Η περίοδος της κρίσης ανέδειξε πολλές και πολυεπίπεδες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Μία από αυτές, ιδιαιτέρως σημαντική, αποτέλεσε η εκκωφαντική σιωπή μεγάλου τμήματος της πνευματικής, ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας. Μπροστά στην διάχυση της ρητορικής του ακραίου διχασμού, της ψεκασμένης συνωμοσιολογίας, της πολιτικής ισοπέδωσης λίγοι όρθωσαν το ανάστημα τους.