Όλα ξεκίνησαν μια 5η Μαΐου στα χρόνια της Χούντας. Γιόρταζε η Αγία Ειρήνη, προστάτης της Χωροφυλακής. Κάτι τέτοια τώρα μας είναι αδιάφορα, αλλά τότε λόγω του καθεστώτος γινόταν τζερτζελές.
Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό της 20ης Μαΐου 1941, καθώς οι πρώτοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές ρίχνονταν στο κενό από τα τρικινητήρια μεταγωγικά αεροπλάνα με τους ναζιστικούς σταυρούς στα μεταλλικά τους φτερά πάνω από την Κρήτη, τα επόμενα λεπτά, οι επόμενες ώρες και οι επόμενες δώδεκα δραματικές ημέρες που επακολουθήσαν, θα ήταν πάντα χαραγμένες στη μνήμη όσων επέζησαν, αφού στο έδαφος, μετά το πρώτο σοκ της πτώσης, ο θάνατος θα παραμόνευε παντού στο ηλιόλουστο αυτό νησί της Μεσογείου, με την μακρά παράδοση αντίστασης ενάντια σε κάθε κατακτητή. Η Μάχη της Κρήτης ή όπως είναι περισσότερο γνωστή στον αγγλοσαξονικό κόσμο ως η μάχη για την Κρήτη είχε αρχίσει.
Ήταν 18 Μαΐου του 1821, όταν οι Έλληνες υπό την ηγεσία του Νικηταρά, νίκησαν τους Τούρκους στα Δολιανά Αρκαδίας, επισφραγίζοντας έτσι τη μεγάλη νίκη στο Βαλτέτσι 5 ημέρες νωρίτερα. Έτσι το σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την άλωση της Τριπολιτσάς βάδιζε σε σωστό δρόμο.
Για το 21 δίνεται μια ωραιοποιημένη εικόνα ή, στην καλλίτερη περίπτωση, μια απεικόνιση κάποιων στερεότυπων. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ πιο συναρπαστική!!!
Τις δύσκολες εκείνες ημέρες, καθότι είχε συλληφθεί ο Κολοκοτρώνης , η Κυβέρνηση δεν παρέλειψε να θυμηθεί και τον εορτασμό των Θρησκευτικών τελετών, οι οποίες είχαν μεγάλη ψυχολογική επιρροή στον δοκιμαζόμενο λαό της Ελλάδος.
Κάποιοι από εσάς θα προλάβατε να γνωρίσετε το έθιμο, κατά το οποίο πολίτες του Ναυπλίου, αλλά και των άλλων πόλεων, την περίοδο του Πάσχα και των Χριστουγέννων αυθόρμητα προσέρχονταν στις σταθερές θέσεις των τροχονόμων
και εναπέθεταν δώρα (κυρίως γλυκά αλλά και ολόκληρα αρνιά ) ως αναγνώριση της προσφοράς της
Τροχαίας στην ασφαλή ρύθμιση της κυκλοφορίας και στην ομαλή λειτουργία
της πόλης, ή ανταποδίδοντας το σβήσιμο κάποιας κλήσης!!!
Φωτογραφία από την οικογενειακή συλλογή Β. Γαβρήλου
Του Τόλη Κοϊνη
Με την ευκαιρία της αναγνώρισης από τον Μπάϊντεν της γενοκτονίας των Αρμενίων βγήκαν στο διαδίκτυο ουκ ολίγοι για να μας θυμίσουν την απαίσια αυτή πράξη των Τούρκων.
Πρωταγωνίστησε σε πέντε μεγάλες μάχες (νίκησε μόνο την μία) του 21 και δεν ξέρουμε για αυτόν σχεδόν τίποτε!!!. Τα μόνα βέβαια είναι ότι λεγόταν Μουσταφάς, ήταν μπέης και ήταν Αλβανός μισθοφόρος στην υπηρεσία των Τούρκων, είχε μούσι και ήταν Κεχαγιάς (δλδ, κάτι μεταξύ υπασπιστή, επιτελάρχη και αντιπρόσωπου).
Σαν σήμερα, στις 16 Απριλίου του 1834, ξεκίνησε η δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημήτριου Πλαπούτα με την κατηγορία της συνωμοσίας εναντίον του βασιλιά Όθωνα. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που φυλακίστηκε. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του είχαν συλληφθεί και φυλακιστεί στο Ναύπλιο.
Στο επετειακό πλαίσιο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, εδώ και λίγες μέρες στο "1821 - Lexicon" του Κ.Ε.Ν.Ι. (Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας) του Παντείου Πανεπιστημίου (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας)περιλαμβάνεται το λήμμα 116 που αφορά στον Αρσένιο Κρέστα (Παπαρσένη), με συντάκτρια την Ιστορικό Μαρίνα Σ. Τσιρτσίκου και επιμέλεια του επιστημονικού υπεύθυνου, Επίτιμου Καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας,Στέφανου Παπαγεωργίου.
Το Πάσχα το 1821 έπεφτε στις 10 του Απρίλη. Ήταν μια από τις πιο άτυχες ημέρες για τους Έλληνες. Είχαν προηγηθεί η φυγή των Τούρκων από το Άργος, η ενέδρα στους Τούρκους στη Δαλαμανάρα, η δημιουργία του στρατοπέδου στο Κατσίγκρι και η εμφάνιση δυο πλοίων με υψωμένη την σημαία της Επανάστασης στα ανοιχτά του Αργολικού.
Πώς έβλεπαν οι Τούρκοι την Επανάσταση του 1821; Μέχρι πρόσφατα, μοναδική πηγή στα ελληνικά ήταν το μνημειώδες έργο του Νικηφόρου Μοσχόπουλου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ» (Αθήνα 1960), ο οποίος στηρίζεται κυρίως στις αναφορές του ιστορικού Τζεβντέτ Πασά, το έργο του οποίου κυκλοφόρησε στο β’ μισό του 19ου αιώνα.
Στις 4 Απριλίου του 1821 ελληνικές δυνάμεις από Αργολίδα, Ναύπλιο, Ερμιονίδα και Τροιζηνία, υπό τους Στάικο Σταϊκόπουλο, Αρχιμανδρίτη Αρσένιο Κρέστα, Νικόλαο Λάμπρο, Παπαθεοδόση Μπούσκο, Τάσο Νέζο, τον Ηγούμενο Διονύσιο και άλλους, πολιορκούν από την ξηρά το Ναύπλιο, ενώ τον αποκλεισμό από τη θάλασσα έχουν αναλάβει εξοπλισμένα πλοία υπό την αρχηγία της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και του Μανώλη Ορλώφ.
Σίγουρα, μπουχτίσατε σημαιούλες και αναπαραγωγή των ζωγραφιών του Φον Ές, του Βρυζάκη και της εικονογράφησης των ωραίων παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Στρατίκη. Προτίμησα μια ξεχασμένη ταμπέλα… σε ένα δρομάκι της Πρόνοιας.
Η επέτειος είναι σε λίγες ημέρες. Ευκαιρία για ασκήσεις αυτογνωσίας. Αναζητούμε τις λησμονημένες σελίδες της Ιστορίας μας. Τα κοινωνικά δίκτυα μας δίνουν μια ευκαιρία. Ας την εκμεταλλευτούμε. Μάρτης 1821. Ναύπλιο.
Πριν 200 περίπου χρόνια… Τα θυμόμαστε με τις φτωχές μας τις φωνές, γιατί με κύμβαλα αλαλάζοντα ο χορός των αναθεωρητών της ιστορίας θέλει να μεταλλάξει την εθνική μνήμη. Όχι, δεν την “ψωνίσαμε” ότι είμαστε οι θεματοφύλακές της. Αλλά χρησιμοποιούμε το μέσο για να ξαναθυμίσουμε…
Σαν σκιές περνούν τα χρόνια και οι εικόνες… Μια επανάσταση καταρρέει. Ένας καπετάνιος άτακτων στρατιωτικών κυνηγιέται πάνω στα βουνά μεταξύ Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας… 1770. Η οικογένεια ακολουθεί άλλο δρομολόγιο… Καταδιώκεται από Τουρκαλβανούς μισθοφόρους του σουλτάνου.