Το ΑΕΠ μετρά τα πάντα, εκτός από αυτά που κάνουν τη ζωή να αξίζει να τη ζεις. Έτσι και η Κλιματική Κρίση αντιμετωπίζεται από τα οικονομικά επιτελεία μόνο ως παραδοσιακή σχέση κόστους - οφέλους και όχι ως ένα πολυπαραμετρικό Πράσινο New Deal, που εκτός από τη μείωση των αερίων ρύπων, την παραγωγή πράσινης ενέργειας και την εξοικονόμηση / παραγωγικότητα ενέργειας, πρέπει να συνυπολογίζει τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, την αποτροπή ζημιών σε υποδομές και την απώλεια ανθρώπινων ζωών λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων (όπως η ενεργειακή φτώχεια), τη μείωση της εξάρτησης από τρίτες χώρες.
