Του Τόλη Κοϊνη
Η μία έγινε στη διάρκεια της Ναυπλιακής επαναστάσεως, η πρώτη αμφίβια επιχείρηση του Ελληνικού στρατού μετά το 21 και εκείνη σε εμφύλιο πόλεμο. Η άλλη έγινε τον Ιούλιο του 1686.
Αυτή είναι και το σημερινό αντικείμενό μας… 25 Ιουλίου 1686… ο Μοροζίνι εγκαταλείπει την προσπάθεια να καταλάβει την Μονεμβάσια από τους Τούρκους και σηκώνει πανιά για το Ανάπλι. Δεν τολμάει να επιτεθεί κατευθείαν στο λιμάνι της πόλης μας. Προσορμίζεται στο Τολό και αποβιβάζει το στράτευμα. Προφανώς, οι Τούρκοι δεν αντέδρασαν έγκαιρα ώστε να κάνουν έξοδο από το Ναύπλιο και να στείλουν στρατό στο Τολό. Φοβήθηκαν να αφήσουν αφύλακτα τα φρούρια του Αναπλιού.
Οι Βενετοί αποβιβάστηκαν… Λέμε Βενετοί, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μισθοφόροι από όλοι την Ευρώπη, με ιδιαίτερη προτίμηση σε Σερβοκροάτες (Σκλαβούνους τους ονόμαζαν τότε). Αρχηγός τους ένας εμπειροπόλεμος Σουηδός Δούκας.
Για να πάρουμε μια γεύση του είδους των στρατευμάτων που αποβιβάστηκαν στο Τολό επισυνάπτω την λεπτομέρεια από τον πίνακα με τον τίτλο «Η κηδεία του Δόγη Φρανσίσκο Μοροζίνι στο Ναύπλιο»… Το τοπίο που περιβάλλει την νεκρική πομπή δεν θυμίζει και πολύ το γεωφυσικό ανάγλυφο της περιοχής μας. Είναι έργο του 1702, οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Μοροζίνι στο Ναύπλιο. (Δύο εν ενεργεία αρχηγοί κρατών έχουν πεθάνει στην πόλη μας… ο άλλος ήταν ο Καποδίστριας). Και το πιθανότερο ήταν να είναι παραγγελία βετεράνων της εκστρατείας και ζωγράφος να μην είχε έρθει ποτέ στο Ναύπλιο.
Προσέξτε τα κανόνια… Αυτά τα τέρατα, τα κουβάλησαν μάλλον από τον δρόμο που έρχεται από την Αγια Σωτήρα στην Αγια Μονή και από εκεί τα έσπρωξαν στην κορυφογραμμή του Παλαμηδιού… το οποίο τότε ήταν … «οικόπεδο» … ανοχύρωτη περιοχή… Από εκεί άρχισαν να βομβαρδίζουν τα σπίτια του Αναπλιού (χωρίς να κάνουν διάκριση σε Τούρκους και Ρωμιούς)
Έτσι άρχισε η Δεύτερη Ενετοκρατία, που τόσα μνημεία μας έχει αφήσει (και χάρις σε αυτά έχουμε τουρισμό).
Αυτή είναι και το σημερινό αντικείμενό μας… 25 Ιουλίου 1686… ο Μοροζίνι εγκαταλείπει την προσπάθεια να καταλάβει την Μονεμβάσια από τους Τούρκους και σηκώνει πανιά για το Ανάπλι. Δεν τολμάει να επιτεθεί κατευθείαν στο λιμάνι της πόλης μας. Προσορμίζεται στο Τολό και αποβιβάζει το στράτευμα. Προφανώς, οι Τούρκοι δεν αντέδρασαν έγκαιρα ώστε να κάνουν έξοδο από το Ναύπλιο και να στείλουν στρατό στο Τολό. Φοβήθηκαν να αφήσουν αφύλακτα τα φρούρια του Αναπλιού.
Οι Βενετοί αποβιβάστηκαν… Λέμε Βενετοί, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μισθοφόροι από όλοι την Ευρώπη, με ιδιαίτερη προτίμηση σε Σερβοκροάτες (Σκλαβούνους τους ονόμαζαν τότε). Αρχηγός τους ένας εμπειροπόλεμος Σουηδός Δούκας.
Για να πάρουμε μια γεύση του είδους των στρατευμάτων που αποβιβάστηκαν στο Τολό επισυνάπτω την λεπτομέρεια από τον πίνακα με τον τίτλο «Η κηδεία του Δόγη Φρανσίσκο Μοροζίνι στο Ναύπλιο»… Το τοπίο που περιβάλλει την νεκρική πομπή δεν θυμίζει και πολύ το γεωφυσικό ανάγλυφο της περιοχής μας. Είναι έργο του 1702, οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Μοροζίνι στο Ναύπλιο. (Δύο εν ενεργεία αρχηγοί κρατών έχουν πεθάνει στην πόλη μας… ο άλλος ήταν ο Καποδίστριας). Και το πιθανότερο ήταν να είναι παραγγελία βετεράνων της εκστρατείας και ζωγράφος να μην είχε έρθει ποτέ στο Ναύπλιο.
Προσέξτε τα κανόνια… Αυτά τα τέρατα, τα κουβάλησαν μάλλον από τον δρόμο που έρχεται από την Αγια Σωτήρα στην Αγια Μονή και από εκεί τα έσπρωξαν στην κορυφογραμμή του Παλαμηδιού… το οποίο τότε ήταν … «οικόπεδο» … ανοχύρωτη περιοχή… Από εκεί άρχισαν να βομβαρδίζουν τα σπίτια του Αναπλιού (χωρίς να κάνουν διάκριση σε Τούρκους και Ρωμιούς)
Έτσι άρχισε η Δεύτερη Ενετοκρατία, που τόσα μνημεία μας έχει αφήσει (και χάρις σε αυτά έχουμε τουρισμό).
