Ο Μαυραγοριτισμός ως διαχρονική παράμετρος εξέλιξης του Ναυπλίου

Του Τόλη Κοΐνη

Χωρίς δοξολογίες και δημόσιες εκδηλώσεις γιορτάζεται φέτος του «Αγίου Ανδρέως» η επέτειος. 198 χρόνια πριν υποσταλούν μια για πάντα τα Τούρκικα μπαϊράκια από το Παλαμήδι. Το ρεσάλτο του Μοσχονησιώτη το βράδυ 29-30 Νοεμβρίου 1822, έδωσε τέλος σε μια εποποιία που κράτησε 20 μήνες. Έδωσε τέλος και στο βάσανο της πείνας που μάστιζε τους Τούρκους του Ναυπλίου, κυρίως τα γυναικόπαιδα και λιγότερο την φρουρά.

Το πιο ατίθασο τέκνο του Αναπλιού

Του Τόλη Κοϊνη

Γεννήθηκε στο Ανάπλι το 1829. Θα μπορούσε να είχε γεννηθεί μέσα στο Παλαμήδι. Ο πατέρας του ο περιώνυμος Θοδωράκης Γρίβας (αυτός που υμνήθηκε με το τραγούδι: Γρίβα μ σε θέλει ο Βασιλιάς, τι να με θέλει ο κερατάς!!!) είχε για δυο χρόνια στήσει μια ιδιότυπη δικτατορία στο Παλαμήδι. 

Η Ναυπλιώτικη γενιά του ΟΧΙ

Του Τόλη Κοΐνη

Μαθητές του Γυμνασίου Ναυπλίου το 1934. Μια πλήρως οργανωμένη μπάντα. Σχολική όχι Δημοτική, η Δημοτική δημιουργήθηκε λίγο πιο μετά. 15-17 χρονών τότε. 21-23 χρονών το 1940. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του Μετώπου. Οι περισσότεροι κάτω από την σημαία του 8ου Συντάγματος, την σημαία που δεν παραδώθηκε και κοσμεί τώρα το πολεμικό μας μουσείο.

Μια λησμονημένη επέτειος: Η επάνοδος στο ΝΑΤΟ (19/10/1980)

Του Τόλη Κοΐνη

Μου την θύμισαν οι φίλοι από τις “Αργολικές Ειδήσεις”. Με προκάλεσαν, ως μεγαλύτερο, να περιγράψω αναμνήσεις. Μου έστειλαν και την φωτογραφία. Σίγουροι ότι θα με κεντρίσουν… Όχι μόνο το πέτυχαν αλλά με συγκίνησαν κιόλας.

Κάστρο Ακροναυπλίας: Από τον "Οίστρο της ακολασίας" στην αναστήλωση και στην τραγική συνέχεια

Του Τόλη Κοΐνη

Η Ακροναυπλία δεν είναι απλώς φάρος του Μωριά, που έλεγε το αντάρτικο τραγούδι. Είναι ένα σημείο με συνεχή ανθρώπινη παρουσία 4.000 ετών – τουλάχιστον-.

Ο ανήσυχος βίος και ο ήσυχος θάνατος στο Ναύπλιο του Ιωάννη Βλασόπουλου

Του Τόλη Κοΐνη

Μαζί με τον πρώτον «Αντιπρέσβη» της Ρωσίας στο Ναύπλιο, τον Κατακάζη, τοποθετήθηκε και ένας γενικός πρόξενος στην Πελοπόννησο. Μέχρις εδώ τίποτε το περίεργο. Μόνο που ο Γενικός Πρόξενος ήταν περίπου 88 χρονών!!! Τριάντα χρόνια γηραιότερος και από τον Γέρο του Μωριά.

Πομόνα: Μια θεά μέσα στις πορτοκαλιές

Του Τόλη Κοϊνη

Στην Αργολίδα είναι μια συνηθισμένη λέξη. Πομόνα, πομονατζής κλπ.
Η πομόνα «επιστημονικά» λέγεται «στροβιλοφόρος υδραντλία» και ο πομονατζής είναι κανονικά ο γεωτρυπανιστής ή ο μηχανουργός στροβιλοφόρων υδραντλιών.

Ο μύθος του "Κόκκινου Συνταγματάρχη"

Του Τόλη Κοϊνη

Φεβρουάριος 1935. Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καλή. Δεν είναι η πρώτη φορά, θα πείτε, αλλά εκείνη την εποχή ήταν της μόδας οι ολοκληρωτικές λύσεις. Η Κυβέρνηση ως λύση έχει προκρίνει την επαναφορά του Βασιλιά, ως συνεκτικού κρίκου στο πολιτικό παιχνίδι. Οι Δημοκρατικοί αντιδρούν και σχεδιάζουν “κίνημα” (τώρα το λέμε πραξικόπημα). Έχουν την πλειοψηφία του Στρατού και του Ναυτικού με το μέρος τους.