Τα εικαστικά μαθήματα στις φυλακές συνεχίζονται για φέτος σε τέσσερα Σωφρονιστικά Καταστήματα του Ναυπλίου,της Τίρυνθας, της Τρίπολης και του Κορυδαλλού.
Είναι το πρόγραμμα που γίνεται εδώ και δέκα χρόνια από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Σύντομα, 9-19 Μαΐου θα εκτεθούν έργα τόσο των εγκλείστων όσο και των εικαστικών δασκάλων στο Πολεμικό Μουσείο του Ναυπλίου και από εκεί έχει σχεδιαστεί να ταξιδέψουν ορισμένα στα Φιλιατρά στο Μουσείο Ηλία και Παύλου Ηλιόπουλου.
Ήρθε στο Ναύπλιο από την Αθήνα η εικαστικός Βασιλική Σοφρά και η Εστέλα Καρμπάγιο ενώ το υλικό της έκθεσης εμπλουτίζουν ντόπιες διδακτικές δυνάμεις εικαστικών,η Μάρα Μάγδα, ο Δημήτρης Παπαχρήστος, ο Φραντσέσκο Μορέττι, η Βασιλική Τσούτσουβα και η ΛένιαΧρυσικοπούλου που καθένας προετοιμάζει και καθοδηγεί την έκφραση των κρατουμένων με χρώματα, σχέδια, κατασκευές και πηλό. Τη διδασκαλία συμπληρώνουν θεατρολόγοι, παιδαγωγοί και επιστήμονες κύρους που προσεγγίζουν διαφορετικά και διανοίγουν νέες εκφραστικές οδούς.
Η χαρά που πηγάζει από τη δημιουργικότητα είναι αφάνταστη και ειδικά όταν προσφέρεται με θετικό τρόπο που δηλώνει αποδοχή. Σε έναπαλιό προσωπικό μου ημερολόγιο του 2020 βρήκα ένα σημείωμα που αφορούσε τη συμμετοχική δημιουργικότηταεγκλείστων σε ένα μάθημα στη φυλακή:
«Είναι φοβερό και τρομερό άμα κάποιος σε παροτρύνει να κάνεις κάτι και σου λέει ένα μπράβο. Θα λέω στο παιδί μου μπράβο, όταν γυρίσω σπίτι. Πήρα και εγώ το πινέλο και ένιωσα μια εκτόνωση στην αρχή. Σαν να ζωγράφιζα με τον θυμό μου. Ναι, εγώ έχω θυμώσει με τον εαυτόν μου. Η κοπέλα, η δασκάλα μας που μας έδωσε τις μπογιές και τα πινέλα μας έβαλε στο μυαλό να φτιάξουμε κάτι, και εμείς οι τρεις που είμαστε εδώ φτιάξαμε. Τώρα μου ‘ρχεται να κλαίω, πώς τα κατάφερα!!!»
Η συγκίνηση που προκαλεί η συμμετοχή σε ένα απλό καλλιτεχνικό γεγονός στους έγκλειστους που στερούνται ανάσες από την ίδια τους τη ζωή!! Γιατί ο εγκλεισμός πονάει, «δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις».
Εύχομαι στους έγκλειστους γρήγορα να απολαύσουν αυτό που τους λείπει, τη φύση, τα παιδιά τους, την ανάσα τους και την αγάπη των άλλων. Καλή Λευτεριά, κοιτώντας αλλού.
Άλκηστις
Η χαρά που πηγάζει από τη δημιουργικότητα είναι αφάνταστη και ειδικά όταν προσφέρεται με θετικό τρόπο που δηλώνει αποδοχή. Σε έναπαλιό προσωπικό μου ημερολόγιο του 2020 βρήκα ένα σημείωμα που αφορούσε τη συμμετοχική δημιουργικότηταεγκλείστων σε ένα μάθημα στη φυλακή:
«Είναι φοβερό και τρομερό άμα κάποιος σε παροτρύνει να κάνεις κάτι και σου λέει ένα μπράβο. Θα λέω στο παιδί μου μπράβο, όταν γυρίσω σπίτι. Πήρα και εγώ το πινέλο και ένιωσα μια εκτόνωση στην αρχή. Σαν να ζωγράφιζα με τον θυμό μου. Ναι, εγώ έχω θυμώσει με τον εαυτόν μου. Η κοπέλα, η δασκάλα μας που μας έδωσε τις μπογιές και τα πινέλα μας έβαλε στο μυαλό να φτιάξουμε κάτι, και εμείς οι τρεις που είμαστε εδώ φτιάξαμε. Τώρα μου ‘ρχεται να κλαίω, πώς τα κατάφερα!!!»
Η συγκίνηση που προκαλεί η συμμετοχή σε ένα απλό καλλιτεχνικό γεγονός στους έγκλειστους που στερούνται ανάσες από την ίδια τους τη ζωή!! Γιατί ο εγκλεισμός πονάει, «δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις».
Εύχομαι στους έγκλειστους γρήγορα να απολαύσουν αυτό που τους λείπει, τη φύση, τα παιδιά τους, την ανάσα τους και την αγάπη των άλλων. Καλή Λευτεριά, κοιτώντας αλλού.
Άλκηστις
Σωφρονιστικό Κατάστημα Ναυπλίου. Η μέρα ηλιόλουστη όπως και τα χαμογελαστά πρόσωπα που μας περιμένουν. Οι πέντεεπισκέψεις που έχουν προηγηθεί έχουν δημιουργήσει ένα φιλικό κλίμα εμπιστοσύνης. Πάντα οι συμμετέχοντες μας υποδέχονται με ζεστασιά και μας κάνουν να νιώθουμε οικειότητα και συγκίνηση.
Παίζουμε, γελάμε, λέμε αστεία, ανταλλάσσουμε σκέψειςκαι προβληματισμούς.Ο ένας βοηθάει τον άλλον. Σε αυτήν την συνάντηση μιλήσαμε αλαμπουρνέζικα, σε φανταστικές γλώσσες που δημιουργήσαμε όλοι μαζί, δίνοντας ευχές ο ένας στονάλλον. Παίξαμε με τις ευχές χαλασμένο τηλέφωνο. Η δήλωση ενός συμμετέχοντος “δεν έχω γελάσει τόσο πολύ στη ζωή μου” γέμισε τις ψυχές μας χαρά και ικανοποίηση.
Δημιουργήσαμε ένα μεγάλο πίνακα σε χαρτόνι 50 επί 70 όπου ο καθένας ζωγράφισε το πρόσωπό του. Στην συνέχεια ανταλλάξαμε τις προσωπογραφίες προσθέτοντας ένα στοιχείο ο ένας για τον άλλο. Με τον ίδιο τρόπο ζωγραφίστηκαν παντζούρια που προστέθηκαν στην αφίσα. Μία αφίσα ενός φανταστικού συνεδρίου που ανοίγει «παράθυρα του παρ-αλόγου».Ένα παρ-άλογο που μέσα από παιχνίδια, χαμόγελα χαράς και ομαδικότητα βγάζει σε ένα ξέφωτο όπου το παράλογο της λογικής και η λογική του παραλόγου βρίσκουν καταφύγιο στην αγάπη.
Κ. Κουνή& Δ. Δημητριάδης
