοί διατήρησαν,πορευόμενοι τον δρόμο τον καλό, για εσάς και τους γύρω σας. Εγώ, αφήνοντας άκων τα ευλογημένα χώματα του Εύξεινου Πόντου, διωγμένος από άνομες και μισαλλόδοξες πολιτικές, βάδισα πλάι-πλάι με τους τόσους Έλληνες πρόσφυγες της «καθ΄ημάς Ανατολής», αντιμετωπίζοντας αρχικά τη δυσπιστία, ακόμη και την χλεύη, αλλά κατόρθωσα με την εργατικότητά μου και τη συνέπεια μου, να μετατρέψω την αρχική δυσπιστία, όχι μόνο σε απλή αποδοχή, αλλά σε εφαλτήριο για την ανάδειξή μου σε ανώτερα αξιώματα. Όμως ποτέ δεν με κατέλαβε η αλαζονεία και η έπαρση. Δεν ξέχασα τα πρώτα πατήματά μου στη φτωχογειτονιά των «Ρώσικων» της Πρόνοιας, τους φίλους, που μαζί παίζαμε ποδόσφαιρο αρχικά στις αλάνες και στη συνέχεια στον «Πανναυπλιακό», τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας. Και αυτούς υπηρέτησα μέχρι τέλους, σε όλα τα επίπεδα της δραστηριότητάς μου, στη δικηγορία, στο Δήμο, στη Βουλή των ελλήνων. Οι αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και της Μικρασίας και οι αξίες που αυτές συνεπάγονται, ήταν για μένα πάντοτε πηγή έμπνευσης και ευθύνης. Ποτέ δεν μπέρδεψα τη μαχητικότητα με την απρέπεια, την ευγένεια με την υποχωρητικότητα, τη διεκδίκηση με την κραυγή.
Αγαπημένε μας κυρ Γιάννη
Τώρα, που αναχωρείς «ένθα πάντων εστί ευφραινομένων η κατοικία», οι συνάδελφοί σου, ο Πρόεδρος, το Διοικητικό Συμβούλιο, όλα τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, σ΄αποχαιρετούμε με συγκίνηση και με ιδιαίτερο σεβασμό, επισημαίνοντας, αυτό που ο Πρόεδρος μας έγραψε:
«Σήμερα, που βιώνουμε καταστάσεις εκφυλισμού και υποβάθμισης, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής του τόπου, αναστήματα, όπως αυτό του Γιάννη Μελίδη, είναι απαραίτητο να παραμείνουν στη μνήμη μας, ως οδοδείκτες ήθους, ευγένειας και δημοκρατικής, λόγω και έργω, συμπεριφοράς».
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα, αγαπημένε μας κυρ Γιάννη.
Το αποτύπωμα που άφησες στο πέρασμά σου από τη ζωή, είναι και θα παραμείνει ιδιαίτερα φωτεινό, ιδιαίτερα ανεξίτηλο.
Γιώργος Μανινής
Ο Επικήδειος εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία, στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου στο Ναύπλιο, στις 13-10-2023.
Με αυτά τα λόγια ο Γιάννης Μελίδης, τον Αύγουστο του 2005, αποχωρούσε από την ενεργή δικηγορία και αποχαιρετούσε τους συναδέλφους του. Αλλά από αυτά τα απλά και σταράτα λόγια, ο καθένας αντιλαμβάνεται το πνευματικό και ηθικό του ανάστημα.
Σήμερα, που ο Γιάννης Μελίδης, αποχαιρετά, πλήρης ημερών, «χωρίς των δειλών τα παρακάλια και παράπονα» οριστικά την Αλεξάνδρεια, «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σ΄αυτόν που αξιώθηκε μια τέτοια πόλη», οδεύοντας προς την «άνω Ιερουσαλήμ» και ενώ άπνους ενώπιον μας κατατίθεται, μας φωνάζει με στεντόρεια τη φωνή:
-Αγαπημένοι μου συνάδελφοι, μείνετε στο ύψος που αρμόζει στο δικηγορικό σας λειτούργημα. Εγώ, από όλα τα αξιώματα που απέκτησα, ως τον σημαντικότερο και υψηλότερο τίτλο τιμής θεωρούσα εκείνον του δικηγόρου.
-Αγαπημένοι μου συμπολίτες, αγαπήστε τ΄Ανάπλι μας, όπως εγώ ειλικρινά το αγάπησα, τ΄Ανάπλι που μου ανταπέδωσε την αγάπη αυτή, εκλέγοντάς με ως πρώτο πολίτη του.
-Αγαπητοί Αργολιδείς, κυρίως εσείς που έχετε ή διεκδικείτε θέσεις ευθύνης σ΄αυτό τον τόπο, αρθείτε στο ύψος την περιστάσεων και πορευθείτε με αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια, μη αναλωνόμενοι «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου», με κυρίαρχο στοιχείο της δράσης σας «το δούναι» και όχι «το λαβείν».
-Αγαπητοί νέοι του τόπου μας, στήκετε και κρατείτε τη μνήμη του γένους μας. Μη ξεχνάτε από πού ήλθαν οι πρόγονοί σας, μην απεμπολήσετε τις αξίες που αυτοί διατήρησαν,πορευόμενοι τον δρόμο τον καλό, για εσάς και τους γύρω σας. Εγώ, αφήνοντας άκων τα ευλογημένα χώματα του Εύξεινου Πόντου, διωγμένος από άνομες και μισαλλόδοξες πολιτικές, βάδισα πλάι-πλάι με τους τόσους Έλληνες πρόσφυγες της «καθ΄ημάς Ανατολής», αντιμετωπίζοντας αρχικά τη δυσπιστία, ακόμη και την χλεύη, αλλά κατόρθωσα με την εργατικότητά μου και τη συνέπεια μου, να μετατρέψω την αρχική δυσπιστία, όχι μόνο σε απλή αποδοχή, αλλά σε εφαλτήριο για την ανάδειξή μου σε ανώτερα αξιώματα. Όμως ποτέ δεν με κατέλαβε η αλαζονεία και η έπαρση. Δεν ξέχασα τα πρώτα πατήματά μου στη φτωχογειτονιά των «Ρώσικων» της Πρόνοιας, τους φίλους, που μαζί παίζαμε ποδόσφαιρο αρχικά στις αλάνες και στη συνέχεια στον «Πανναυπλιακό», τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας. Και αυτούς υπηρέτησα μέχρι τέλους, σε όλα τα επίπεδα της δραστηριότητάς μου, στη δικηγορία, στο Δήμο, στη Βουλή των ελλήνων. Οι αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και της Μικρασίας και οι αξίες που αυτές συνεπάγονται, ήταν για μένα πάντοτε πηγή έμπνευσης και ευθύνης. Ποτέ δεν μπέρδεψα τη μαχητικότητα με την απρέπεια, την ευγένεια με την υποχωρητικότητα, τη διεκδίκηση με την κραυγή.
Αγαπημένε μας κυρ Γιάννη
Τώρα, που αναχωρείς «ένθα πάντων εστί ευφραινομένων η κατοικία», οι συνάδελφοί σου, ο Πρόεδρος, το Διοικητικό Συμβούλιο, όλα τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, σ΄αποχαιρετούμε με συγκίνηση και με ιδιαίτερο σεβασμό, επισημαίνοντας, αυτό που ο Πρόεδρος μας έγραψε:
«Σήμερα, που βιώνουμε καταστάσεις εκφυλισμού και υποβάθμισης, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής του τόπου, αναστήματα, όπως αυτό του Γιάννη Μελίδη, είναι απαραίτητο να παραμείνουν στη μνήμη μας, ως οδοδείκτες ήθους, ευγένειας και δημοκρατικής, λόγω και έργω, συμπεριφοράς».
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα, αγαπημένε μας κυρ Γιάννη.
Το αποτύπωμα που άφησες στο πέρασμά σου από τη ζωή, είναι και θα παραμείνει ιδιαίτερα φωτεινό, ιδιαίτερα ανεξίτηλο.
Γιώργος Μανινής
Ο Επικήδειος εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία, στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου στο Ναύπλιο, στις 13-10-2023.
