Σύντομα κατάλαβα πως αυτή η εναντιοδρόμησή του προς το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής, δεν ήταν περιστασιακή. Εξέφραζε αυθεντικά μια ολόκληρη φιλοσοφία και στάση ζωής. Ο Γιάννης Μαρώσης εκτός από ένας συγκροτημένος επιστήμονας και συνεπής επαγγελματίας (και σε αυτές του τις αρετές αναφέρθηκαν συγκινητικά, σε σχετική ανακοίνωσή τους, οι αρμοδιότεροι εμού συνάδελφοί του του Συλλόγου Μηχανικών Ερμιονίδας), ήταν ένας ενεργός πολίτης, αλλά και ένας ανήσυχος διανοούμενος. Μαχητικός στις απόψεις του υποστήριζε με πάθος (και γνώση) τις θέσεις του, χωρίς καμιά εμπάθεια και υστεροβουλία.
Το απέδειξε περίτρανα στα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή, έβαλε πλάτη να κρατηθεί η μεγάλη φιλελεύθερη και δημοκρατική παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όρθια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι οργώναμε τότε την Επαρχία Ερμιονίδας για να κρατήσουμε την Νέα Δημοκρατία ζωντανή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνε να ενθαρρύνει, να βοηθάει, να στηρίζει την προσπάθεια εκείνη. Χωρίς κομπασμούς, χωρίς περιαυτολογίες, χωρίς ιδιοτέλεια. Όπως επίσης, σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, δεν θα ξεχάσω τις ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις μας. Τις αναλύσεις μας για τη «Ροδαυγή» του Νίτσε, το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, το «Αντί-Ντύρινγκ» του Έγκελς, την «Ιστορία» του Τόϋνμπι, κλπ. Του οφείλω ότι μου γνώρισε τον Καίστλερ και το «Μηδέν και το Άπειρο», τον Όργουελ και το «1984», τον Σολζενίτσιν και το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», κλπ. Γι’ αυτό, κι αν «χαθήκαμε» στα χρόνια που ακολούθησαν, πάντα θυμάμαι αυτές τις σταθμικές για εμένα συζητήσεις και την πάντα εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων. Γιατί αν και διαφωνούσαμε σε κάποια πράγματα, στα περισσότερα συμφωνούσαμε, και κυρίως στο ότι η πολιτική έχει σημασία και αξία μόνον ως αποστολή προσφοράς στα κοινά, όχι ως «εμπόριο».
Για τον αδόκητο χαμό του, τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους συγγενείς του. Από καρδιάς.
Τάκης Μαχαίρας
Πολιτικός Επιστήμονας
Σύμβουλος Πολιτικής και Επικοινωνιακής Στρατηγικής
