Διαβάζουμε στο prefadoros-Nafplio:
«το σενάριο αποµάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι, καθώς και η µεθόδευσή του» και έθεσε το δίλημμα: «ή θυσίες, ή επιστροφή στη δραχμή».
Μετά το νέο κάλεσμα της Μαρίας Armani πλήθος κόσμου βγήκε στους δρόμους με ένα σύνθημα να δονείται σε όλη τη χώρα "θυσίες, και άλλες θυσίες, θέλουμε και άλλα μέτρα, μας μείνανε κάτι ψιλά δικά σας κι αυτά".
Ρε, αυτός ο Λαός μπορεί να έχει χίλια κουσούρια αλλά είναι περήφανος, το νιώσανε στο πετσί τους δεκάδες κατακτητές και το ξεχάσατε εσείς;
Τι να πεις για την κ. Δαμανάκη και τους ομοίους της; Τους λυπάμαι, δεν αξίζουν ούτε τα πλήκτρα να χτυπάς για πάρτη τους.
Εμείς φταίμε όμως, η αδούλωτη γενιά του Πολυτεχνείου που "υποδουλώθηκε" 38 χρόνια τώρα σ' αυτούς, που επιβραβεύσαμε με τίτλους και αξιώματα, για να φτάσει η χώρα και ο Λαός στο σημερινό αδιέξοδο.
Εμείς οι τότε αγωνιστές νέοι καταφέραμε να ξεπουλήσουμε το αύριο των σημερινών νέων, των παιδιών μας.
Και είμαστε υπεύθυνοι, όχι γιατί "τα φάγαμε μαζί" όπως λένε για να βρουν συνενόχους στο έγκλημα, αλλά γιατί ανεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα αυτούς που πούλησαν την ψυχή τους και τον αγώνα μας.
Είμαστε υπεύθυνοι γιατί ξεχαστήκαμε στα κάγκελα του Πολυτεχνείου τη στιγμή που άλλοι "εξαργύρωναν" τη φωνή μας.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο...
