Ελληνας περίπου στα 35, αδύνατος. Πάρα πολύ αδύνατος. Στα χέρια του κράταγε 3 πακέτα χαρτομάνδηλα. Στη μάτια του τσακίστηκε η ψυχολογία μου... - ψάχνω δουλειά κύριε, μου είπε. Γυρνάω παντού εδώ και 6 μήνες. Δεν θέλω ένσημα και ασφάλεια. Θέλω ένα μικρο μεροκάματο και την αξιοπρέπεια μου.... "τράβηξε τα μάτια του" και κοίταξε στο βάθος. Στη σούβλα με τον γύρο κοτόπουλο. Κατάλαβα.. - έχω να φάω από χθες το πρωί, μου είπε, και κίνησε προς την πόρτα. Του έδωσα τα σουβλάκια μου. Έτσι χωρίς την παραμικρή σκέψη.
Δίπλα μου μια κυρία γύρω στα 60, έβλεπε σιωπηλή. Ανοίγει το ψυγείο και βγάζει μια coca cola. Του την δίνει, ζητώντας του συγνώμη που μόνο αυτό μπορούσε να προσφέρει. Ο άγνωστος, την κοιτάζει, και της λέει πολύ δειλά : Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, άλλα δεν θα πάρω την coca cola. Είναι πολυτέλεια για μένα. Άλλωστε αν την πιω, θα χωνέψω, και θα πεινάσω πιο γρήγορα......
Ένοιωσα εξαιρετικά άβολα. Έφυγα. Άναψα τσιγάρα και περπάτησα στο κρύο, μπας και καταλάβω. .... Εγώ πίνω την coca cola, για να χωνέψω τη λαιμαργία μου, ενώ κάποιος άλλος, δεν την πίνει για να " επιβραδύνει" την πείνα του......
Γιώργος Σιώπας
