Την Κυριακή 29 Μαΐου και ώρα 12 μμ. στον ιερό ναό Αγίας Τριάδος Ναυπλίου θα γίνει η κηδεία του αρχιμουσικού Βασιλείου Χαραμή.
Χαραμής Βασίλειος
(Ναύπλιο 1909). Χαλκόστερνος αρχιμουσικός, χοράρχης και καθηγητής μουσικής, που ταυτίζεται με τη σύγχρονη μουσική Iστορία του Ναυπλίου. Από τα γυμνασιακά του χρόνια μελέτησε κιθάρα με τον Σπ. Νεοφώτιστο. Στη συνέχεια μαθήτευσε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών (κοντά στους Μ. Βούρτση, Β. Σωζόπουλο, Λ. Ζώρα και Μ. Βάρβογλη --από τον οποίο πήρε δίπλωμα φούγκας το 1934). Λίγο μετά ανέλαβε αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Ναυπλίου και έμεινε στο τιμόνι της περισσότερο από μισόν αιώνα! Με συνεχείς προσπάθειες και παρά τις πολλαπλές δυσκολίες, κατάφερε να έχει πάντοτε στη διάθεσή του ένα καλοδιδαγμένο μουσικό Σώμα, που κυμαινόταν από 40 ώς 18 μουσικούς (1985) και να επιδεικνύει αξιομνημόνευτη πολιτισμική δραστηριότητα. Έχει συνθέσει κομμάτια ρεπερτορίου μπάντας (εμβατήρια, ενοργανώσεις κομματιών, κ.λπ.). To 1955 ίδρυσε φιλαρμονική 35 ατόμων από κρατούμενους των αγροτικών φυλακών Τύρινθας και έδωσε πλήρη συναυλία στην πλατεία του Ναυπλίου κατά τον Εορτασμό του Αγίου Αναστασίου πολιούχου της πόλης(!). Διετέλεσε επίσης (από το 1935 ώς το 1981) δ/ντής στο Παράρτημα Α' του Ελληνικού Ωδείου Ναυπλίου (με την πολύτιμη βοήθεια της Ναυπλιώτισσας καθηγήτριας πιάνου Στέλλας Κωστούρου που τον διαδέχτηκε. Αργότερα και ώς τα τελευταία χρόνια ανέλαβε και πάλι καθήκοντα συνδιευθυντή του Ωδείου!) και καθηγητής μουσικής (από 1.4.1939) στο Γυμνάσιο Ναυπλίου και αργότερα, στο Γυμνάσιο Θηλέων Ναυπλίου (φτάνοντας στον βαθμό του γυμνασιάρχη). Κατα καιρούς σχημάτισε εκκλ. Χορούς ("Της Παναγίας", κ.λπ.) και διάφορες χορωδίες (είτε μικτές είτε ανδρικές είτε μονο κοριτσιών είτε μικτές εφηβικές και παιδικές) με δεσπόζουσα την ιστορική και αξιόμαχη " Ναυπλιακή Χορωδία", που ξεπέρασε τα όρια της Αργολίδας και εμφανίστηκε σε διάφορες Εκδηλώσεις στην Αθήνα, σε άλλες ελλ. πόλεις, αλλά και στο Ottobrunn της Γερμανίας. To 1993, ο Β. Χαραμής, εκτός των άλλων υποχρεώσεών του, ανέλαβε αμισθί να οργανώσει μικτή χορωδία και στο Λυγουριό (!).Από το ξεκίνημά του αποφάσισε να μη φύγει από τον τόπο του (όσο κι αν καταξιώθηκε) και να αφιερωθεί αποκλειστικά στην πολιτιστική ανάπτυξη αυτού για μια ζωή. Έχει τιμηθεί με διάφορες διακρίσεις από πολλούς Φορείς και στις 18.12.1993 του απενεμήθη επαξίως σε ειδική τελετή το "Χρυσό κλειδί" της γενέτειράς του, που τόσο ευδόκιμα «δια βίου» υπηρέτησε.
