Διαβάζοντας την «Ιστορία του Φωτάκου» ανακάλυψα πως το πρώτο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας έγινε στην πόλη μας. Η πρώτη φορά που ο τακτικός στρατός προσπάθησε να πάρει την εξουσία, αλλά απέτυχε έγινε το καλοκαίρι του 1823 στο Ανάπλι.
Γενάρης 1822. Το Ναύπλιο πολιορκείται από τους Έλληνες ήδη επί 10 μήνες. Η άλωση της Τριπολιτσάς και η σφαγή των κατοίκων της (Οθωμανών, Εβραίων και λίγων Ελλήνων Προδοτών) έχει γεμίσει φόβο τους Τούρκους του Ναυπλίου. Τα τρόφιμα έχουν λιγοστέψει. Η πείνα έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της.
Αύριο γιορτάζει το Ναύπλιο. Αγίου Αναστασίου του Ναυπλιέως, του Νεομάρτυρος. Επίσημη αργία, από την δεκαετία του 1930. Χάρις στις άοκνες προσπάθειες του μακαρίτη του Μίμη Βασιλείου – του Πάγκαλου. Χωρίς αυτόν ίσως να μην γνωρίζαμε καν την ύπαρξή του.
Δίπλα από την Πύλη της Ξηράς υπάρχει εντειχισμένη μια μαρμάρινη πλάκα. Γράφει στα Λατινικά «POST URBES ARCESQUE EXPUGNATAS…» και το μεταφράζει στα Ελληνικά, ποιητικότατα, ο Λαμπρινίδης στην «Ναυπλία»: «Πόλεις και Ακροπόλεις εκπορθήσας…».
Ο Νοέμβρης του 1822 ήταν ο τρομερότερος μήνας που πέρασαν οι κάτοικοι της πόλης μας, Οθωμανοί Τούρκοι και Τουρκαλβανοί μισθοφόροι τους. Έλληνες υπήρχαν μόνον καμιά δεκαριά όμηροι, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Πελοποννησιακής Γερουσίας, επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο.
Υπάρχουν πρόσωπα που σε μια φευγαλέα ματιά στην Ιστορία είναι δυσδιάκριτα, ο ρόλος τους όμως υπήρξε σημαντικός και καλό είναι καμιά φορά να μνημονεύεται.
Μαζί με τον Σταϊκόπουλο, προχώρησαν προς τα τείχη και οι «τακτικοί», το βράδυ της 29 προς 30 Νοεμβρίου 1822. Οι τακτικοί είχαν για αρχηγό τον Ντε Γκουβερνάντις, έναν Ιταλό φιλέλληνα.