Γράφει η Αναστασία Μήλιου
Δικηγόρος *
Δικαίωμα διατροφής μετά από την διάσπαση της έγγαμης σχέσης δεν έχουν μόνο τα ανήλικα τέκνα ή τα ενήλικα που αποδεδειγμένα σπουδάζουν αλλά και ο/η σύζυγος που έχει το μικρότερο απο τους δύο εισόδημα, με αίτημα του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και ή μονο της τακτικής αγωγής.
Ειδικότερα από το σύνολο των διατάξεων του νόμου που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, προκύπτει ότι σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, (όχι σε περίπτωση διαζυγίου), οπότε εξακολουθεί μεν τυπικά ο μεταξύ των συζύγων γάμος, αλλά δεν μπορεί να γίνει λόγος περί συνεισφοράς αυτών προς αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή, αφού με τη διακοπή της συμβίωσης έπαυσε να υπάρχει και να λειτουργεί κοινός οίκος και να δημιουργούνται οικογενειακές ανάγκες, εκείνος από τους συζύγους που διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία δικαιούται από τον άλλο, ανεξαρτήτως του εάν είναι εύπορος ή άπορος, διατροφή σε χρήμα, που προκαταβάλλεται μηνιαίως και υποκαθιστά τη συνεισφορά του υπόχρεου υπό συνθήκες οικογενειακής ζωής.