Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ η δεύτερη έκδοση του βιβλίου της δημοσιογράφου
Δέσποινα Σωτηροπούλου με τίτλο < ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ >. Το βιβλίο πραγματεύεται τον έρωτα και το θάνατο μέσα από οκτώ ανθρώπινες καταγραφές.
Σε κάθε κεφάλαιο κι ένα όνομα.
Επτά γυναίκες κι ένας άντρας.
Κοντά τους κι ένας παρατηρητής. Ένας εξομολογητής. Ένας μάρτυρας. Που κι αυτός, με την σειρά του, φοβάται, χαίρεται, δειλιάζει, τολμά, κλαίει, γελά, πονά, αμφισβητεί, πιστεύει.
Ένας παρατηρητής, με ζωή δανεική.
Από τις ζωές των άλλων.
Σε κάθε κεφάλαιο κι ένα ρήμα, που εκπροσωπεί το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται. Εκφράζει το μοτίβο της δικής του διαδρομής. Σκιαγραφεί το διαφορετικό ψυχισμό. Φωτογραφίζει την άλλη…ματιά.
Κι αλήθεια…Που πάνε οι ψυχές όταν φεύγουν; Το αναπάντητο ερωτηματικό.
Κι αλήθεια…Γιατί με τον έρωτα νομίζουμε πως θα ξορκίσουμε το θάνατο;
Που συναντιούνται…ο έρωτας κι ο θάνατος;
Υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο;
Ότι βιώνουμε είναι αληθινό ή μας ξεγελά η πλάνη;
Κι αυτό το…σώμα, ποια έκφραση να διαλέξει για να φανερωθεί;
Κι εκείνη η…ψυχή, ποια μορφή να πάρει για να αποκαλυφθεί;
Τα ερωτηματικά επιδέχονται όλες τις ερμηνείες.
Το συμπέρασμα παραμένει ίδιο.
Ένας είναι ο δρόμος.
Αυτός που πρέπει να κάνουμε.
Κι αυτό, δεν αλλάζει.
Αφηγούνται και σχολιάζουν: η δημοσιογράφος ΡΕΝΑ ΚΟΥΒΕΛΙΩΤΗ, οι ηθοποιοί ΒΑΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΕΛΙΟΣ και οι ΣΤΕΛΛΑ ΙΩΑΝΝΟΥ και ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΡΗΣ (ΔΡΑΓΩΝΑΣ).
Συμμετέχει η παιδική-νεανική χορωδία του «Καββαδία».
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του διατίθενται στον σύλλογο “Η ΠΙΣΤΗ”, για τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο.
Tιμή βιβλίου: 10€
Είσοδος Ελεύθερη
«ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ»
Καλησπέρα σε όλους και όλες και καλή δύναμη για όσα όλοι και όλες ζούμε....
Έχει περάσει καιρός, ένας ολόκληρος χρόνος, από την όμορφη βραδιά για την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου που μας απασχολεί εδώ απόψε με τη δεύτερη έκδοση του.
> Τι σημαίνει αυτό ; Σημαίνει επιτυχία ,χαρά ,επιβεβαίωση ανταπόκριση και μαζί μια ΠΡΆΞΗ ΑΓΆΠΗΣ αφού το Δεσποινιώ μας έτσι αποφάσισε.
> Κι εγώ που γνώρισα και τη ΔΕΣΠΟΙΝΑ και τον Γιώργο της στις σκληρές ώρες της δουλειάς , αλλά και στις όμορφες ώρες μια άδολης φιλίας είμαι εδώ για να σας πω μερικές σκέψεις μου .
> Η Δέσποινα Σωτηροπούλου της δημοσιογραφίας, της φιλίας , των κοινωνικών αγώνων , η Δέσποινα του Γιώργου, της οικογένειας ,των συναδέλφων ,των δημοτών της Νίκαιας, των ανθρώπων του μόχθου, της Ελλάδας που αντιστέκεται & επιμένει, είναι για μένα η μεγάλη Λυπημένη του Γιώργου Σεφέρη:
> "....είχες στο νου σου το σκοπό
> Που ξεκινά το δάκρυ
> Κι ήσουν κορμί που από την άκρη
> Γυρίζει στον καρπό.
> Μα της καρδιάς σου ο καημός
> Δεν βόγκηξε κι εγίνη
> Το νόημα που στον κόσμο δίνει
> έναστρος ουρανός."
> Ξέρεις Δεσποινιώ μου σ’ αγαπώ και σε τιμώ γιατί μέσα στο πιο μεγάλο Μαύρο της ΖΩΗΣ, το μαύρο από τον πόνο του θανάτου που σκιάζει τα πάντα,
> ΕΣΥ είπες θαρραλέα : " ΚΑΤΑ ΒΆΘΟΣ ΕΊΜΑΙ ΖΉΤΗΜΑ ΦΩΤΌΣ"
> Και με το βιβλίο σου αυτό αναζήτησες ψηλαφητά τη λόγχη
> " την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο Φως "
> Αυτά επί .... Προσωπικού,
Φίλες και φίλοι
> Το ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ μου έχει πάρει το δρόμο τον καλό.
> Τον δρόμο που χάραξε με σκληρή δουλειά και με το αίμα της καρδιάς της η συγγραφέας του.
> Τον δρόμο της ΑΓΆΠΗΣ!
> Η δεύτερη και οι επόμενες εκδόσεις του ,που εύχομαι να είναι πολλές ολοκληρώνουν αυτό που ξεκίνησε με Έναν μεγάλο πόνο, ζυμώθηκε με πολλά δάκρυα , γεννήθηκε μέσα από Έναν θάνατο και θέλει να προσφέρει ζωή!
> Κι όλα τούτα για την ΑΓΆΠΗ!
> Θα ήθελα να επισημάνω μερικές λέξεις που χρησιμοποιεί η συγγραφέας στο αφιερωματικό κείμενο της στη σελίδα 2:
> Επιστολές ,έρωτες ,λέξεις ,θάνατος ,μητέρα ,πατέρας ,άντρας ΖΩΗ και στην κατακλείδα : " Ο δρόμος είναι ένας
> Αυτός που πρέπει να κάνουμε
> Κι αυτό δεν αλλάζει . Ένας είναι. Ο δικός μας.".....
> Έτσι προχωρεί τον δικό της το δρόμο η Δέσποινα Σωτηροπούλου.
> Και από το πρώτο της βιβλίο καταθέτει στίγμα και πρόταση ΖΩΗΣ:
> Προχωρήστε !
Και με Φως και με Θάνατον ακαταπαύστως.
> Αλλά προχωρήστε !
> Τα κείμενα στο βιβλίο αφηγούνται, στη δύσκολη λογοτεχνικά μορφή ανοιχτών επιστολών.
> Οι φράσεις είναι κοφτές σαν μαχαιριές.
> Οδυνηρές σαν χαίνουσες πληγές.
> Οι παραδοχές της ανθρώπινες.
> Η μοίρα κοινή...
> Η ανάγκη για αγκαλιά και συντροφικότητα σπαρακτική!
> Τα ερωτήματα ΑΜΕΊΛΙΚΤΑ . Οι ήρωες όλοι εμείς !
> Καθένας από εμάς:
> Η ΘΕΟΔΩΡΑ : Τί θα μείνει για να με θυμίζει;;;;;
> Ο ΓΙΩΡΓΟΣ : Θυμάσαι. ; Εγώ θυμάμαι. ΕΣΥ κι εγώ μόνοι.
> Χωρίς εκείνη, χωρίς εμένα .Τι θα έχεις για να θυμάσαι τώρα ;
> Η ΕΙΡΗΝΗ : ΓΙΑΤΊ ΞΕΧΝΆΜΕ ΝΑ ΛΈΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ; Τι θα έχω για να ζω;!
> Η ΖΩΗ είναι δίκαιη ;
> Η φύση είναι δίκαιη ;
> Η ΕΛΕΝΗ :Τί να έχει γίνει η Αγάπη μου ;
> Λες η μοίρα να μην έχει γράψει τίποτε τεφτέρια της για μας ;;;;
> Η ΛΥΔΊΑ : Πώς πέρασαν οι μέρες, οι νύχτες, τα συναισθήματα;;;
> Ποίος τα χαράμισε , ποιος τα χάρισε ,ποιός σ έχρισε χτικιό στα οράματα;;;;
> Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Δάκρυα και δύναμη. Μέχρι πότε;
Μάταιο ; Επώδυνο.....
> Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ:
> Ο έρωτας νικά τον θάνατο κι θάνατος τον έρωτα.
> Έχει μοναξιά εκεί που είσαι; --Και που δεν έχει ;;;;
> Τα σύννεφα ήρθαν να λιγωθούν από το φως σου.
Κι ΕΣΥ ; ΕΣΥ να χάνεσαι
> Εγώ σε ακούω .....
> Να γελάς να μην σε βλέπω πια
> Και παραδόξως ...να μην φοβάμαι άλλο.
> Και τέλος ,
> Ο ΧΩΡΊΣ ΌΝΟΜΑ: Ο για πάντα αναχωρήσας και όμως για πάντα εδώ
>-Γιατί πονώ;
> -Έτσι είναι, λες.
> -Δεν έμαθα από ΔΩΡΑ
Ποιός θα μου κάνει ένα δώρο ;
>-ΕΣΥ, λες
> Επιτρέπω στον εαυτό μου να γελά
> Που με πάει ο Θεός;
> Πράσινο.
> Κι ένα βλέμμα που πια δεν αγωνιά....
> Είναι το δικό μου. Στο χαρίζω και συνεχίζω
> ΣΥΝΕΧΙΖΩ;;;;;
> Πείτε μου αλήθεια , μπορεί κανείς μας ν’ απαντήσει στο ερώτημα αυτό;
> Έχω έναν άλλο φίλο , που έκανε στο ραδιόφωνο μια εξαιρετική εκπομπή.
> "Που πάει η μουσική ΌΤΑΝ δεν είναι πια εδώ" Είναι ο σκηνοθέτης Μενέλαος Καραμαγγιώλης.
> Κι αλήθεια , αναρωτιέμαι εγώ:
Πού πάει η Αγάπη όταν δεν είναι πια εδώ;
> Και τί λέει φίλοι μου η ψυχούλα και η πένα αυτής της γυναίκας;
> Τί γράμματα και γραφές στέλνει σε όλους μας η Δέσποινα;;;
> Είναι αυτό γραφή. που εκφράζει τον πόνο;
> Η , μήπως είναι πόνος που μετουσιώνεται σε γραφή για να βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτό το Μέγα Μυστήριο της σχέσης ανάμεσα στον Άνδρα και τη Γυναίκα;
Θύτες και θύματα κι οι δύο στο Μέγα παίγνιο της Ζωής ;
> Και πώς καταφέρνει σε κάθε ένα από τα 8 κείμενα ποταμούς, να ορίζει Τί είναι Αγάπη, τι μη Αγάπη και τι το ανάμεσο τους;;;
> .Πόσο διακριτικά και τρυφερά μέσα σε κάθε μια από τις επιστολές , επικλήσεις, προσευχές (όπως και να τις πείτε θα είστε σωστοί) η ΔΕΣΠΟΙΝΑ καταφέρνει να κρύβει , να τρυπώνει , να καλύπτει τον δικό της πόνο για το μαρτύριο της αμετάκλητης απουσίας του δικού της άντρα, του Γιώργου της;;;
> Σπάνια Αγάπη ομολογήθηκε τόσο... ανομολόγητα , όσο ο έρωτας της Δέσποινας για τον σύντροφο της, μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, μέσα στις γραμμές αυτών των 8 επιστολών , μέσα σε έναν ελλειπή τίτλο , με τον εξίσου ελλειπή, πλην ειλικρινή όρκο της!
> ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ, γράφει
> Στο ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ στις ΡΥΤΙΔΕΣ μου, θα σ αγαπώ πάντα, θέλει να πει !!!!!!
> Αλλά το κρύβει μέσα στο μελάνι από το αίμα της καρδιάς της και το κάνει ΧΑΜΌΓΕΛΟ, το κάνει έργο ΖΩΗΣ ,το κάνει βιβλίο, το κάνει δώρο για τα παιδιά που υποφέρουν.
> Στην ουσία ξορκίζει τον Θάνατο με την Αγάπη
> Γιατί όπως συνηθίζω να λέω συχνά στην πιο αγαπημένη μου φίλη, που έχασε κι αυτή πρόσφατα τον δικό της Γιώργο :Είσαι τυχερή, είστε τυχερές που αγαπήσατε έτσι και σας αγάπησαν τόσο!
> Για τούτο φιλενάδες μου και φίλοι αποψινοί και για το βιβλίο που μας συγκέντρωσε σήμερα εδώ αλλά και λόγω των μαύρων ημερών που διανύουμε και που ταράζουν συθέμελα τον τόπο μας και τις ζωές μας , στέλνω στη Δέσποινα και σε όλους σας , κλείνοντας , μια άλλη Επιστολή για την ΑΓΆΠΗ:
> " Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε είμαι σαν άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του.
> Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και αν γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, για να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, ΑΛΛΑ δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.!!!
> Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
> η Αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η Αγάπη ου ζηλοί
> Η Αγάπη πάντα στέγει , πάντα ελπίζει πάντα υπομένει.
> Η Αγάπη Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
> Η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει. "
> Ξέρετε φίλοι μου εδώ και έξι χρόνια αν δεν μας καταστρέφουν , μας εξοντώνουν ΕΞΟΥΘΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ !!!!
> ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ ΤΕΛΙΚΆ ΠΊΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
> ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΎΩ ΠΩΣ ΜΑΣ ΈΧΕΙ ΑΠΟΜΕΊΝΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΆΛΟ, Η ΑΓΆΠΗ!
> Αυτό, μας το λένε οι Γραφές, η Ιστορία , η Τέχνη ,
> Μας το αποδεικνύουν οι Αγώνες ανθρώπων σαν τη Δέσποινα,
> που συνεχίζουν το δρόμο τους με αξιοπρέπεια , με ψηλά το κεφάλι και πάντως με αυτή την άγια δύναμη που λέγεται Αγάπη.
Σ’ ευχαριστώ,
Σ’ ευχαριστούμε Δεσποινιώ μας!
Ελένη Σπανοπούλου
29/1/2016
