«Ο Διογένης και ο Λαμπρίας είναι πράγματι φιλόσοφοι ισάξιοι με οποιονδήποτε από τους δικούς μας φιλοσόφους στην εποχή μας∙ και έχουν αποφύγει τις τιμές και τα προσοδοφόρα αξιώματα του κράτους, αλλά είναι πάντα πρόθυμοι να υπηρετήσουν την πατρίδα τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο∙ και όποτε η πόλη βρίσκεται σε κάποια μεγάλη ανάγκη, τότε την υπερασπίζονται, βοηθούν στη διακυβέρνηση, συμμετέχουν σε πρεσβείες και δαπανούν γενναιόδωρα από τους δικούς τους πόρους.
Συνεπώς, με τις πράξεις τους αντικρούουν τις κατηγορίες που διατυπώνονται κατά της φιλοσοφίας και την κοινή αντίληψη ότι όσοι ασχολούνται με τη φιλοσοφία είναι άχρηστοι στο κράτος. Διότι η πατρίδα τους τούς αναθέτει αυτά τα καθήκοντα και τώρα αυτοί, με τη σειρά τους, προσπαθούν να τη βοηθήσουν να δικαιωθεί, προσφεύγοντας στη δική μου βοήθεια, όπως κι εγώ, με τη σειρά μου, στη δική σου βοήθεια. Διότι αυτή είναι πράγματι η μόνη ελπίδα σωτηρίας που έχει απομείνει στους αδικουμένους: ότι μπορούν να βρουν έναν δικαστή που θα έχει και τη θέληση και την ικανότητα να καταλήξει σε μια δίκαιη απόφαση.»
Κατά μια εκδοχή, η επιστολή έχει γραφεί το 361/62 μ.Χ., από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό. Ο συγγραφέας απευθύνεται σε ένα άγνωστο πρόσωπο, στο οποίο συστήνει την πρεσβεία των Αργείων -που αποτελείται από τους φιλοσόφους Διογένη και Λαμπρία- η οποία έχει σταλεί για την επίλυση μιας διαφοράς του Άργους με την Κόρινθο. Ο Λαμπρίας, ένας από τους Αργείους πρεσβευτές, φέρει το όνομα μιας διακεκριμένης και ισχυρής πολιτικά οικογένειας της Επιδαύρου και του Άργους. Η οικογένεια αυτή, οι Στατίλιοι, φαίνεται ότι καταγόταν από την Επίδαυρο, αλλά το αργότερο κατά τη βασιλεία του Κλαύδιου (10 π.Χ. – 54 μ.Χ.) είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με το Άργος.
O Bruno Keil (1913) έχει υποστηρίξει ότι το κείμενο αυτό πρέπει να χρονολογηθεί στο δεύτερο μισό του 1ου μ.Χ. αιώνα, καθώς πρόκειται για επιστολή που απευθύνεται στον Ρωμαίο κυβερνήτη της Ελλάδας. Την άποψη αυτή έχει υποστηρίξει και ο A.J.S. Spawforth, χρονολογώντας την επιστολή ανάμεσα στο 80-120 μ.Χ.
Στην αρχή του κειμένου περιλαμβάνονται εγκωμιαστικά σχόλια για το Άργος, σχετικά με τη συνεισφορά του στον Τρωικό Πόλεμο και τους δεσμούς με τον Φίλιππο και τον Μεγάλο Αλέξανδρο, χάρη στην αργειακή καταγωγή τους. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι τα τελευταία επτά χρόνια οι Κορίνθιοι διεκδικούσαν την είσπραξη εισφορών από τους Αργείους για να καλύπτουν το κόστος των θεαμάτων που διοργανώνονταν στην Κόρινθο.
Οι Αργείοι, ισχυρίζεται ο συγγραφέας, απολάμβαναν προηγουμένως το προνόμιο της απαλλαγής από αυτές τις πληρωμές, επειδή είχαν αναλάβει την υποχρέωση να χρηματοδοτούν τους δικούς τους πανελλήνιους αγώνες (τα Νεμέα). Ο συγγραφέας στη συνέχεια χρησιμοποιεί τέσσερα επιχειρήματα για να υποστηρίξει το αίτημα των Αργείων για φοροαπαλλαγή.
Γιώργος Στείρης
Καθηγητής Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ