Το 2025 ήταν ένα τυχερό έτος, για όλους εκείνους που ασχολούνται με την τοπική ιστορία.
Μπορεί να μην βάζει το χέρι στην τσέπη ο Δήμος Ναυπλιέων να εκδώσει τα «Ναυπλιακά Ανάλεκτα», αλλά ευτυχώς, υπάρχουν σπουδαίοι – και με μεγάλο μεράκι για την ιστορία – γραφιάδες της πόλης μας και καλύπτουν πλήρως το κενό.
Είχαμε το βιβλίο για τον Αξελό του Νίκου Τόμπρα… Η ιστορία μιας απίθανης προσωπικότητας, που έζησε στο Ναύπλιο την περίοδο 1825 – 1860. Η λέξη «πολυσχιδής» και να μην υπήρχε έπρεπε να την βρούμε για να χαρακτηρίσουμε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που ανακάλυψε ο Τόμπρας και μας έδωσε την πλήρως τεκμηριωμένη (εξονυχιστικά!!!) βιογραφία του.
Μετά ήρθε το «Αλωνάκι» του Βασίλη Βαμβακά… Ληστές και δήμιοι με κοινή αναφορά τη λαιμητόμο που στηνόταν στο Αλωνάκι, μπροστά από το Παλαμήδι. Μια άλλη ματιά στο παρελθόν της πόλης μας, για την οποία το μόνο που ξέραμε ήταν το πολύ παλιό ρεμπέτικο «Αν είσαι μάνα και πονείς, έλα στ’ Ανάπλι να με δεις». Ο Βαμβακάς κάνει αυτή την ιστορία, «φύλλο/φτερό» και μας την προσφέρει.
Τέλος βγήκε από τους «φίλους των Γενικών Αρχείων του Κράτους» Αργολίδας το βιβλίο του παλιού διευθυντή των ΓΑΚ Δημήτρη Γεωργόπουλου με μια κυριολεκτικά απίθανη ιστορία, που συνέβη στην πόλη μας μεσούσης της Γερμανικής Κατοχής.
Ο Γεωργόπουλος ανακάλυψε στα Γενικά Αρχεία ολόκληρη την ανταλλαγή εγγράφων μεταξύ Νομαρχίας Αργολιδοκορινθίας και Δήμου Ναυπλιέων για τον σχεδιασμό της αναγκαστικής …μετακόμισης του πληθυσμού της πόλης μας στα πέριξ χώρια.
Προφανώς, οι Γερμανοί εκπονούσαν διάφορα σχέδια για απόκρουση αποβατικών ενεργειών των συμμάχων, από τα μέσα του 1943 και μετά.
Γνωρίζαμε την εγκατάσταση κάποιων επάκτιων πυροβολείων.
Γνωρίζαμε τη ναρκοθέτηση των ακτών… Στον τότε Βάλτο, σημερινή οδός Ναυπλίου – Νέας Κίου είχαν φυτευθεί από τους κατακτητές νάρκες κατά του προσωπικού, για να σκοτωθούν οι Αγγλοαμερικάνοι, εάν επιχειρούσαν την απόβαση. (Ελπίζουμε η αποναρκοθέτηση που έγινε μεταπολεμικά, να ήταν σωστή και να μην σκάσει… τίποτε στο μέλλον)
Γνωρίζαμε τον βομβαρδισμό του Άργους από την Αμερικανική αεροπορία και τα πολλά θύματα μεταξύ του αμάχου πληθυσμού.
Δεν γνωρίζαμε όμως το σχέδιο να φύγουν οι κάτοικοι από το Ναύπλιο για να χρησιμοποιήσουν πιο …ελεύθερα οι Γερμανοί το λιμάνι. Αυτό το διαπιστώνουμε με το βιβλίο του Δημήτρη Γεωργόπουλου…
Διαβάζοντάς το, αβίαστα ψιθυρίζεις… «Βρε, από τί γλυτώσαμε;;»… Ειδικά, η δική μου γειτονιά, η ενορία του Αγίου Σπυρίδωνα που προβλεπόταν η μεταφορά μας και η εγκατάστασή μας στις …Λίμνες!!!
Τα σχέδια αυτά έμειναν στα χαρτιά. Ευτυχώς.
Ένας λόγος μη εφαρμογής των σχεδίων ήταν ότι στο μεταξύ φούντωσε το αντάρτικο και το μόνο που θα πετύχαιναν θα ήταν η έξοδος πολλών στο βουνό!!!
Τέλος, ο Γιάννης ο Γαλανόπουλος μας έδωσε ένα πολύτιμο βοήθημα για τη σύγχρονη ιστορία … τη δική του εμπειρία από σαράντα χρόνια μάχιμης δημοσιογραφίας… Ο Γιάννης έχει καλύψει τα πάντα από …αίμα και ιδρώτα στα χωμάτινα γήπεδα, μέχρι επισκέψεις πολιτικών προσωπικοτήτων και μεγάλα καλλιτεχνικά γεγονότα. Για αυτά όμως θα γράψω ξεχωριστά… γιατί ο τοπικός Τύπος αξίζει ιδιαίτερο αφιέρωμα.
Όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Εάν προτιμήσετε βιβλίο για δώρο στις γιορτές μην τα ξεχάσετε…
Με την ευκαιρία…
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ.
