Αυτό το κύπελλο το πήραμε μαζί. Αυτό το κύπελλο το σηκώσαμε όλοι μαζί.
Μαζί νικήσαμε στην Παγκόσμια διοργάνωση της IFBB.
Μαζί στεφθήκαμε για πρώτη φορά πρωταθλητες και ακούστηκε για πρώτη φορά ο εθνικος μας υμνος, κάτι που κανεις Έλληνας αθλητης της σωματικής διαπλασης δεν είχε καταφέρει στα 75 χρόνια αυτής της διοργάνωσης.
Αφιερώνω αυτήν τη νίκη πρώτα στον πατέρα μου και του εύχομαι να βγει και αυτος νικητης στον δικό του αγώνα.
Στην οικογένεια μου, στην Νατάσα και στην Μάρσια.
Στον κουμπάρο μου και αδελφό μου Hercules-Hercules
Σε όσους με εκμεταλλεύτηκαν και με χρησιμοποίησαν για πολλά χρόνια, και με πρόδωσαν και με πίκραναν, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να με πεισμώσουν και εγώ να γίνω πιο δυνατός, και αυτοί να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν. Στο πουθενά. Νέμεσις.
Στον coach μου Bleu Taylor που στάθηκε δίπλα μου σε όλη αυτή την προσπάθεια μου
Σε όλους όσους με πίστεψαν και με πιστεύουν, σε όλους αυτούς που ήταν δίπλα μου και με στήριξαν.
Στον φίλο μου και γιατρό μου παιδοενδοκρινολόγο Δημήτρη Παπαδημητρίου για όλες τις συμβουλές του για την καλύτερη λειτουργία του μεταβολισμού μου και για τις διατροφολογικές συμβουλές του.
Στην Dimitra Colleli για το υπέροχο μαγιό της καθώς και σε έναν άνθρωπο που με στηρίζει σε κάθε βήμα μου και σε κάθε προσπάθεια μου χωρίς ποτέ να μου έχει ζητήσει το παραμικρό.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας.
Ο ΘΕΟΣ να είναι πάντα μαζί σας.
