Του Δημήτρη Σκούφη
Οι υποστηρικτές του δόγματος αυτού πρωτίστως-μεταξύ των οποίων και εγώ-επιδιώκουν,αναζητούν πίσω από τηντρέχουσα δυσμενή συγκυρία, τρόπους για μια ασφαλέστερη πορεία.
Τίποτε όμως δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς, αλλά όταν έχεις φάει μια τούρταμιλφέιγ ότι καφέ και να παραγγείλεις, σκέτο σου φέρνουν.
Πάνω από τεσσάρα χρόνια τώρα οι περισσότεροι από μας μετράμε μόνο λάθη...
Και; Πάλι λάθος μας βγαίνουν .
Οι πραγματικές ευκαιρίες της κρίσης δεν ωφέλησαν πάρα μόνο κάποιους για να διευρύνουν τους«κύκλους εκμετάλλευσης»
Ευκαιρίες δόθηκαν αλλά μόνο στους δυνατούς παίκτες και παράγοντεςτης «...αγοράς», προκειμένου να εκμηδενίσουνδυστυχώς ακόμα και με ...... ύποπτες βοήθειες ... κάθε διαπραγματευτικό χαρτί όλων των υπολοίπων.
Δημοσιεύματα και μάλιστα πολύ πρόσφατα κάποιων εφημερίδων...... αναφέρουν πως κάποιοι πολυεκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσίατους μέσα σε ένα μόλις χρόνοκατά 20% και πλέον.
Η κρίση φαίνεται να δημιούργησεκατάλληλεςσυνθήκες μόνο για μια σειράαπό εξόχως επιτυχημένα “NewDeals” από μεριάς του κεφαλαίου.
ΟΙ επόμενοι 4-5 μήνες θα είναιχωρίςαμφιβολία εξαιρετικά κρίσιμοι για το μέλλον της χώρας.
Μέχρι τις αρχές της άνοιξης του 2014 θα έχουν δρομολογηθεί οιαπαραίτητεςεκείνες λύσεις που θα προκρίνουν οι δανειστές μας τόσο για τη βιωσιμότητα του χρέους όσο και για την αναμενόμενη πορεία προς την ανάπτυξη.
Ωστόσο όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει προοπτική χωρίς την κινητοποίηση κεφαλαίων σε κλάδους όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά και σε κλάδους με σημαντικό εξαγωγικό προσανατολισμό όπως πχ ο τουρισμός. Ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα χωρίς την κινητοποίηση των συναφών με τις διασυνδέσεις και την εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της χώρας ως διεθνούς κόμβου (ενέργεια, μεταφορές, λιμάνια, εμπόριο) κλάδων, χωρίς επενδύσεις σε μεγάλα έργα υποδομών, δικτύων και τουριστικής ανάπτυξης δηλ σε υποδομές που μπορούν να κάνουν όχι μόνο τη διαφορά άλλα και μεσομακροπρόθεσμα να διεγείρουνθετικα και τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας, χωρίςπραγματικες μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις σε ολόκληρο το εύρος αυτού που λέμε Δημόσια διοίκηση και γενικά Δημόσιο.
Από τις λύσειςαυτέςθα εξαρτηθεί τόσο η «επόμενη μέρα» της ελληνικής κοινωνίας όσο και οι προοπτικές της νέας γενιάς.
Ωστόσο οι νέοι μας και ιδίως αυτοί με τα πιο δυνατά βιογραφικά, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας μας, εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα ,αναζητώνταςαλλού την τύχη τους.
Είναι κοινό μυστικό ότι το τίμημα της κρίσηςεξακολουθούνακόμα και τώρα να το πληρώνουν κυρίως αυτοί που ευθύνονται λιγότερο ή και καθόλου για τη σημερινή κατάντια: Οι ειλικρινείς φορολογούμενοι και ιδίως τα μικρομεσαία οικονομικά στρώματα.
Και τα αδιέξοδα όμως της σημερινής Ευρώπης προς -το παρόν τουλάχιστον- και φαίνονται αλλά και είναι ανυπέρβλητα.
Ο εκ των πραγμάτων οικονομικός κυρίαρχος, η Γερμανία δηλαδή, δεν θέλει ή δεν είναι σε θέση να οικοδομήσει μία νέαομόσπονδη ή άλλως συνεκτικήΕυρώπη που να στηρίζεται είτε στην πολιτική (δημοσιονομική,οικονομική, τραπεζική κλπ) ένωση όλων, είτε σε δημοκρατικά και ανεξάρτητα μεταξύ τους κράτη, με μια σθεναρήΔιοίκηση στηριγμένη στις ευρωπαϊκός αξίεςέστω και υπό την ηγεμονία της.
Ανυπέρβλητη όμως και φαίνεται και είναι εκ των πραγμάτων ωστόσο και η δημιουργία ενός 4ου /απολυταρχικού/ Ράιχ(Φτουφυλακί εν τω στόματί μου...), όπως ενδεχομένως η Γερμανία θα επιθυμούσε.
Δεν ξέρω αλήθεια τι να υποθέσω ότι θα συμβεί από εδώ και πέρα, γιατί η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα μας είναι πολύ σκληρή, πολύ ρευστή και δεν χωρούν προβλέψεις.
Άλλωστε, «όποιος προβλέπει δεν γνωρίζει κι όποιος γνωρίζει δεν προβλέπει».
Εκείνο που ξέρω είναι πως χάθηκαν ... ευκαιρίες... και για τους απλούς Έλληνες πολίτες τα τελευταία χρόνια.
Και ως πολίτες θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Τα πάντα στην Ελλάδα φωνάζουν «αλλάξτε» αλλά, ακόμα και σήμερα, κάποιοι και μάλιστα πολλοί ακόμα, αρνούνται να κάνουν την παραμικρή αλλαγή.
Πως είναι δυνατόν να θέλουμε να αλλάξουν τα πάντα, χωρίς όμως να αλλάξει τίποτα. Αυτό...... δεν γίνεται.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, πρέπει να αλλάξεις κι εσύ αν θέλεις να παραμείνεις ο ίδιος.
Αν δεν αλλάξεις, σαπίζεις. Είναι όμως και αυτό μια πολύ μεγάλη αλλαγή και μάλιστα χωρίς επιστροφή.
Δυστυχώς, ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, δεν έχει υποχωρήσει σχεδόν καμία από τις εξόφθαλμα υπεύθυνες για τα σημερινά αδιέξοδα παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Όλα αυτάαλλά και οι συνακόλουθες τόσο με τα παραπάνωόσο και μια σειρά άλλες πολιτικές, οικονομικές ,κοινωνικές επιπτώσεις, ων ουκ έστι αριθμός,προοιωνίζουν ένα δύσκολο χειμώνα.
Επί ένα και πλέον χρόνο η σημερινή κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμία ή σχεδόν καμία ουσιαστική διόρθωση σε εκείνο το πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση πουορθώς τοείχε καταγγείλει.
Τώρα μάλλον βρίσκεται αντιμέτωπη με το τέλος των επιλογών της αυτών. Αν δεν αμφισβητήσει την αξιοπιστία και του προγράμματος και των έωςτώρα επιλογών της θα αντέξει άραγε για πολύ ακόμα;
Στην πολιτική λένε πως πάντοτε τα μέσα που διαθέτει κάποιος είναι περιορισμένα, ενώ ο κατάλογος των επιθυμητών στόχων ατελείωτος. Επομένως όλα θα κριθούν τόσο από την επιλογή των προτεραιοτήτων που έχει στη διάθεσή της η πολιτική ηγεσία του τόπου όσο και από τον τρόπο και την έκταση εφαρμογής τους.
Δυστυχώς, τα λάθη που έχουν γίνει από τους δανειστές μας στις εκτιμήσεις τους για το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης χάνονται όταν αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το μεγάλο εκείνο κουβάρι ,... να μετράμε και να καταγράφουμε και τα δικά μας λάθη που μας έφεραν έωςεκείνο το χρονικό σημείο που έπιασαν το νήμα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναλαμβάνοντας κυρίαρχο ρόλοστην ευθύνη των πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα.
Οι σχέσεις τρόϊκας και ελληνικής πολιτικής ολιγαρχίας κανείς πια δεν αμφιβάλει ότι δεν είναι σήμερα καλές.
Πρόσφατα το ΔΝΤ σε έκθεσή του για την Ελλάδα αναφέρει ότι για την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος δεν φταίει ο πολλαπλασιαστής (όπως είχε ειπωθεί) αλλά η ανικανότητα της ελληνικής πολιτικής ελίτ να κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις
Πάνω στο ίδιο θέμα κυβερνητική γερμανική εφημερίδα , γράφει για «..μια συνεχιζόμενη ανικανότητα της πολιτικής ελίτ της Ελλάδας να προωθήσει τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις, για λαϊκίστικη ρητορική, για έλλειψη αξιοπιστίας, για εμμονές της σε προσωπικούς και όχι εθνικούς στόχους...κλπ κλπ ».
Φυσικά η τρόϊκα είναι στην πραγματικότητα απόλυτα συνυπεύθυνη για όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Και είναι συνυπεύθυνη, γιατί αν και γνώριζε από την αρχή το ποιος ήταν ο πραγματικός υπεύθυνος για την κατάσταση που έφτασε η Ελλάδα, δηλαδή το πολιτικό της σύστημα, παρόλα αυτά το στήριξε.
Τέλος αν πολλοί δέχονται τώρα πως η ΟΝΕ στήθηκε σε λάθος.. βάση..καθωςσυμπληρώνονται πια τρία και πλέον χρόνια άτυπης έστω... χρεοκοπίας μας, οφείλουμε και να παραδεχτούμε και να αναγνωρίσουμε ότι, παρά τα «..ευρωπαϊκά» λάθη και τις «..ελληνικές» ολιγωρίες, είμαστε ως χώρα σε ασύγκριτα καλύτερη μοίρααντιμετωπίζοντας «ως ευρωπαϊκό ζήτημα» και κατ ανάγκη αυτούμαζί και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους (και κυρίως με αυτούς του νότου) το πρόβλημά μας αυτό , παρά αν το αντιμετωπίζαμε μόνοι.
