Όταν στην Μικρά Ασία ο τσαρικός στόλος του Ορλώφ κατέστρεψε τον σουλτανικό στόλο, οι Έλληνες χαρούμενοι κατέβηκαν στην παραλία να δούν τα καράβια του Σουλτάνου, όσα είχαν σωθεί, να αποχωρούν από τα εδάφη τους.
Μεταξύ του όχλου ήταν και ένας αστείος Έλληνας, που θέλοντας να καταραστεί τους Τούρκους και αυτοί να το λάβουν ως ευχή, τους φώναξε «Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρα στα πανιά σας, ούτε πουλί πετούμενο να μην βρεθεί μπροστά σας».
Οι Τούρκοι τον ευχαρίστησαν για την ευχή του, αλλά αλλιώς την εννοούσε ο πονηρός ο Έλληνας. «Πηγαίνετε κατ' ανέμου ( κατά διαβόλου), και να μην φτάσετε ποτέ σας στην στεριά για να συναντήσετε πουλιά να πετούν».
Μεταξύ του όχλου ήταν και ένας αστείος Έλληνας, που θέλοντας να καταραστεί τους Τούρκους και αυτοί να το λάβουν ως ευχή, τους φώναξε «Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρα στα πανιά σας, ούτε πουλί πετούμενο να μην βρεθεί μπροστά σας».
Οι Τούρκοι τον ευχαρίστησαν για την ευχή του, αλλά αλλιώς την εννοούσε ο πονηρός ο Έλληνας. «Πηγαίνετε κατ' ανέμου ( κατά διαβόλου), και να μην φτάσετε ποτέ σας στην στεριά για να συναντήσετε πουλιά να πετούν».
