Οι εργαζόμενοι βρίσκονται ένα βήμα πριν την κάλπη. Είναι πολλές χιλιάδες οι λαϊκές - εργατικές οικογένειες που πραγματικά σκέφτονται τι να κάνουν. Η θέση τους είναι δύσκολη. Είναι εργατικές - λαϊκές οικογένειες που έχουν χτυπηθεί αλύπητα από την καπιταλιστική κρίση, τη στρατηγική του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υλοποίησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, την πολιτική των μνημονίων. Μπροστά στην αγωνία της επιβίωσης, μπροστά στο άγχος της επόμενης μέρας των εκλογών, η αγανάκτηση για τη σημερινή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στη σκέψη: «Να φύγουν αυτοί που κυβερνούν και βλέπουμε...». Με την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να συμβεί εάν απαλλαγούν από αυτούς που βρίσκονται στην κυβέρνηση και τη θέση τους πάρουν οι επόμενοι. Και επιπλέον σκέφτονται: «Πόσο χειρότεροι μπορεί να είναι οι επόμενοι;».
Πρέπει όμως να σκεφτούν: Πόσες και πόσες φορές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ακριβώς με την ίδια λογική, έδιωξαν τους νυν και έφεραν τους επόμενους; Πόσες και πόσες φορές στο παρελθόν έφυγαν αυτοί που κυβερνούσαν και ήρθαν οι νέοι «σωτήρες»; Και, τελικά, πόσες φορές οι «σωτήρες» αποδείχτηκαν στη συνέχεια οι «χειρότερες κυβερνήσεις από όλες», για να έρθουν οι επόμενοι και πάει λέγοντας... Κι όσοι επόμενοι κι αν ήρθαν τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο για τη ζωή όλων αυτών των χιλιάδων εργατικών οικογενειών. Το αντίθετο. Η ζωή χειροτέρευε... Η λογική του «...να έρθουν οι επόμενοι και βλέπουμε» μέχρι σήμερα δεν βοήθησε το λαό να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή πολιτική.