Για Ψωμί: Σε μια περίοδο που αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε 13ωρα και 16ωρα και πάλι να αδυνατούμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, αφού η ακρίβεια, που μέρα με τη μέρα καλπάζει, εξανεμίζει από τις πρώτες μέρες του μήνα το εισόδημά μας.
Για Παιδεία:Σήμερα που στα σχολεία μας παραμένουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, που τα γερασμένα κτίρια καταρρέουν στα κεφάλια των παιδιών και των δασκάλων μας. Σήμερα που οι μαθητές καλούνται να ανταπεξέλθουν σε έναν εξεταστικό κυκεώνα, σε ένα αποκρουστικό από άποψη περιεχομένου σχολείο εφήμερων δεξιοτήτων, με ανεπαρκείς ή ανύπαρκτες τις αναγκαίες κρατικές υποστηρικτικές δομές. Και στο στόχαστρο τίθενται πάντα τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας, η ανάγκη για ολόπλευρη μόρφωση, η ανάπτυξη της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου με βάση τις δυνατότητες της εποχής μας.
Για Ελευθερία: Παρακολουθούμε συγκλονισμένοι τις εξελίξεις στη γειτονιά μας, στην Παλαιστίνη. Παρακολουθούμε τον αγώνα ενός λαού για πατρίδα, ελευθερία, ανεξαρτησία. Ενός λαού που δολοφονείται εδώ και 75 χρόνια. Ενός λαού που οι ισχυροί αυτού του κόσμου έχουν αποφασίσει να εξαφανίσουν, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή.Δεν υπολόγισαν όμως εκείνον τον παράγοντα που έχει την πραγματική δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω.
Δεν υπολόγισαν τους λαούς σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας που με συγκλονιστικά ποτάμια δονούν τους δρόμους, απαιτώντας να σταματήσει η σφαγή, φωνάζοντας "Λευτεριά στην Παλαιστίνη".
Σήμερα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου "Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ" ζωντανεύουν ξανά απέναντι σε όσους δολοφονούν γειτονικούς λαούς. Απέναντι στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Απέναντι και στις δικές μας κυβερνήσεις που έχουν επιλέξει ως στρατηγικούς συμμάχους τους δολοφόνους.
Κανείς μας δε μένει ασυγκίνητος από το έγκλημα που συντελείται στην Παλαιστίνη. Πνιγόμαστε από τις δολοφονίες μικρών παιδιών. Από τους γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους στα χαλάσματα.Από γονείς που γράφουν στα κορμάκια των παιδιών τους το όνομά τους, για να μπορούν να τα αναγνωρίσουν όταν τα θερίσουν οι βόμβες. Από τα λόγια μιας Παλαιστίνιας μητέρας 4 παιδιών που φώναζε πως: "Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει για αυτά τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ, γιατί δεν είναι νούμερα, αλλά ονόματα, ιστορίες και όνειρα που σκοτώθηκαν από την Ισραηλινή κατοχή στη Γάζα".
Και έρχονται στα αυτιά μας τα λόγια των ποιητών για τα νεκρά παιδιά που ποτέ δε φεύγουν από το σπίτι… Για τα νεκρά παιδιά που δεν μπορείς να τα δεις… Που όμως δε ζητούν τίποτα από εμάς, παρά μόνο… ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΛΛΑ ΝΕΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ!
Συνεχίζουμε λοιπόν… με εφόδιο την ανεξάντλητη δύναμη και αντοχή που μας γεμίζει ο αποφασιστικός, οργανωμένος αγώνας για τη ζωή, το δίκιο, τη μόρφωση, την Ειρήνη!
Καλούμε όλους τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά μας να συμμετέχουμε στη συγκέντρωση που οργανώνουν φορείς και σωματεία την Παρασκευή 17/11 στις 6:30μμ στην πλατεία Δημαρχείου στο Ναύπλιο.
ΔΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ
