Το φθινόπωρο του 195 π.Χ. ηγήθηκε εξέγερσης στο Άργος, που είχε ως στόχο της την εκδίωξη από την πόλη της φρουράς που είχε εγκαταστήσει ο Νάβις, ο τελευταίος βασιλιάς της Σπάρτης (207-192 π.Χ.).
Ο Νάβις είχε εκμεταλλευτεί τους πολέμους του Φιλίππου Ε’, βασιλιά της Μακεδονίας, με τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία για να κατακτήσει το Άργος. Και κατόρθωσε να το κρατήσει χάρη στη φιλία του με τη Ρώμη.
Ο Ρωμαίος ύπατος Τίτος Κουΐντιος Φλαμινίνος ζήτησε τελικά από τον Νάβι να του παραδώσει το Άργος. Αυτός αρνήθηκε και ο Φλαμινίνος επιτέθηκε στην Λακωνία.
Ο Πυθαγόρας, συνεργάτης του Νάβι, απέσυρε αμέσως το καλύτερο και μεγαλύτερο μέρος της φρουράς από το Άργος, με σκοπό να αντιμετωπίσει την επίθεση των Ρωμαίων.
Οι Αργείοι, βλέποντας ότι η φρουρά είχε αποδυναμωθεί και ο Νάβις υποχωρούσε στην πίεση των Ρωμαίων, πείστηκαν από τον Άρχιππο και εξεγέρθηκαν.
Παρότι κατέσφαξαν την φρουρά, σεβάστηκαν τον αρχηγό της, τον Τιμοκράτη, εξόριστο από την Πελλήνη της Αχαΐας.
Αν και ήταν διορισμένος από τον Πυθαγόρα, ο Άρχιππος εκτίμησε τη στάση του Τιμοκράτη και τον ήπιο τρόπο που είχε φερθεί στους Αργείους.
Γιώργος Στείρης
Καθηγητής Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ