Δεν θα είναι πλέον στα γήινα γήπεδα. Τώρα, θα είναι σε έναν κόσμο δίκαιο σαν αυτόν που πάντοτε πίστευε και αγωνιζόταν. Γιατί ο Νίκος ήταν πάντοτε ένας άνθρωπος με ανεπτυγμένη κοινωνική και πολιτική συνείδηση.
Όταν ήρθε γκρινιάξαμε… Δίναμε τον Στέλιο Ρασιδάκη στον Εθνικό Πειραιώς και μας έδινε ένα αδύνατο παιδί (λίγο πιο παχύ από οδοντογλυφίδα) που υπηρετούσε τότε θητεία στο Ναυτικό.
Δεν άργησε να δείξει την αξία του στα γήπεδα. Χωνόταν απρόβλεπτα στις αμυντικές γραμμές των αντιπάλων. Στην ντρίμπλα δεν ήξερες κατά που γέρνει το αδύνατο κορμάκι του και σου πέρναγε τη μπάλα κάτω από τα πόδια. Αλλά, δεν φοβόταν και τις πιο σκληρές κόντρες.
Ήταν ο σέντερ φορ του Πανναυπλιακού… Στις δυο προσπάθειες επανόδου στη Δευτέρα Εθνική… όταν οι – ελέω Χούντας- διαιτητές μας τσάκισαν με τον «ΑΟ Πάτραι» την μια φορά και τον «Παναρκαδικό» την άλλη, ο Νικόλας ήταν ο μπροστάρης της προσπάθειας.
Μετά στα χρόνια της Δευτέρας Εθνικής… όταν ο Πανναυπλιακός με την μικρή μόνο εξέδρα στο γήπεδο έκοβε 2.500 εισιτήρια κατά μέσο όρο σε κάθε αγώνα… ο Νικόλας ήταν ο μικρός θεός της πόλης μας.
Κανένας ποτέ, σε κανέναν αγώνα, δεν τον είπε πουλημένο. Γιατί είχε ήθος και στη ζωή και στο γήπεδο.
Ας ελπίσουμε ότι εκεί πάνω όταν θα παίζει διπλό με τους Αγγέλους, θα έχουν βρει να του δώσουν κάλτσες που δεν θα του πέφτουν στα αδύναμα καλάμια του.
Θερμά συλλυπητήρια σε οικογένεια, παιδιά και εγγόνια… και σε όλη την μεγάλη οικογένεια του Πανναυπλιακού."
Τόλης Κοϊνης
