20 νηπιαγωγεία και 11 δημοτικά έκλεισαν οριστικά και αμετάκλητα, λόγω έλλειψης παιδιών. Σίγουρα αντίστοιχη εικόνα, ίσως και χειρότερη, υπάρχει σε όλες τις περιφέρειες της πατρίδας μας. Τραγική, τραγικότατη πράγματι η είδηση. Αναρωτιέται κανείς;
- Ποιο είναι το μέλλον αυτής της χώρας, χωρίς παιδιά, χωρίς ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού;
- Πού βαδίζουμε σαν λαός και σαν έθνος;
- Πώς και γιατί φτάσαμε εδώ;
- Υπάρχουν ευθύνες και σε ποιους;
- Υπάρχει ελπίδα και αναστροφή ή έστω ελάττωση αυτής της τραγικής πραγματικότητας, όταν πολλοί ειδικοί επιστήμονες μιλούν για μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας κατά 3 με 4 εκατομμύρια τα επόμενα 30 με 40 χρόνια;
Μερικές μόνο επισημάνσεις για προβληματισμό και σκέψη, αν φυσικά υπάρχει διάθεση για τέτοια κοπιαστικά, βαρετά και ανούσια πράγματα !!!
Α. Πριν 40 περίπου χρόνια μας ζάλισαν το κεφάλι με το ωραίο παραμύθι και αφήγημα ότι θα μπούμε στην ΕΟΚ και θα ζούμε σαν άρχοντες και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια! Ότι επιπλέον το κυριότερο, μπαίνοντας στη στρούγκα και στο μαντρί της ΕΟΚ, δεν θα κινδυνεύουμε πλέον από τον αιώνιο εξ ανατολών εχθρό μας και τον εκάστοτε αιμοσταγή Σουλτάνο.
Β. Πριν 20 περίπου χρόνια μας πλάσαραν νέο παραμύθι και αφήγημα. Θα μπούμε στο ευρώ μας έλεγαν και θα είμαστε στον σκληρό πυρήνα του νομίσματος και ότι μπροστά μας ανοίγεται «πεδίον δόξας λαμπρόν και μέλλον άριστον» για την πατρίδα μας!
Γ. Οι εκάστοτε τότε κυβερνώντες έπεισαν τον ελληνικό λαό να ξεριζώσει τα αμπέλια του, τις ελιές του, να αφήσει τη γη του, τα χωριά του, να πουλήσει τα χωράφια του, τα γίδια και τα πρόβατα , να στοιβαχτεί στις μεγάλες πόλεις, α ναι και το κυριότερο! Να γίνει «επενδυτής»! στο χρηματιστήριο για χοντρές και σίγουρες κονόμες. Μας έλεγαν ότι είναι έγκλημα που ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας μας ήταν τότε 35 με 40 τις εκατό και έπρεπε να μειωθεί στο 8 με 10 τις εκατό, γιατί έτσι συνέφερε και έτσι διάταζαν τα μεγάλα μας αφεντικά και «σύμμαχοι» εδώ και 200 χρόνια.
Δ. Πειθόμενοι στα ανωτέρω αφηγήματα και στα προηγούμενα που μας πλασάρουν εδώ και 200 χρόνια ( και βέβαια όσοι δεν πείστηκαν αναγκάστηκαν δια της βίας ή με άλλους οικονομικούς όρους) αφήσαμε τη γη και τα χωριά μας και στοιβαχτήκαμε σαν τις σαρδέλες στις πόλεις.
Ε. Ήρθε η δεκάχρονη οικονομική κρίση, τα μνημόνια, ο δίχρονος εγκλεισμός στα σπίτια μας ( δεν γνωρίζω αν ήταν επιστημονικά αναγκαίος ή προσχηματικά επιβαλλόμενος για ξένους σκοπούς, αλλότριους με την υγεία των Ελλήνων) και το βύσσινο έδεσε για τα καλά.
Όλα αυτά τα πολλά παραμύθια και τα ψεύτικα αφηγήματα, τα προηγούμενα, τα τωρινά, αλλά και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν και που μας τα πλασάρουν οι εκάστοτε κυβερνώντες σαν αναγκαία και εθνικά σωτήρια, σαν υποχρεωτικό μονόδρομο, γιατί μας λέγανε και μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, οδήγησαν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού και είχαν τα παρακάτω αποτελέσματα:
1. Αντί να προχωρήσουμε μπροστά, προς την πρόοδο, γυρίσαμε πίσω στη στασιμότητα και στην κρίση σε όλους τους τομείς Η παραγωγή μειώθηκε, τα εργοστάσια έκλεισαν και η χώρα μας από χώρα παραγωγός κατάντησε χώρα γκαρσονιών, χώρα μακρόχρονης ανεργίας και τυπικών υπηρεσιών. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο της ξευτίλας να εισάγουμε λεμόνια, κρεμμύδια, λάδια Ισπανίας, κρέατα Αργεντινής και άλλα αγροτικά προϊόντα από διάφορες χώρες. Επιτέλους γίναμε αυτό που συνέφερε και πάντοτε θα συμφέρει τα κάθε λογής μονοπώλια και πολυεθνικές. Γίναμε ηλίθιοι και άθλιοι καταναλωτές, άβουλα όντα, έρμαια στις διαθέσεις και τα συμφέροντα του εκάστοτε απατεώνα επενδυτή και εργολάβου. Από νοικοκυραίοι στον τόπο μας, καταντήσαμε ζητιάνοι και απλοχέρηδες, ζητώντας ελεημοσύνη στα ψυχρά, κυνικά χέρια των υποτιθεμένων συμμάχων μας.
2. Το δημόσιο χρέος (η αιώνια θηλιά στο λαιμό της χώρας μας που επιβλήθηκε από το 1823 από τους Άγγλους και Γάλλους «συμμάχους» μας αντί να μειωθεί συνεχίζεται ανοδικά και αδιάκοπα μέχρι σήμερα ), εκτινάχτηκε σε επίπεδα ρεκόρ, υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελλάδας για άλλα 500 και βάλε τουλάχιστον χρόνια.
3. Τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων κατακρεουργήθηκαν και έγιναν λάστιχο. Η μόνιμη και σταθερή δουλειά, η ασφάλεια και η ιατρική περίθαλψη εξαφανίστηκαν. Τώρα βασιλεύουν οι συμβάσεις εργασίας 2 ή 3 ή 4 ή 5 ωρών χωρίς κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα. Οι συντάξεις πετσοκόπηκαν ή καταργήθηκαν.
4. Μας λέγανε και μας λένε ψέματα ότι δήθεν είμαστε ανεξάρτητοι. Από το 1821 έως σήμερα, είμαστε ένα άθλιο προτεκτοράτο στα νύχια των αρπακτικών της Ευρώπης, έρμαιο στις εκάστοτε διαθέσεις των δανειστών της Δύσης. Δυστυχώς η αστική τάξη της χώρας μας, η άρχουσα τάξη που διαφεντεύει τις τύχες μας και τις τύχες αυτού του τόπου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ουδέποτε υπήρξε εθνική και πατριωτική. Ξενόδουλη, μεταπρατική, γονυπετούσα, δουλοπρεπής, υποτακτική και οσφυοκάμπτουσα υπήρξε πάντοτε η άρχουσα τάξη της Ελλάδας στον εκάστοτε υπαλληλίσκο της Δύσης. Ουδέποτε είχε όραμα εθνικής ανάτασης, εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Τέλος η εξωτερική πολιτική της χώρας εδώ και δυο αιώνες ( σταθερά στο δρόμο που χάραξαν ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης ) είναι σταθερά προσηλωμένη, μονοδιάστατα και με θρησκευτική ευλάβεια θα λέγαμε δεμένη στο άρμα της Δύσης, λες και ο κόσμος είναι μόνο η Αμερική και η Ευρώπη. Είμαστε το πιστότερο και το πιο πειθήνιο σκυλάκι της Δύσης, βασιλικότεροι του βασιλέως με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά συμφέροντα. Τα τελευταία γεγονότα με το ουκρανικό επιβεβαιώνουν τα γραφόμενα. Βήχουν τα γεράκια της Δύσης και οι εδώ υποτακτικοί τοποτηρητές τους, άθλιοι ανθύπατοι και έπαρχοι, παθαίνουν πνευμονία. Η εθνική εξωτερική πολιτική χαράσσεται όχι με το τι συμφέρει την πατρίδα και το έθνος, αλλά με το τι συμφέρει αλλότρια συμφέροντα, τα συμφέροντα των δήθεν συμμάχων μας.
5. Για πρώτη φορά εδώ και 200 χρόνια, ο απέναντι γείτονας μας, αμφισβητεί ανοιχτά την επανάσταση του 21, διεκδικεί (προς το παρόν, δεν ξέρουμε τι θα ζητήσει αύριο) όλα τα μεγάλα κατοικημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και μας απειλεί ανοιχτά ή να ξαναγυρίσουμε στο μαντρί της ανερχόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τουλάχιστον να είμαστε φρόνιμα παιδιά και να γίνουμε μια ήσυχη επαρχία του κραταιού Σουλτάνου. Και φυσικά οι «σύμμαχοι» πράττουν αυτό που έκαναν εδώ και 200 χρόνια. Κοιτάνε κυνικά, κυνικότατα τα συμφέροντά τους και δεν τους καίγεται καρφί για την Ελλάδα. Πιθανόν κάποιοι δυτικοί «εταίροι», ίσως να επιθυμούν κρυφά την επιστροφή της χώρας μας στην αγκαλιά και την ομπρέλα του γείτονα, για να υπάρχει ησυχία τάξη και ασφάλεια στην περιοχή και, έτσι τα γεράκια της Δύσης να μπορούν ανενόχλητα να εφορμούν για πλιάτσικο σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
6. Πριν 40 ή 50 χρόνια ακόμα και το πιο μικρό χωριό της Ελλάδας είχε σχολείο, είχε δάσκαλο, είχε παιδιά, είχε παπά, είχε αγροφύλακα, είχε δικό του κοινοτικό πρόεδρο, είχε πλούσια και έντονη αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Έσφυζε από ζωή και δημιουργία. Σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας στις επαρχίες και στα χωριά, βασιλεύει η πλήρης ερημιά και η εγκατάλειψη.
7. Για πρώτη φορά από το 1821, εδώ και 6 – 7 χρόνια, οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Κάθε χρόνο σβήνει από το χάρτη της Ελλάδας μια πόλη 40 με 50 χιλιάδες κατοίκους. Δεν υπάρχει καμιά βοήθεια και καμιά πρόνοια για τις ήδη υπάρχουσες πολύτεκνες οικογένειες, αλλά το χειρότερο, λείπουν και απουσιάζουν παντελώς τα κίνητρα και οι ενισχύσεις για τις μελλοντικές πολύτεκνες οικογένειες. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί που θα μας οδηγήσει αυτό. Και φυσικά οι κρατούντες σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, σιγά μην ασχοληθούν με την υπογεννητικότητα. Έχουν άλλα πιο ενδιαφέροντα πράγματα να ασχοληθούν. Κέρδη, ταξίδια κοτεράτα, ψώνια, βίλες και καλή ζωή.
8. Όλη αυτή η μουντή, ζοφερή και εθνικά επικίνδυνη θα λέγαμε πραγματικότητα, κανονικά έπρεπε να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τους κρατούντες για ανακοπή αυτής της πορείας. Αντί να γίνει αυτό τι βλέπουμε; Η θολή και επικίνδυνη αυτή πραγματικότητα διαστρεβλώνεται, διαστρέφεται, παρουσιάζεται σαν μονόδρομος, σαν αναγκαίο κακό ή ωραιοποιείται. Το μαύρο παρουσιάζεται σαν άσπρο ή το ανάποδο. Τα χρυσοπληρωμένα παπαγαλάκια της ελληνικής δημοσιογραφίας έχουν αναλάβει, με το αζημίωτο φυσικά, αυτή τη βρώμικη και ανήθικη δουλειά. Τα πάντα διαστρέφονται, τα πάντα αποσιωπούνται ή μεγεθύνονται και προβάλλονται, τα πάντα ωραιοποιούνται, τα πάντα παρουσιάζονται όπως συμφέρει τα μεγάλα αφεντικά, αρκεί να πληρωθούν γενναιόδωρα και αδρά.
Συμπέρασμα: Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει φως; Υπάρχει αναστρέψιμη πορεία; Όσο ο λαός τρέχει σαν τα σαλιγκάρια και στοιχίζεται πίσω από τους εδώ και 200 χρόνια διαχρονικούς ψεύτες και απατεώνες, τους απογόνους του Μαυροκορδάτου και του Κωλέττη, για καλύτερη τύχη και μέλλον, όσο πιστεύει τα ψεύτικα αφηγήματα και παραμύθια τους, δεν υπάρχει κανένα μέλλον, καμιά προοπτική.
Όταν ο λαός μας στηριχτεί στις δικές του αστείρευτες δυνάμεις και όχι σε ξένους προστάτες , στην ιστορία του, τον πολιτισμό του, τη γλώσσα του, στην αγάπη για την υπέροχη πατρίδα μας, στη σκληρή ανιδιοτελή δουλειά για το άτομό του, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο, τότε σίγουρα υπάρχει και ελπίδα και μέλλον.
Το μέλλον και η ελπίδα βρίσκεται στους κοινωνικούς αγώνες, στο συντονισμό και με άλλους όμορους λαούς και κινήματα, όπως έλεγε και ο βάρδος της λευτεριάς και της δικαιοσύνης, ο Ρήγας ο Βελεστινλής. Για καλύτερη και ανθρωπινότερη ζωή, για κοινωνική δικαιοσύνη και λευτεριά, για εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Το κυριότερο. Να αλλάξουμε φιλοσοφία, όραμα, στάσεις και τρόπους ζωής. Δεν είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπή στάση ο φιλοτομαρισμός, ο ηλίθιος καταναλωτισμός, το προσωπικό βόλεμα, η αποφυγή των δύσκολων. Η ζωή είναι ένας διαρκής και επίπονος αγώνας και αυτόν το δύσκολο δρόμο πρέπει να βαδίζουν οι νέοι μας και όχι αυτόν που του υπόσχεται ο βουλευτής και ο κάθε άχρηστος κηφήνας κομματάρχης.
Ναι, οι νέοι μας πρέπει να έχουν όραμα και στόχο να κάνουν οικογένεια, να δημιουργήσουν και να προκόψουν στην πατρίδα μας. Στην κατεύθυνση αυτή να εντείνουν την πίεσή τους στους κυβερνώντες για εθνικές πολιτικές που να βοηθάνε τα νιάτα της πατρίδας μας να παραμένουν στη χώρα μας και να μην αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό για αναζήτηση καλύτερης τύχης, αλλά και αύριο να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους. Δεν είναι λύση ο ξενιτεμός. Ίσα ίσα ο ξενιτεμός έρχεται να ξεβρακώσει παντελώς τους διαχρονικά κρατούντες και να αποκαλύψει τις εγκληματικές ευθύνες που φέρνουν για την φυγή των νέων μας στο εξωτερικό, αλλά και την κατάσταση αυτής της χώρας. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας και τη χώρα μας.
Καρανάσιος Στέλιος
- Ποιο είναι το μέλλον αυτής της χώρας, χωρίς παιδιά, χωρίς ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού;
- Πού βαδίζουμε σαν λαός και σαν έθνος;
- Πώς και γιατί φτάσαμε εδώ;
- Υπάρχουν ευθύνες και σε ποιους;
- Υπάρχει ελπίδα και αναστροφή ή έστω ελάττωση αυτής της τραγικής πραγματικότητας, όταν πολλοί ειδικοί επιστήμονες μιλούν για μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας κατά 3 με 4 εκατομμύρια τα επόμενα 30 με 40 χρόνια;
Μερικές μόνο επισημάνσεις για προβληματισμό και σκέψη, αν φυσικά υπάρχει διάθεση για τέτοια κοπιαστικά, βαρετά και ανούσια πράγματα !!!
Α. Πριν 40 περίπου χρόνια μας ζάλισαν το κεφάλι με το ωραίο παραμύθι και αφήγημα ότι θα μπούμε στην ΕΟΚ και θα ζούμε σαν άρχοντες και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια! Ότι επιπλέον το κυριότερο, μπαίνοντας στη στρούγκα και στο μαντρί της ΕΟΚ, δεν θα κινδυνεύουμε πλέον από τον αιώνιο εξ ανατολών εχθρό μας και τον εκάστοτε αιμοσταγή Σουλτάνο.
Β. Πριν 20 περίπου χρόνια μας πλάσαραν νέο παραμύθι και αφήγημα. Θα μπούμε στο ευρώ μας έλεγαν και θα είμαστε στον σκληρό πυρήνα του νομίσματος και ότι μπροστά μας ανοίγεται «πεδίον δόξας λαμπρόν και μέλλον άριστον» για την πατρίδα μας!
Γ. Οι εκάστοτε τότε κυβερνώντες έπεισαν τον ελληνικό λαό να ξεριζώσει τα αμπέλια του, τις ελιές του, να αφήσει τη γη του, τα χωριά του, να πουλήσει τα χωράφια του, τα γίδια και τα πρόβατα , να στοιβαχτεί στις μεγάλες πόλεις, α ναι και το κυριότερο! Να γίνει «επενδυτής»! στο χρηματιστήριο για χοντρές και σίγουρες κονόμες. Μας έλεγαν ότι είναι έγκλημα που ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας μας ήταν τότε 35 με 40 τις εκατό και έπρεπε να μειωθεί στο 8 με 10 τις εκατό, γιατί έτσι συνέφερε και έτσι διάταζαν τα μεγάλα μας αφεντικά και «σύμμαχοι» εδώ και 200 χρόνια.
Δ. Πειθόμενοι στα ανωτέρω αφηγήματα και στα προηγούμενα που μας πλασάρουν εδώ και 200 χρόνια ( και βέβαια όσοι δεν πείστηκαν αναγκάστηκαν δια της βίας ή με άλλους οικονομικούς όρους) αφήσαμε τη γη και τα χωριά μας και στοιβαχτήκαμε σαν τις σαρδέλες στις πόλεις.
Ε. Ήρθε η δεκάχρονη οικονομική κρίση, τα μνημόνια, ο δίχρονος εγκλεισμός στα σπίτια μας ( δεν γνωρίζω αν ήταν επιστημονικά αναγκαίος ή προσχηματικά επιβαλλόμενος για ξένους σκοπούς, αλλότριους με την υγεία των Ελλήνων) και το βύσσινο έδεσε για τα καλά.
Όλα αυτά τα πολλά παραμύθια και τα ψεύτικα αφηγήματα, τα προηγούμενα, τα τωρινά, αλλά και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν και που μας τα πλασάρουν οι εκάστοτε κυβερνώντες σαν αναγκαία και εθνικά σωτήρια, σαν υποχρεωτικό μονόδρομο, γιατί μας λέγανε και μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, οδήγησαν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού και είχαν τα παρακάτω αποτελέσματα:
1. Αντί να προχωρήσουμε μπροστά, προς την πρόοδο, γυρίσαμε πίσω στη στασιμότητα και στην κρίση σε όλους τους τομείς Η παραγωγή μειώθηκε, τα εργοστάσια έκλεισαν και η χώρα μας από χώρα παραγωγός κατάντησε χώρα γκαρσονιών, χώρα μακρόχρονης ανεργίας και τυπικών υπηρεσιών. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο της ξευτίλας να εισάγουμε λεμόνια, κρεμμύδια, λάδια Ισπανίας, κρέατα Αργεντινής και άλλα αγροτικά προϊόντα από διάφορες χώρες. Επιτέλους γίναμε αυτό που συνέφερε και πάντοτε θα συμφέρει τα κάθε λογής μονοπώλια και πολυεθνικές. Γίναμε ηλίθιοι και άθλιοι καταναλωτές, άβουλα όντα, έρμαια στις διαθέσεις και τα συμφέροντα του εκάστοτε απατεώνα επενδυτή και εργολάβου. Από νοικοκυραίοι στον τόπο μας, καταντήσαμε ζητιάνοι και απλοχέρηδες, ζητώντας ελεημοσύνη στα ψυχρά, κυνικά χέρια των υποτιθεμένων συμμάχων μας.
2. Το δημόσιο χρέος (η αιώνια θηλιά στο λαιμό της χώρας μας που επιβλήθηκε από το 1823 από τους Άγγλους και Γάλλους «συμμάχους» μας αντί να μειωθεί συνεχίζεται ανοδικά και αδιάκοπα μέχρι σήμερα ), εκτινάχτηκε σε επίπεδα ρεκόρ, υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελλάδας για άλλα 500 και βάλε τουλάχιστον χρόνια.
3. Τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων κατακρεουργήθηκαν και έγιναν λάστιχο. Η μόνιμη και σταθερή δουλειά, η ασφάλεια και η ιατρική περίθαλψη εξαφανίστηκαν. Τώρα βασιλεύουν οι συμβάσεις εργασίας 2 ή 3 ή 4 ή 5 ωρών χωρίς κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα. Οι συντάξεις πετσοκόπηκαν ή καταργήθηκαν.
4. Μας λέγανε και μας λένε ψέματα ότι δήθεν είμαστε ανεξάρτητοι. Από το 1821 έως σήμερα, είμαστε ένα άθλιο προτεκτοράτο στα νύχια των αρπακτικών της Ευρώπης, έρμαιο στις εκάστοτε διαθέσεις των δανειστών της Δύσης. Δυστυχώς η αστική τάξη της χώρας μας, η άρχουσα τάξη που διαφεντεύει τις τύχες μας και τις τύχες αυτού του τόπου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ουδέποτε υπήρξε εθνική και πατριωτική. Ξενόδουλη, μεταπρατική, γονυπετούσα, δουλοπρεπής, υποτακτική και οσφυοκάμπτουσα υπήρξε πάντοτε η άρχουσα τάξη της Ελλάδας στον εκάστοτε υπαλληλίσκο της Δύσης. Ουδέποτε είχε όραμα εθνικής ανάτασης, εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Τέλος η εξωτερική πολιτική της χώρας εδώ και δυο αιώνες ( σταθερά στο δρόμο που χάραξαν ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης ) είναι σταθερά προσηλωμένη, μονοδιάστατα και με θρησκευτική ευλάβεια θα λέγαμε δεμένη στο άρμα της Δύσης, λες και ο κόσμος είναι μόνο η Αμερική και η Ευρώπη. Είμαστε το πιστότερο και το πιο πειθήνιο σκυλάκι της Δύσης, βασιλικότεροι του βασιλέως με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά συμφέροντα. Τα τελευταία γεγονότα με το ουκρανικό επιβεβαιώνουν τα γραφόμενα. Βήχουν τα γεράκια της Δύσης και οι εδώ υποτακτικοί τοποτηρητές τους, άθλιοι ανθύπατοι και έπαρχοι, παθαίνουν πνευμονία. Η εθνική εξωτερική πολιτική χαράσσεται όχι με το τι συμφέρει την πατρίδα και το έθνος, αλλά με το τι συμφέρει αλλότρια συμφέροντα, τα συμφέροντα των δήθεν συμμάχων μας.
5. Για πρώτη φορά εδώ και 200 χρόνια, ο απέναντι γείτονας μας, αμφισβητεί ανοιχτά την επανάσταση του 21, διεκδικεί (προς το παρόν, δεν ξέρουμε τι θα ζητήσει αύριο) όλα τα μεγάλα κατοικημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και μας απειλεί ανοιχτά ή να ξαναγυρίσουμε στο μαντρί της ανερχόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τουλάχιστον να είμαστε φρόνιμα παιδιά και να γίνουμε μια ήσυχη επαρχία του κραταιού Σουλτάνου. Και φυσικά οι «σύμμαχοι» πράττουν αυτό που έκαναν εδώ και 200 χρόνια. Κοιτάνε κυνικά, κυνικότατα τα συμφέροντά τους και δεν τους καίγεται καρφί για την Ελλάδα. Πιθανόν κάποιοι δυτικοί «εταίροι», ίσως να επιθυμούν κρυφά την επιστροφή της χώρας μας στην αγκαλιά και την ομπρέλα του γείτονα, για να υπάρχει ησυχία τάξη και ασφάλεια στην περιοχή και, έτσι τα γεράκια της Δύσης να μπορούν ανενόχλητα να εφορμούν για πλιάτσικο σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
6. Πριν 40 ή 50 χρόνια ακόμα και το πιο μικρό χωριό της Ελλάδας είχε σχολείο, είχε δάσκαλο, είχε παιδιά, είχε παπά, είχε αγροφύλακα, είχε δικό του κοινοτικό πρόεδρο, είχε πλούσια και έντονη αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Έσφυζε από ζωή και δημιουργία. Σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας στις επαρχίες και στα χωριά, βασιλεύει η πλήρης ερημιά και η εγκατάλειψη.
7. Για πρώτη φορά από το 1821, εδώ και 6 – 7 χρόνια, οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Κάθε χρόνο σβήνει από το χάρτη της Ελλάδας μια πόλη 40 με 50 χιλιάδες κατοίκους. Δεν υπάρχει καμιά βοήθεια και καμιά πρόνοια για τις ήδη υπάρχουσες πολύτεκνες οικογένειες, αλλά το χειρότερο, λείπουν και απουσιάζουν παντελώς τα κίνητρα και οι ενισχύσεις για τις μελλοντικές πολύτεκνες οικογένειες. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί που θα μας οδηγήσει αυτό. Και φυσικά οι κρατούντες σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, σιγά μην ασχοληθούν με την υπογεννητικότητα. Έχουν άλλα πιο ενδιαφέροντα πράγματα να ασχοληθούν. Κέρδη, ταξίδια κοτεράτα, ψώνια, βίλες και καλή ζωή.
8. Όλη αυτή η μουντή, ζοφερή και εθνικά επικίνδυνη θα λέγαμε πραγματικότητα, κανονικά έπρεπε να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τους κρατούντες για ανακοπή αυτής της πορείας. Αντί να γίνει αυτό τι βλέπουμε; Η θολή και επικίνδυνη αυτή πραγματικότητα διαστρεβλώνεται, διαστρέφεται, παρουσιάζεται σαν μονόδρομος, σαν αναγκαίο κακό ή ωραιοποιείται. Το μαύρο παρουσιάζεται σαν άσπρο ή το ανάποδο. Τα χρυσοπληρωμένα παπαγαλάκια της ελληνικής δημοσιογραφίας έχουν αναλάβει, με το αζημίωτο φυσικά, αυτή τη βρώμικη και ανήθικη δουλειά. Τα πάντα διαστρέφονται, τα πάντα αποσιωπούνται ή μεγεθύνονται και προβάλλονται, τα πάντα ωραιοποιούνται, τα πάντα παρουσιάζονται όπως συμφέρει τα μεγάλα αφεντικά, αρκεί να πληρωθούν γενναιόδωρα και αδρά.
Συμπέρασμα: Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει φως; Υπάρχει αναστρέψιμη πορεία; Όσο ο λαός τρέχει σαν τα σαλιγκάρια και στοιχίζεται πίσω από τους εδώ και 200 χρόνια διαχρονικούς ψεύτες και απατεώνες, τους απογόνους του Μαυροκορδάτου και του Κωλέττη, για καλύτερη τύχη και μέλλον, όσο πιστεύει τα ψεύτικα αφηγήματα και παραμύθια τους, δεν υπάρχει κανένα μέλλον, καμιά προοπτική.
Όταν ο λαός μας στηριχτεί στις δικές του αστείρευτες δυνάμεις και όχι σε ξένους προστάτες , στην ιστορία του, τον πολιτισμό του, τη γλώσσα του, στην αγάπη για την υπέροχη πατρίδα μας, στη σκληρή ανιδιοτελή δουλειά για το άτομό του, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο, τότε σίγουρα υπάρχει και ελπίδα και μέλλον.
Το μέλλον και η ελπίδα βρίσκεται στους κοινωνικούς αγώνες, στο συντονισμό και με άλλους όμορους λαούς και κινήματα, όπως έλεγε και ο βάρδος της λευτεριάς και της δικαιοσύνης, ο Ρήγας ο Βελεστινλής. Για καλύτερη και ανθρωπινότερη ζωή, για κοινωνική δικαιοσύνη και λευτεριά, για εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Το κυριότερο. Να αλλάξουμε φιλοσοφία, όραμα, στάσεις και τρόπους ζωής. Δεν είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπή στάση ο φιλοτομαρισμός, ο ηλίθιος καταναλωτισμός, το προσωπικό βόλεμα, η αποφυγή των δύσκολων. Η ζωή είναι ένας διαρκής και επίπονος αγώνας και αυτόν το δύσκολο δρόμο πρέπει να βαδίζουν οι νέοι μας και όχι αυτόν που του υπόσχεται ο βουλευτής και ο κάθε άχρηστος κηφήνας κομματάρχης.
Ναι, οι νέοι μας πρέπει να έχουν όραμα και στόχο να κάνουν οικογένεια, να δημιουργήσουν και να προκόψουν στην πατρίδα μας. Στην κατεύθυνση αυτή να εντείνουν την πίεσή τους στους κυβερνώντες για εθνικές πολιτικές που να βοηθάνε τα νιάτα της πατρίδας μας να παραμένουν στη χώρα μας και να μην αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό για αναζήτηση καλύτερης τύχης, αλλά και αύριο να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους. Δεν είναι λύση ο ξενιτεμός. Ίσα ίσα ο ξενιτεμός έρχεται να ξεβρακώσει παντελώς τους διαχρονικά κρατούντες και να αποκαλύψει τις εγκληματικές ευθύνες που φέρνουν για την φυγή των νέων μας στο εξωτερικό, αλλά και την κατάσταση αυτής της χώρας. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας και τη χώρα μας.
Καρανάσιος Στέλιος
