Υπήρχε η δυνατότητα να αποφύγει η Ελλάδα το μνημόνιο; Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να το αποφύγουμε για πολύ απλούς και σκληρούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ουσιαστικά το 2009 η χώρα ήταν μπροστά στη χρεοκοπία με το απίστευτο έλλειμμα και χρέος που είχε εκείνη τη χρονική στιγμή. Υπήρχε δυνατότητα να εφαρμοστεί ένα άλλο είδος μνημονίου; Ξαναλέω ότι δυστυχώς όχι γιατί απλούστατα το είδος του μνημονίου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα εφαρμόζεται στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ισπανία και μάλλον θα εφαρμοστεί και στην Κύπρο. Δυστυχώς πρόκειται για δράσεις οι οποίες στην πραγματικότητα εξειδικεύουν αυτό το απίστευτο, κυνικό, απάνθρωπο πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ο καπιταλισμός που ωραιοποιημένα τον λέμε τώρα «παγκόσμιες αγορές» και ο οποίος καπιταλισμός στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι επιλογές σε βάρος των κοινωνιών και των ανθρώπων.
Υπήρχε η δυνατότητα να βρούμε από αλλού λεφτά; Δεν θέλω να απαντήσω ως Έλληνας. Θέλω ως απλός πολίτης να αναρωτηθώ: Η Κύπρος άραγε που αποπειράθηκε να βρει από αλλού λεφτά τα κατάφερε; Θέλω να σας θυμίσω ότι η κυπριακή δημοκρατία με κεντροαριστερή κυβέρνηση του Προέδρου Χριστόφια δοκιμάζει εδώ και πολλούς μήνες να βρει πηγές χρηματοδότησης προκειμένου να μην πέσει και αυτή στη «μέγγενη» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η Κύπρος έχει μία σπουδαία γεωπολιτική θέση και έχει εξαιρετικά καλές σχέσεις και με τη Ρωσία και με την Κίνα και δοκίμασε για πολλούς μήνες να βρει χρηματοδότηση εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης της κυπριακής δημοκρατίας, και η Κύπρος θα εμπλακεί -απ' ό,τι φαίνεται, ήδη η τρόικα βρίσκεται εκεί από χθες- σε μία σκληρή διαπραγμάτευση με τους ίδιους δανειστές με τους οποίους έχει εμπλακεί και η Ελλάδα.
Δεύτερη ερώτηση: «Βγαίνει» το μνημόνιο; «Βγαίνει» το μεσοπρόθεσμο; Υπάρχει ελπίδα; Έχουν νόημα όλες αυτές οι απίστευτες, οι τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού; Θα απαντήσω στο πρώτο, εάν «βγαίνει» το μεσοπρόθεσμο και ο Προϋπολογισμός που συζητάμε. Το μεσοπρόθεσμο που ψηφίσαμε πριν από λίγες μέρες και ο Προϋπολογισμός δεν θα «βγουν» εάν δεν ισχύσουν και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις που έχουμε θέσει στο δημόσιο διάλογο. Δεν θα βγουν εάν δεν έχουμε πετυχημένη πολιτική διαπραγμάτευση, εάν δεν δοθεί άμεσα ολόκληρη η δόση στην εθνική οικονομία, εάν δεν υπάρξει επιμήκυνση, εάν δεν υπάρξει όλο αυτό το πλέγμα των κοινωνικών και οικονομικών αντίβαρων που έχουμε ζητήσει.
Βεβαίως σ' αυτή την κατεύθυνση θέλω να πω ότι είναι τουλάχιστον ατυχέστατες οι δηλώσεις του Προέδρου του Συνασπισμού και Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κυρίου Τσίπρα για το ζήτημα της προσέλκυσης επενδύσεων και δεν είναι απλώς γιατί λέμε σε διεθνείς επενδυτές «μην έλθετε να επενδύσετε στην Ελλάδα». Δεν είναι μόνο γι' αυτό. Είναι και για κάτι άλλο που το ξεχνάμε και το οποίο θεωρώ ότι υποβαθμίζει το Εθνικό Κοινοβούλιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να σας θυμίσω ότι με παρέμβαση δική μας ζητήσαμε και μπήκε ειδική ρήτρα στο συγκεκριμένο άρθρο των αποκρατικοποιήσεων ώστε καμία αποκρατικοποίηση να μην προχωρήσει εάν δεν περάσει πρώτα από τη Βουλή των Ελλήνων, εάν δεν δημοσιοποιηθεί στο Σώμα και εάν δεν υποστεί τη βάσανο του διαλόγου και της διαφάνειας αυτού του Σώματος. Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι κακά κάνουν τη δουλειά τους οι τεχνοκράτες, ότι κακά κάνει τη δουλειά της η Κυβέρνηση, μα και το Εθνικό Κοινοβούλιο ως Σώμα το οποίο θα συζητήσει την κάθε είδους αποκρατικοποίηση ξεχωριστά, είναι δυνατόν να μην το εμπιστευόμαστε ούτε και αυτό;
Θεωρώ λοιπόν ότι τέτοιου είδους δηλώσεις δεν βοηθούν καθόλου και αντίθετα οδηγούν σε μία κατεύθυνση όπως αυτή που σήμερα γράφεται στις εφημερίδες για το 25% πληθωρισμού της περήφανα πτωχευμένης Αργεντινής και του τεράστιου βαθμού εγκληματικότητας που υπάρχει στη συγκεκριμένη χώρα.
Υπάρχει ελπίδα; Έχει νόημα όλο αυτό; Εγώ θέλω σ' αυτή τη δημόσια συζήτηση να καταθέσω ορισμένα σημεία αισιοδοξίας και ελπίδας. Επειδή είμαι βέβαιος ότι τα ξέρουμε όλοι, είναι χρήσιμο να τα θυμόμαστε. Έχουμε διανύσει τα 2/3 του δρόμου. Πάμε σε πρωτογενές πλεόνασμα. Έχουμε αυξήσει τις εξαγωγές. Η ελληνική επιχειρηματικότητα είναι αυτό που λέμε στην οικονομία «ρηχή» επιχειρηματικότητα, δηλαδή όχι με βαριά βιομηχανία, αλλά με μικρομεσαίες επιχειρήσεις του τουριστικού ή του κατασκευαστικού ή άλλων τομέων που είναι εξαιρετικά ευέλικτες και μπορούν στο πρώτο εξάμηνο «να πάρουν τα πάνω τους» αν τους δώσεις μια «ανάσα». Άρα έχουμε τη δυνατότητα μέσα σε έξι μήνες να ανατρέψουμε την πορεία.
Η Ελλάδα έχει μία σπουδαία γεωστρατηγική θέση. Χαίρομαι που ο συνάδελφος κύριος Παφίλης αναφέρθηκε σ' αυτό το ζήτημα. Ναι, η Ελλάδα έχει μεγάλο ορυκτό πλούτο που τον είχε αγνοήσει επειδή ζούσε στη φενάκη των δανεικών.
Τώρα, όμως, αυτό έχει αντιστραφεί. Ξεκινούμε τις έρευνες υδρογονανθράκων. Αύριο στην Πάτρα θα έρθει το νορβηγικό καράβι που τη Δευτέρα ξενικά στο Ιόνια και νότια της Κρήτης, για πρώτη φορά μετά από δεκαπέντε χρόνια, τις έρευνες υδρογονανθράκων. Τα αναμενόμενα έσοδα είναι 150 δισεκατομμύρια ευρώ σε βάθος τριακονταετίας. Έχουμε άλλο ορυκτό πλούτο; Ναι, έχουμε τον ορυκτό πλούτο τον, επίσης αγνοημένο, που το ΙΓΜΕ τον έχει αξιολογήσει ότι είναι της τάξης των 45 δισεκατομμυρίων και που ήδη με διεθνείς διαγωνισμούς στη γεωθερμία, στο χρυσό, στο χαλκό, έχουμε ξεκινήσει και τον αξιοποιούμε. Άρα, είμαστε και σε αυτό μπροστά.
Και θέλω να τελειώσω με κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι χρέος φορέων εκτός της πολιτικής, αλλά που πρέπει και αυτοί να κάνουν τη δουλειά τους. Αναφέρομαι στην Τράπεζα της Ελλάδος και την υποχρέωσή της να παρακολουθεί και να παραδίδει στους θεσμοθετημένους φορείς της πολιτείας όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω. Μπορούμε να έχουμε δεκάδες λίστες με όλους αυτούς και να ελέγξουμε αν είναι μαύρο χρήμα, γιατί αν είναι νόμιμο είναι εντάξει, αλλά το πολύ μαύρο χρήμα μπορούμε να το βρούμε.
Να τελειώσω με μια φράση. Θέλω να ελπίζω ότι σε μια χώρα όπου το δημοκρατικό πολίτευμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε κρίση, όπου έχουν αρχίσει να φαίνονται σαφή σημάδια εντός του Κοινοβουλίου και κυρίως έξω στην κοινωνία εκφασισμού της δημόσιας συμπεριφοράς, είμαστε όλοι μαζί στον ίδιο δρόμο υπεράσπισης της δημοκρατίας.
Και θέλω πραγματικά να ελπίζω ότι οι εκφράσεις που άκουσα από συνάδελφο του Συνασπισμού ότι όσοι υπογράφουν το μνημόνιο δεν θα περάσουν απλώς από Ειδικό Δικαστήριο, αλλά θα έχουν την τύχη του λιντσαρίσματος του Αμερικάνου πρέσβη στη Λιβύη, είναι απλώς μια ατυχής δήλωση που πρέπει όλοι να την ξεχάσουμε.
Τελειώνοντας, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πιστεύω ότι στη μάχη κατά του ναζισμού, κατά του φασισμού, κατά της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είμαστε όλοι ενωμένοι και σας καλώ να ενώσουμε τις δυνάμεις.
Ευχαριστώ πολύ».
